Playa Porto Mari

Vanmiddag trokken we weer Bandabou in. Het was alweer een tijdje geleden, dat we dat gedaan hadden. We reden de stad uit. Bij Tera Korá gingen we linksaf een schitterend weggetje op. We hadden de mooiste uitzichten: op de zee, op de zoutpan van Jan Kok en op het landhuis Jan Kok zelf. In de verte zagen we de kerk van St. Willibrordus. Rechts was een berg met allerlei lagen van gesteenten, geologisch interessant. Links van ons verhief zich de Seru Korporaal (121 meter hoog). We kwamen uit op de weg van Daniel naar St. Willibrordus. We kwamen langs de zoutpan van Jan Kok. Deze is schoongemaakt na de olievervuiling van laatst. We zagen er enkele flamingo's. In St. Willibrordus plaats zagen we de gerenoveerde kerk. Zij is mooi geworden. Vandaar vervolgden we onze weg naar Playa Port Mari. De tocht ging door de gelijknamige plantage, een groot gebied, nu overwoekerd door de kunuku. Links van de weg lag het landhuis Porto Marie, maar dat zagen we niet. Het was verstopt in de mondi. Op het strand van Port Mari was het niet zo druk. Je kon er uiteraard zwemmen, maar ook duiken. Sommige mensen hingen aan de bar, anderen luierden in de zon. Het is maar, waar je zin in hebt. Na zo'n twee uur aan het strand gelegen te hebben, togen we huiswaarts. Toen we thuiskwamen, was het bijna donker. Op Curaçao is het op het ogenblik rustig. We hebben een interimregering en we wachten op een nieuwe. Op 12-12-12 werd een regeerakkoord gesloten tussen diverse partijen. Nu is het nog wachten op de bewindslieden. Men zegt, dat er voor kerst een nieuwe regering zal zijn. Die zal flink moeten bezuinigen en dat zal iedereen in zijn portemonnee voelen, vrees ik. Bon nochi!

Nieuws uit Panama

In het Antilliaans Dagblad van 29 oktober 2012 las ik, dat er in Colón hevige rellen zijn geweest wegens het voornemen van de staat land in de belastingvrije zone te verkopen. Drie mensen werden gedood in gevechten tussen bewoners en veiligheidstroepen. Volgens de demonstranten leidt de verkoop tot verlies van banen en inkomens. Volgens het A.D. is de regio Colón de grootste belastingvrije zone in Latijn-Amwerika, maar wordt ze geteisterd door armoede en criminaliteit. De economie van Panama is de laatste jaren sterk gegroeid, maar niet iedereen profiteert van deze groei. Colón is een van de grootste vrijhavens ter wereld, die functioneert sinds de jaren '50 van de vorige eeuw. Colón ligt aan en van de uiteinden van het Panamakanaal, volgens het A.D. net buiten de voormalige Panamakanaalzone, maar ik heb kaarten gezien, waarbij Colón binnen de kanaalzone lag. We zullen het nakijken. Het Panamakanaal is de belangrijkste bron van inkomsten voor Panama. In het A.D. van 30 oktober las ik, dat het Panamese Congres de wet voor de verkoop van land in de vrijzone van Colón heeft geannuleerd. De protesten hebben meerdere dagen geduurd en werden bedwongen door de oproerpolitie. Ook in Panama City demonstreerden mensen vóór het parlementsgebouw voor de intrekking van de wet. Het is een raar idee, dat je gelopen hebt in straten waar een paar weken later mensen zouden worden doodgeschoten door de oproerpolitie. Kennelijk is er dus sociale onrust in Panama. Ondanks de economische groei zijn er veel armen. Gisteren is Fina aangekomen, een vriendin en ex-collega van Els. Ze blijft hier een week. Ze gaat uitrusten en het eiland verkennen. Het was vandaag mooi weer met veel zon. Bon nochi!

Panama - dag 8 - 14 oktober 2012

Dit zou onze laatste dag in Panama zijn. We moesten al vroeg opstaan om het vliegtuig te halen (5.30 uur, midden in de nacht). Om 7 uur werden we met de taxi naar het vliegveld Tocumen gebracht. De taxichauffeur kwam uit Venezuela en woonde al een jaar of 5 in Panama. Hij moest niets van Hugo Chavez hebben, die net als president herkozen was. We hebben zijn herverkiezing nog op de Panamese televisie gevolgd. De chauffeur bleek ook lid te zijn van een pinksterkerk en was zeer vereerd toen hij hoorde, dat hij een pastor vervoerde. Zijn dag was nu gezegend. Om 7.20 uur kwamen we bij het vliegveld aan. We checkten in. Dat duurde een hele tijd. Om 9.15 uur stegen we op met een vliegtuig van Copa Airlines en we vlogen richting Curaçao. Om 11 uur Panamese tijd = 12 uur Curaçaose tijd kwamen we aan op Hato. Hier werden we opgehaald en om 14 uur waren we weer thuis. De reis was interessant en afwisselend geweest. Het was de eerste keer, dat ik in Latijns Amerika ben geweest, überhaupt een voet gezet heb in de nieuwe wereld. Nog even wat cijfers over Panama: het land heeft 3 miljoen inwoners, waarvan 1 miljoen in Panama City. Van Noord naar Zuid is het land op het smalste punt 50 kilometer breed, van Oost naar West in rechte lijn 770 kilometer. In het Westen grenst het land aan Costa Rica, in het Oosten aan Colombia. De noordkust wordt omspoeld door de Caraibische Zee en is 1290 kilometer lang. De zuidkust is de kust van de Stille Oceaan en is 1700 kilometer lang. Het was ook voor het eerst van mijn leven, dat ik de Stille Oceaan zag. Panama wordt doorsneden door het Panamakanaal, dat 80 kilometer lang is. Het kanaal is van 1904 tot 1914 gegraven door de Amerikanen. 70 procent van de bevolking bestaat uit mestiezen, een mengeling van Indianen en Spanjaarden, 14 procent is van van Afrikaanse oorsprong, 10 procent van Spaanse oorsprong, 10 procent zijn Chinezen, 6 procent is inheems (Indianen) en 5 procent van gemengd Spaans-Afrikaanse oorsprong. 85 procent van de bevolking is r.k. De hoogste berg is de vulkaan Barú in het Westen van het land. Deze berg is 3478 meter hoog. Verreweg de meeste mensen spreken Spaans. Ons papiaments konden ze redelijk verstaan. Een verrassing! Velen spraken geen Engels. We hadden geen visum nodig voor het land. Een inenting tegen de gele koorts was niet verplicht, maar werd wel aanbevolen. Men raadde ons aan ons in het oerwoud in te sprayen met een sterke anti-insectenspray. Bon nochi!

Panama - dag 7 - 13 oktober 1012

Deze zaterdag was een dag van rust. We hadden al heel veel gekeken en op veel plaatsen gelopen.We rustten uit aan het zwembad van het hotel, nota bene op de zesde verdieping. Er was ook een terrastuin om het geheel te verfraaien. We brachten daarna de huurauto terug naar de verhuurder, niet ver van ons hotel. Gelukkig zaten er geen extra deuken in de auto, zodat de afhandeling zonder problemen verliep. Daarna gingen we boodschappen doen in een supermarkt in de buurt. Om van dit alles uit te rusten vleiden we ons daarna weer neer bij het zwembad. Daarna dronken we koffie bij Mc Donalds, ook al in de buurt. Op de terugweg bezochten we een kerk, waar een kleine schare de rozenkrans aan het bidden was. Christiaan en Lotte gingen weer shoppen in een mall. Ze konden niet genoeg krijgen van de vele winkels met hun waar. We eindigden deze dag met eten bij de Libanees.

Panama - dag 6 - 12 oktober 2012

Deze dag begon zonnig, maar later ging het regenen. Om 12.15 uur vertrokken we uit ons hotel en reden we naar de oude wijk van Panama City, Casco Viejo. In de buurt van het Parque Santa Ana parkeerden we onze auto. Hier stond ook de gelijknamige kerk, maar die was dicht. Eerst liepen we de verkeerde kant op. De Avenida Central was hier een winkelstraat vol mensen uit allerlei hoeken van het land., ook Indianen. Later liepen we de goede richting op naar Casco Viejo. Hier staan oude kerken en paleizen. Zo zagen we de katehedraal aan de Plaza de la Independencia. We zagen het Palacio Bolivar aan het Parque Bolivar. Hier huist het ministerie van buitenlandse zaken. We zagen het Palacio del Gobierno, het nationaal theater en het presidentieel paleis (Palacio de las Garzas). Dit laatste werd bewaakt en we konden er niet zomaar langs lopen. We moesten langs een controlepost en onze bagage laten zien. Denkt men, dat we een handgranaat naar binnen gooien of zo? In elk geval, vóór de wachtpost stond een enorme rij. We hadden er geen zin in om daarin te staan. Bovendien zagen we het paleis uit de verte wel. Hier woont president Ricardo Martinelli.  De Avenida Central is de belangrijke straat die loopt door Casco Viejo. Aan deze straat staan enkele kerken en belangrijke gebouwen, allemaal eeuwen oud. We bezochten ook het Museum van het Panamakanaal (Museo del Canal Interoceánico). Hier werd de geschiedenis van de Kanaalzone getoond. Alles was in het Spaans, maar we kregen er toch wat van mee. We zagen ook het Palacio Municipal. Helaas was het Museum voor religieuze koloniale kunst gesloten. Het was gevestigd in het klooster van Santo Domingo. Het klooster werd gerenoveerd, evenals de gelijknamige kerk. Veel gebouwen worden in deze wijk gerenoveerd. Veel gebouwen stonden dan ook op instorten en het is goed, dat men dit culturele erfgoed wil bewaren. Vanaf de Plaza de Francia hadden we een mooi uitzicht over de zee en de Amadordam. Onze auto hadden we geparkeerd in een wijk die als crimineel bekend stond. We werden gewaarschuwd er zo snel mogelijk weg te gaan. Gelukkig was onze auto niet opengebroken, want dan ben je ver van huis. We reden nu naar de Amadordam, die de eilandjes Naos, Perico en Flamenco met het vasteland verbindt. Overal zagen we schepen varen. Op de eilandjes zelf waren jachthavens, restaurants en souvenirwinkeltjes. We kochten er ook enkele souvenirs. We streken neer in een Colombiaans café waar we wat dronken. Onderwijl keken we naar de voetbalwedstrijd Colombia-Paraguay. Het publiek, Colombianen, gekleed in de Colmobiaanse kleuren, leefde heftig mee. Aan het eind van de middag gingen we eten halen bij de Subway, weer een fastfoodrestaurant. Om 19 uur kwamen we in het hotel aan. Daar aten we het gekochte eten op voor de buis (heel Amerikaans), want onderwijl was de voetbalwedstrijd Panama-Honduras aan de gang. Het was niet zo'n goede wedstrijd, die eindigde in 0-0. De hele middag was Panama City al in staat van opwinding vanwege deze wedstrijd. Verkopers verkochten vlaggetjes, petten en andere voetbalgadgets. Politie en militairen liepen op straat de orde te bewaren. De temperaturen deze dag waren 33/25 graden C.

Panama - dag 5 - 11 oktober 2012

We vertrokken om 11.15 uur met onze huurauto van het hotel. Deze dag gingen we de Mirafloressluizen in het Panamakanaal bekijken. De sluizen zijn indrukwekkend. Grote schepen varen er door. Toen wij stonden te kijken in het bezoekerscentrum, voer er net een schip uit de Marianen door. Andere lagen te wachten. Het Panamakanaal is geopend in 1914. Tot 1999 lag het in de Amerikaanse kanaalzone. 8 mijl aan weerszuijden van het kanaal was Amerikaans gebied. Eerder was al de spoorlijn door de isthmus aangelegd. Nu wordt deze spoorweg geexploiteerd door de Panama Canal Rail Road Company. Men vervoert containers van Colón naar Panama City en omgekeerd. Ook gaat er een personentrein, die toeristen vervoert. Na het bezoek aan de Mirafloressluizen gingen we naar Gamboa. We wilden daar het Panama Rainforest Discovery Center in om er in het oerwoud te wandelen, maar het regende, zodat we er vanaf zagen. We reden nu verder naar het noorden en staken de rivier de Chagres over. We reden langs het Parque Nacional Soberania.Panama kent verschillende nationale parken om de natuur te behouden. We reden via de snelweg (tolweg) naar Colón. We kwamen terecht in een voorstad van deze havenstad: Cristobál. We aten hier wat bij de Burger King, een fastfoodrestaurant. Daarna reden we Colón in. De regen was opgehouden. Het was druk en er was een file van hier tot Tokio. Colón was een drukke stad. Maar de huizen waren sterk verwaarloosd. Ze vielen uit elkaar van ellende. Het geheel is dus verpauperd. Het is ook een gevaarlijke stad. Criminelen doen er hun werk. We stapten even uit de auto aan het eind van de Avenida Central. Daar zagen we een groot Christusbeeld met zegenende armen aan de oever van de zee. De zee was hier de Caraibische Zee. Vóór de haveningang lagen veel schepen te wachten. Ze lossen containers in de haven of ze varen door het kanaal. In Colón stonden de straten blank. Zo hard had het geregend. We zagen de cruiseterminal. Langs de vrijzone reden we de stad weer uit. Met moeite vonden we de weg naar Gatún. We wilden hier de sluizen bekijken, omdat het verval in het kanaal hier zo groot is. Maar de sluizen waren om 16.00 uur voor bezoekers al gesloten, terwijl wij om half 5 voor de deur stonden. We zagen hier het Meer van Gatún, waar het kanaal doorheen loopt. Aan de oever lagen enkele schepen, meestal loodsboten. We reden nu over de sluis naar Fort Sherman. De weg ging door het oerwoud. In Fort Sherman was een restaurant waar we wat wilden gaan eten. Toen het al schemerde kwamen we er aan. Fort Sherman is een vroegere Amerikaanse legerbasis. Hier werden commando's getraind voor de Vietnam-oorlog. Ze kregen hier dus een jungletraining. De basis is nu overgenomen door de Panamezen. We werden gecontroleerd bij de wachtpost. De huizen van de Amerikaanse soldaten waren totaal gestript. Het maakte een bizarre indruk op ons. We liepen naar de zee. Aan de ene kant zagen we de Caraibische Zee, aan de andere kant van de dijk de Bahía de Limón (de Limoenbaai). Overal lagen wachtende schepen. In de baai lag ook een gezonken schip. Er was ook een vuurtoren en een radiozender. We besloten nog even naar San Lorenzo te gaan. Daar was een strand en een belangrijk Spaans fort. We reden door het Parque Nacional San Lorenzo, dat bestaat uit oerwoud. Maar het fort was verder dan we dachten, het was al donker en laat geworden, dus besloten we terug te keren naar Fort Sherman. We aten daar een lekkere maaltijd. Om 19.37 uur vetrokken we weer richting Panama City. Aan de uitgang van de basis moesten we ons paspoort laten zien aan een Panamese soldaat. We namen weer de snelweg en om 21.23 uur bereikten we ons hotel. Moe maar voldaan zegen we neer in de fauteuils in de hotelkamer. We hadden weer heel wat gezien. De afstand Panama City-Colón is ongeveer 80 kilometer.

Panama - dag 4 - 10 oktober 2012

Deze dag reden we naar het zuidwesten van Panama. Het zal je duidelijk zijn, dat we een auto gehuurd hadden. Dat kun je al van 38 dollar/balboa per dag. Zonder auto begin je niets in het land. Het was goedkoper dan steeds met de taxi te gaan. We reden de stad uit, de brug over het Panamakanal over, langs Arraiján, La Chorrera, Capira en Chame naar Playa Malibú, aan de Golf van Panama. In de verte zagen we bergen. Ze waren opvallend groen vanwege het tropische regenwoud, dat ze bedekt. De snelweg waarlangs we reden was de Interamerican Highway. Die gaat van Alaska naar Zuid-Amerika. Alleen in de provincie Darién in Panama wordt hij even onderbroken. Men aarzelt om de twee stukken met elkaar te verbinden om drugshandelars en terroristen niet in de kaart te spelen. De provincie Darién is gevaarlijk voor toeristen. Je kunt er overvallen worden door drugshandelaren. Rebellen uit Colombia rusten er uit van de strijd in het oerwoud. Hier grenzen Panama en Colombia aan elkaar. In Playa Malibú zagen we veel hotels en vakantiehuisjes. Het strand was mooi en de golven hoog. De zee is hier dus de Stille Oceaan. Maar we konden nergens een surfplank huren - de reden voor Christiaan om naar Panama te gaan. We konden zelfs geen surfplank huren in het sporthotel Nitro City in Punta Chame. Dit ligt op de punt van een schiereiland. Aan de ene kant lag de Baai van Chame, aan de andere kant de Golf van Panama. Toen we er aankwamen, zag de lucht asgrauw en begon het te regenen. Dit zou verder de hele avond duren. We aten er wat. De kinderen speelden tafelbilliard. Toen het al donker was, vertrokken we uit het hotel-restaurant (18.45 uur). Om 20.35 uur kwamen we aan bij ons hotel in Panama City. Playa Malibú lag zo'n 80 kilometer van deze stad vandaan.

Panama - dag 3 - 9 oktober 2012

Deze morgen gingen we naar Panama Viejo. Het is de oude stad, die als eerste kolonie door de Spanjaarden gesticht is, begin 17e eeuw. De stad werd echter door de Engelse piraat kapitein Morgan verwoest. Nu zijn er alleen nog ruines te zien, o.a. van het raadhuis, de kerk en een klooster. De stad is later enkele kilometers verder weer opgebouwd. Het is wat nu heet Casco Viejo. In de buurt van Panama Viejo reden we door sloppenwijken. Na dit bezoek reden we naar de hoogste berg in de omgeving: de Cero Azul. Dezer was 950 meter hoog. De bergen waren hier mooi en de bossen groen. Kennelijk regent het hier veel, maar het gaat hier dan ook om tropisch regenwoud. We reden langs de grens van het Parque Nacional Chagres. We reden over de weg, tot die onverhard werd. Ergens langs de weg zagen we een meer. Daarna keerden we weer terug naar de stad. Aan de stadsgrens is het Parque Natural Metropolitano. Het is een stuk beschermd oerwoud. Er zijn allerlei zeldzame bomen, planten en dieren. We liepen naar de Mirador, het uitzichtspunt op een heuvel. Vandaar hadden we uitzicht op de wijde omgeving: het Panamakanaal en de stad aan de zee. Daar we nog tijd over hadden, gingen we naar de shopping mall Albrook, bij het gelijknamige vliegveld, een vroegere Amerikaanse luchtmachtbasis bij het Panamakanaal. We bekeken de winkels en boetiekjes in het winkelcentrum. Het was duizelingwekkend. Op verschillende plaatsen kon je eten. Wij aten bij een Chinees restaurant: Nihao. Op de terugweg naar het hotel verdwaalden we in het duister. We reden de stad uit, over de brug over het Panamakanaal, naar het Westen. We gingen van de grote weg af en kwamen terecht bij het Westin hotel en Hotel Intercontinental. Ik zou ze niet op de kaart kunnen aanwijzen. Uiteindelijk vonden we de weg terug naar de stad en konden we ons hotel toch nog vinden. We kwamen er om 21.30 uur aan. Het was deze dag bewolkt en 32 graden C.

Verkiezingen 3

Vol spanning volgden we gisteravond de verkiezingsuitslag op de tv. Al snel werd duidelijk wat sommige peilingen hadden voorspeld: de coalitie van de vorige regering blijft zitten. Het is zelfs zo, dat deze één zetel erbij won. En het is ook zelfs zo, dat de PS de grootste partij werd (in aantal stemmen). De independentistas hebben dus gewonnen. Dat wil niet zeggen, dat de meerderheid van de Curaçaose bevolking dan ook voor onafhankelijkheid is. De PS kreeg 5 van de 21 zetels in de Staten. Ik ben benieuwd wie er nu premier wordt. De PS zou die kunnen leveren of laat Wiels dit over aan Schotte? De uitslag is als volgt: MFK 5 zetels, PS 5, PAIS 4, PAR 4, MAN 2, PNP 1, FOL 0 en DP/Laboral 0. Waarschijnlijk zullen PS, MFK en MAN weer een regering gaan vormen. In elk geval zijn de verkiezingen gisteren rustig verlopen. Sommigen waren al bang voor een herhaling van 30 mei 1969.

Panama - dag 2 - 8 oktober 2012

De tweede dag van ons bezoek aan Panama werd geheel in beslag genomen door shopping malls. Dat zijn winkelcentra, waar van alles en nog wat te koop is. Het zijn meestal luxe producten van dure merken. Deze shopping malls geven de tegenstelling tussen arm en rijk in het land goed aan. We liepen naar de Multicentro Mall aan de Avenida Balboa, een drukke verkeersader. Hier scheidden onze wegen. Mannen en vrouwen gingen apart. Later op de middag zouden we elkaar nog een keer tegenkomen om iets te drinken. Nadat we uitgekeken waren in de Multicentro shopping mall zochten Christiaan en ik de Multiplaza Mall, maar die was verder dan we dachten. We liepen er heen in de buurt van de Via Israel. In deze buurt wonen kennelijk veel joden. We zagen inderdaad enige orthodoxe joden lopen. Het leek wel of ze uit de synagoge kwamen, maar de synagoge hebben we niet gezien. Panama onderhoudt hartelijke betrekkingen met Israel. Tegenover ons hotel was er ook een Israelische bank. Aan het eind van de dag, toen we doodmoe waren van het slenteren door de malls, gingen we eten bij McDonalds. Panama City wordt vergeven van de fastfoodrestaurants. Er is veel Amerikaanse invloed in Panama. De Amerikanen zijn de geschiedenis door altijd nadrukkelijk aanwezig geweest in het land. De Panamakanaalzone staat pas sinds 1999 onder gezag van Panama zelf. Daarvoor beheerde de VS de zone. De Panamese munt is de balboa, die gelijk is aan de Amerikaanse dollar. De bankbiljetten zijn de dollars en de munten de balboa's of Amerikaanse centen. Balboa was trouwens de eerste Spaanse kolonisator van Panama begin 16e eeuw.

Verkiezingen 2

Vanmiddag hebben we onze stem uitgebracht in de spannendste verkiezingen aller tijden. Voor Curaçao is het erop of eronder. Wordt het beleid van de voormalige regeringscoalitie voorgezet of komt er nieuw beleid? We stemden in een school bij de kerk van Montana. Het was er erg druk. Mensen stonden in groepjes te praten. Bij de ingang deelde iemand nog verkiezingsfolders uit. Een ander riep me toe op de goede partij te stemmen. Er stond een lange rij, maar dat was voor een ander stembureau. Wij waren gelukkig meteen aan de beurt. En nu maar hopen, dat onze stem de doorslag geeft. Vanavond zijn de uitslagen op de televisie. We gaan die volgen. Je hoort er meer van. Ayo!

Verkiezingen 1

Morgen zijn er op Curaçao verkiezingen voor de Staten. Het is erop of eronder. Kiest de bevolking voor de coalitie van MFK-PS-MAN en daarmee voor de maffia of voor een werkelijke toekomst? Veel mensen zijn bang, dat het morgen uit de hand loopt en er rellen komen. Anderen zijn bang voor intimidatie en houden angstvallig geheim voor wie ze gaan stemmen. Bij enquetes zegt de helft (nog) niet te weten op wie ze gaan stemmen. Waarschijnlijk durven ze het niet te zeggen. Ook ziet men minder vlaggetjes dan voorheen. Men is bang, dat de maffia het eiland in zijn greep krijgt of houdt, dat de democratie gevaar loopt en de rassentegenstellingen worden aangewakkerd. Men is daarom ook bang, dat de blanken van het eiland worden afgegooid als de voormalige regeringscoalitie wint. Veel Nederlanders hebben al aangegeven in dat geval hun huis te verkopen en het eiland te verlaten. Het zijn de spannendste verkiezingen ooit.

Panama - dag 1 - 7 oktober 2012

Panama was voor ons een onbekende bestemming. Ik was er nog nooit geweest, zelfs niet op het continent van Amerika. Christiaan wilde er graag heen om te surfen op de hoge golven van de Stille Oceaan. In de middenvakantie zagen we de gelegenheid om erheen te gaan. Hier en verder leest u de verslagen van deze vakantie. Op zondag 7 oktober vertrokken we om 13.15 uur van het vliegveld Hato op Curaçao. We vlogen in 1 uur en 45 minuten met een vliegtuig van de Panamese maatschappij Copa naar Panama. Het eerste dat we van dit land uit het vliegtuigraampje zagen waren de eilandjes voor de kust. Al gauw zagen we de kustlijn en de bergen op de achtergrond. Om 15 uur landden we op het vliegveld Tocumen, zo'n 35 kilometer van de Panamese hoofdstad Panama City. De douaneafhandeling ging vlot en vriendelijk. We zouden door een touroperator worden opgewacht om te worden gebracht naar ons hotel in Panama City. De touroperator was in geen velden of wegen te bekennen. Een telefoontje van de Touristencentrale op het vliegveld leverde ook niets op. Dan namen we maar een taxibusje. Dit bracht ons zonder omwegen naar het hotel. De stad viel op door zijn immense wolkenkrabbers. Ook zagen we de sloppenwijken. De weg ging gedeeltelijk over de zee (de Corredor Sur) en was gedeeltelijk een tolweg. Het verkeer in de stad was erg druk en chaotisch. Om 16 uur werden we afgeleverd bij Hotel Esplendor aan de Avenida Samuel Lewis, in de buurt van de Via Espana. Ons appartement was maar liefst op de 34e verdieping. In totaal had het hotel veertig verdiepingen. We hadden dus een reuze uitzicht over de stad: we zagen het vliegveld Albrook, de hijskranen bij het Panamakanaal, de bergen en de Stille Oceaan. Geweldig. We kwamen bij van de reis in het zwembad van het hotel, gelegen op de zesde verdieping. Daarna, in de avonduren, wandelden we naar de zee en zagen we de schepen liggen voor het Panamakanaal. Allemaal even indrukwekkend. In een fastfoodrestaurant (er zouden er nog vele volgen) aten we wat. Terug in ons hotel zagen we Panama City by night.

Crisis 4

Nog even een update over de politieke crisis op Curaçao. Zondagavond verliet ex-premier Gerrit Schotte Fort Amsterdam, waar hij zich met mede-regeringsleden verschanst had. Samen met de ex-minister van financien Jamaloodin verliet hij het fort en hij liep, begeleid door enkele aanhangers, naar het partijgebouw van de MFK in Salina. Waar de andere ex-ministers gebleven zijn, is niet bekend. Hebben ze eerder dan Schotte Fort Amsterdam verlaten? Maar dan wel via een achterdeur, want het is niet opgemerkt. Schotte gaf aan de interim-regering niet te erkennen. Hij beschouwt zich als de enige echte premier van de enige echte regering. Op het ogenblik is het rustig op het eiland. Van sommige politici, van wie je het wel verwacht zou hebben, hoor je niets. De zon schijnt en het is warm. We hopen, dat Curaçao in rustiger vaarwater terecht komt en dat de verkiezingen echt rust en stabiliteit brengen. Bon tardi!

Crisis 3

Dit weekend bereikte de politieke crisis op Curaçao zijn hoogtepunt. Zaterdagmiddag werd een nieuwe interim-regering beedigd door de waarnemd gouverneur. De gouverneur had met hartklachten het eiland verlaten. Maar de regering-Schotte erkent de interim-regering niet. Zij vindt deze regering illegaal. Het kabinet-Schotte vergaderde zaterdagavond in Fort-Amsterdam. Enige sympathisanten kwamen aan dit kabinet hun steun betuigen. Op het Fortplein waren zij verzameld. Daarop grendelde de politie dit plein af. De regering-Schotte verklaarde in Fort Amsterdam te blijven tot de verkiezingen van 19 oktober a.s. Schotte gaf een interview aan een Venezolaans televisiestation, waarin hij verklaarde, dat het hier ging om een door Nederland gesteunde staatsgreep. Hij vroeg de omringende landen, met name Venezuela, om hem te steunen. Hebben we een Venezolaans ingrijpen te verwachten? Dat betekent weinig goeds. Venezuela ligt maar op 70 kilometer afstand van Curaçao. TeleCuraçao berichtte de hele avond over de gespannen en onduidelijke situatie in en rond Fort Amsterdam. Uiteindelijk kwam de nieuwe interim-premier Betrian aan het woord, die verklaarde, dat hij gesteund werd door de politie en de veiligheidsdienst. Met de beediging van zijn regering was het kabinet-Schotte ontslagen. Hij leek de situatie in de hand te hebben, maar dat moet afgewacht worden. Wel hebben de vakbonden verklaard de interim-regering te steunen. De interim-regering moet de verkiezingen voorbereiden en de rust op het eiland terugbrengen. Ook moet ze een nieuwe wet aannemen waarin het screeningsproces van de ministers beter geregeld wordt. Dit alles heeft de gouverneur aan de nieuwe regering opgedragen. Deze regering regeert dus maar drie weken, tot de verkiezingen, waarschijnlijk iets langer, tot er een nieuwe regering na de verkiezingen zal aantreden. De peilingen wijzen erop, dat MFK en PS samen een nipte meerderheid behalen. In dat geval kan de regering-Schotte terugkeren; misschien hijzelf en enkele ministers niet, omdat ze niet door de screening komen. Als MFK en PS een nieuwe regering zullen vormen, zullen veel Nederlanders het eiland verlaten, is de verwachting. Ze zien dan geen grond meer voor een bestaan op Curaçao. Economisch gaat het heel slecht. Er zijn grote tekorten, die alsmaar oplopen. Bovendien wordt de regering-Schotte corruptie, incompetentie en vriendjespolitiek verweten. Hopelijk hebben de peilingen het mis. Vanmorgen hadden we een gezamenlijke dienst in een hofi in Montana. De Fortkerk was dus gesloten, maar er zou ook geen dienst hebben kunnen plaatsvinden wegens de afgrendeling van Fort Amsterdam. De Fortkerk staat naast het kantoor van de premier. Vrijdagavond keerden Els en Margit terug van Aruba. Het was een goed congres geweest, zei Els, die zelf ook nog gesproken had. Zaterdagmiddag hebben we Margit uitgezwaaid op Hato. Ze ging weer terug naar Nederland. Bon tardi!

La Bella Italia

Het weer op Curaçao is meestal goed. Het kan weleens regenen, maar het is nooit koud, ook 's avonds niet. Je leeft hier eigenlijk buiten. Binnen is het meestal benauwd, tenmminste, als je geen airco hebt. De airco heeft ook weer nadelen: de stroom is duur en je krijgt een klap in je gezicht als je vanuit de aircoruimte in de hitte komt. Veel mensen worden dan ook verkouden. Je kunt dus 's avonds altijd buiten zitten. Woendagavond aten we ijs bij La Bella Italia, een ijstent in Zuikertuintje. Het Italiaanse ijs heeft ook Curaçao veroverd. Er waren vele smaken en het ijs smaakte heerlijk. Zuikertuintje is, zoals de naam doet vermoeden, een voornmalige suikerplantage. Het is nu een winkelcentrum. Doordat het laag gelegen is, zijn er vaak overstromingen. Vrijdagavond gingen we uit eten in Bandabou. Het was de laatste avond van Lucinda op het eiland. Zaterdag vertrok ze weer naar Nederland. We gingen naar Villa Monte bij Soto. We waren de enige gasten in het restaurant. Hoe zo'n restaurant dan kan bestaan, snap je niet. Het eten was wel lekker. Zaterdag brachten we dus Lucinda naar het vliegveld en vanmiddag Els en Margit. Ze vertrokken naar Aruba. Els heeft daar deze week een congres. Ze moet er ook spreken. Margit volgt deels het congres en gaat deels luieren op het strand. Bon nochi!

L'Aldea

Zondag was er een open dag van de Struisvogelboerderij en L'Aldea. We gingen eerst naar de Struisbvogelboerderij, maar daar was niet zoveel. Er waren een paar kraampjes met snoepgoed. Wel kon je per truck een excursie maken over het terrein en de struisvogels bekijken, maar dat hadden we al een keer gedaan. Iemand verwees ons naar L'Aldea. Via een binnenweg reden we erheen. Het was vlak bij. L'Aldea is een restaurant, waar je veel vlees kunt eten. Maar wat we niet wisten, dat er nog een park/museum naast was. Daar konden we dingen bezichtigen uit de Mayacultuur en -godsdienst. Zo zagen we veel afgodsbeelden. Verder konden we reptielen zien, zoals slangen, leguanen en kikkers. We liepen door een stukje nagebootst regenwoud. Daar liepen echte aapjes rond. Ook zagen we een nagebouwd dorpje van de Arowaken-indianen, de eerste bewoners van Curaçao. Ze zijn door de Spanjaarden verdreven. Tenslotte konden we de voeten laten schooneten door vissen (bij dr. Fish). Daarna gingen Margit en Lucinda naar het strand en wij naar huis. Dinsdagavond skottelbraaiden we bij ons thuis achter. Het was gezellig. Wat niet gezellig is op het eiland zijn de vele overvallen, die tegenwoordig plaatsvinden. Mensen worden met geweld beroofd en soms doodgeschoten. Vandaag werden twee Chinezen doodgeschoten. De criminaliteit neemt toe. De overheid lijkt daar weinig of niets tegen te doen. De raffinaderij is weer in moeilijkheden en gaat tien dagen plat. Vanavond waren ze aan het affakkelen. Je kon het ruiken. Verder stijgen de prijzen van de levensmiddelen. De lonen gaan niet echt omhoog. De mensen gaan er dus op achteruit. De financien van het eiland zijn in een deplorabele toestand. Er zijn grote tekorten op de begroting. Van de rijksministerraad moet Curaçao dat rechttrekken, maar het is er nog niet in geslaagd. Bon nochi!

Crisis 2

De politieke situatie op Curaçao is op het ogenblik volkomen onduidelijk. Een meerderheid in de Staten heeft de parlementsvoorzitter en de vice-voorzitter afgezet, maar dezen blijven op hun post. Dezen ontzegden de meerderheid van de Staten ook de toegang tot het parlementsgebouw. Daarop weken die uit naar een andere plaats. Daar namen ze moties aan, waarin ze de regering direct naar huis stuurden, maar de regering blijft gewoon zitten. De meerderheid van de Staten heeft aan de gouverneur gevraagd een informateur aan te wijzen om een interim-regering te vormen. Dit tot de verkiezingen van 19 oktober. We hebben dus nu twee parlementen, elk met hun eigen voorzitter en vice-voorzitter. En hoewel de demissionaire regering direct naar huis is gestuurd, blijft zij maar zitten. Twee ministers mogen echter aanblijven om geen vacuum in het staatsbestuur te creeren. De chaos is compleet. Hopelijk grijpt de gouverneur in om orde op zaken te stellen. Sinds zaterdag zijn Margit en Lucinda hier. Ze gaan vaak naar het strand en bekijken het eiland. Ze zijn al aardig bruin geworden. Ze hebben en jeep gehuurd, waarmee ze het eiland rondcrossen. Ze waren maandagavond op het Wilhelminaplein, waar de Staten vergaderden. Welke groep, ben ik vergeten.Het was een chaos, zeiden ze. Het was vandaag weer aardig warm. Ik mat 35 graden op de porch. We hebben een nieuw probleem: het zwembad is lek, maar waar het lek zit, kan ik niet zien. Bon nochi!

Playa Hundu

Afgelopen zondag hebben we een strand gevonden, waar we al vier jaar naar op zoek waren: Playa Hundu. Het ligt bij Soto. In Soto reden we linksaf richting Sunset Waters (het vroegere resort, dat nu ontmanteld is). Bij landhuis Groot Santa Martha gingen we linksaf een onverharde weg op. We reden door de mondi. Op een gegeven ogenblik moesten we een steile heuvel nemen. De auto redde het ternauwernood. Maar daarna kwam de verrassing: een mooie geasfalteerde weg. Weliswaar groeiden de bomen eroverheen, want er wordt niet gesnoeid hier in de bush, maar toch...we reden vrolijk verder. Aan onze linkerhand moest de Seru Pilá liggen (101 meter hoog), maar die zagen we niet, want de mondi was te dicht. We reden dus verder, tot de weg weer onverhard werd, maar toen waren we ook bij het strand. Het zou kunnen zijn, dat men dit strand heeft willen exploiteren, want er staat wel een vervallen toiletgebouw of iets dergelijks. Het strand zelf is vol stenen en je kunt moeilijk de zee in komen, want ook daar zijn stenen en dat is lastig lopen. We zetten onze strandstoelen neer onder een manzanilleboom. Af en toe vielen er vruchtjes vanaf en die zijn giftig. Je moet ze niet aanraken, want dan krijg je brandblaren. We waren de enigen op het strand. Rechts boven ons waren de huizen van Playa Hundu. Ze waren als het ware geplakt tegen de rotswand. Na een rustig middagje Playa Hundu keerden we weer huiswaarts. Wie weet gaan we de volgende keer weer op zoek naar een onbekend strand. Zaterdag hopen Margit en een vriendin aan te komen. Ze blijven drie weken. We gaan dan vast ook leuke dingen doen.Het is jammer van de olieramp bij de zoutpannen  van Jan Kok. De natuur werd besmeurd met gelekte olie, waarschijnlijk afkomstig van een opslagtank aan de Bullenbaai. Ook flamingo's waren besmeurd. De natuur van Curaçao is toch kwetsbaar. Laten we er zuinig op zijn! Hieronder een foto van Playa Hundu en een van onze voortuin (zie het grind). Bon nochi!

Crisis

Er heerst een politieke crisis op Curaçao. Afgelopen vrijdag stuurde de parlementsvoorzitter het parlement naar huis. Hij was bang voor zijn eigen afzetting en het naar huis sturen van de regering. De Staten vergaderen pas weer na 19 oktober, de datum van de verkiezingen. Al die tijd controleert het parlement de regering niet. Zoiets is onmogelijk in een democratische rechtsstaat. De kranten staan er dan ook vol van. De PAR heeft een brief gestuurd aan de gouverneur om in te grijpen. We gaan het zien. De laatste dagen hebben we enkele hevige regenbuien gehad. Op het ogenblik schijnt de zon uitbundig. Vorige week waren er enkele windstille dagen. Toen roken we de Isla wel. Nu staat er weer veel wind. We zijn bezig met het installeren van een nieuwe zwembadpomp. Nog een hele klus. We hopen dat daarna het onderhoud van het zwembad eenvoudiger is, want dit is een zandpomp. En dan maar weer lekker zwemmen in het zwembad. Ayó!

De noordkust

We zijn in de warme tijd aanbeland. Daarom is het lekker af en toe naar het strand te gaan en uit te waaien. Gisteren brachten we Christiaan naar de surfclub aan de St. Jorisbaai. Deze mondt uit aan e noordkust. Via Santa Catherina en dwars door de mondi reden we erheen. Gelukkig was de route aangegeven. Christiaan ging daar met een vriend golfsurfen. Het waaide hard toen we er aankwamen. Rechts van ons zagen we de St. Jorisbaai met de Tafelberg op de achtergond en links van ons de monding van de St. Jorisbaai. De golven waren hoog. Dat zijn ze altijd aan de noordkust. Na Christiaan afgezet te hebben, gingen we langs ongebaande wegen naar Playa Kanoa, ook aan de noordkust. Af en toe waren we de weg kwijt, maar gelukkig vonden we hem weer. Overal lag afval uit zee. Hier en daar graasden wilde geiten. We kwamen aan bij het oude windmolenpark. Het is nu ontmanteld. De karkassen van de windmolens worden met grote trucks weggehaald. Verderop stond het nieuwe windmolenpark, dat onlangs is geopend door premier Schotte. We kwamen aan bij Playa Kanoa. Het was er vrij druk. Gelukkig konden we nog een palappa bemachtigen, zodat we in de schaduw konden zitten. Verderop waren vissers bezig hun netten uit te zetten. Er werd veel gesurfd op de hoge golven. Ook hier heb je een surfclub. We genoten van zon en zee. Toen het al begon te schemeren, gingen we naar huis. Over de politiek op Curaçao: vrijdag vergaderen de Staten weer. Zal de regering dan definitief naar huis gestuurd worden? Niemand weet het. Intussen is er ook nog gesteggel over de Centrale Bank. Curaçao en St Maarten willen die splitsen. Ze moeten a.s. vrijdag verslag uitbrengen aan de rijksministerraad in Den Haag over het functioneren van de bank. We zullen zien. De scholen zijn weer begonnen, zodat we weer in ons normale ritrme zitten. Het grind ligt nu op de voortuin. Er ligt nog en klein beetje, dat we erop moeten gooien, maar in de brandende zon gaat het langzaam. Het is wel een mooi gezicht. Ik zal een foto nemen en hem op internet zetten. Bon tardi!

De Valentijnsbaai

Zondag gingen we weer eens naar de baai. Het was zonnig en warm, hoewel er hier en daar toch veel bewolking was en onderweg hadden we zelfs even regen. Maar toen we bij de baai waren, dreven de wolken weg en het was erg zonnig. In de zon was het zelfs zo heet, dat we in de schaduw moesten gaan zitten. Over welke baai hebben we het? Over de Valentijnsbaai, maar die weet bijna niemand te vinden. Dit strand staat beter bekend onder de naam Cas Abao. We waren er onlangs ook. Via een grootgrutter hadden we weer een vrijkaartje gekregen voor dit strand. En meerdere mensen, want het was er drukker dan normaal. Christiaan speelde met zijn vrienden en wij lazen een boek. Af en toe koelden we af in het water. De politieke situatie op Curaçao is nog niet afgekoeld. De oppositie zou de demissionaire regering meteen naar huis kunnen sturen, maar het parlement vergadert niet. De voorzitter is namelijk van de coalitie en wil, dat de regering zo lang mogelijk blijft zitten. De oppositie krijgt dus geen schijn van kans. Bovendien is het waarschijnlijk, dat de regering een motie van wantrouwen gewoon naast zich neerlegt. De democratie is in gevaar. Op 19 oktober zijn er dus nieuwe verkiezingen. De partijen maken zich ervoor op. Overal zie je partijvlaggen hangen. Een peiling van de Wereldomroep leerde, dat de huidige coalitie gewoon kan blijven zitten, omdat ze de meerderheid haalt bij de verkiezingen. We zullen het zien. Bon nochi!

Tropische storm

Het weekend zou een tropische storm ons eiland passeren, die zelfs kon uitgroeien tot een orkaan. Gelukkig viel het allemaal mee. Zaterdag morgen passeerde de storm ons eiland op 265 kilometer. De verwachte hevige regenbuien kwamen ook niet. Zaterdag was het wel windstil en benauwd en zwaar bewolkt. Zondag was het broeierig warm. Intussen is er een andere storm op ons eiland opgestoken: een politieke. Premier Schotte diende in de nacht van donderdag op vrijdag zijn ontslag in bij de gouverneur. Dat deed hij enige dagen, nadat duidelijk was geworden, dat hij geen meerderheid meer had. Hij kondigde nieuwe verkiezingen aan voor 19 oktober. Intussen zou zijn kabinet demissionair voortregeren. Er zijn twee parlementariers afgehaakt, zodat zijn  coalitie geen meerderheid meer heeft in de Staten. Ze beschuldigen de regering-Schotte van incompetentie en corruptie. Intussen is er wel een andere meerderheid, die bestaat uit PAR, FOL, PNP, Cleopa (en Rozier?). Deze wil een regering vormen en de zittende regering meteen naar huis sturen. Morgen is er een debat in de Staten. We zullen zien wat het oplevert. Bon nochi.

Playa Largu

Het was gisteren weer warm weer. Daarom togen we eer naar het strand. Ditmaal was Playa Largu aan de beurt. We reden van Willemstad richting Soto. In de buurt van dat dorp heb je een afslag naar links, naar landhuis San Juan. We reden door de mondi tot we bij het landhuis kwamen. Iemand sprong op uit zijn stoel en vroeg ons vijf gulden te betalen vooraleer we konden doorrijden. We waren nu op privéterrein en ook het strand is op privéterrein. Door de mondi reden we verder, heuvel op heuvel af. De weg was onverhard. We passeerden de Barik'e Seru (106 meter hoog) en sloegen linksaf naar Playa Largu. Vlak vóór de zee kwamen we langs een zoutmeer. Het was grotendeelsd drooggevallen. Toen we bij het strand aankwamen, waren er mensen aan het barbecuen. Anderen zwommenm in zee. De golven sloegen te pletter tegen de rotsen. Het strand was langgerekt. Vandaar de naam. We gingen zitten onder een boom, want in de zon was het niet te doen. Het strand hier is steenachtig. Er ligt veel koraal. In de zee liggen veel rotsen. Voor je het weet haal je je benen eraan open en bebloed kom je uit het water. Niet zo ideaal dus. Toch hebben we een rustig middagje doorgebracht aan het strand. Verderop zagen we de huizen van Cas Abao. Een schilderachtig gezicht. Juist op tijd vetrokken we weer naar huis, want de slagboom bij de hoofdweg ging om 6 uur dicht. 's Avonds las ik op internet, dat de regering haar meerderheid in het parlement kwijt is. Een ontevreden parlementarier van de MAN trok zich terug, met zijn zetel. De regering probeert nu de FOL te interesseren om tot de regering toe te treden, zodat die overeind blijft. Het lot van deze regering is dus ongewis en hangt aan een zijden draadje. Het parlement heeft tot dusverre niets gezegd. De regering gaat er nu van uit, dat ze nog de meerderheid heeft, tot het tegendeel blijkt. We wachten het af.Er zijn weer spannende tijden voor Curaçao aangebroken. De tijden waren al spannend toen de rijksregering halverwege deze maand een aanwijzing gaf aan Curaçao. Vóór 1 september moet de regering de begroting op orde hebben. Er dreigden weer grote tekorten. De regering moet voor al zijn  uitgaven toestemming vragen aan de gouverneur. Ze mag geen nieuwe verplichtingen aangaan. Er moet flink bezuinigd worden. Intussen is de regering het met de gouverneur oneens over de betekenis en draagwijdte van de aanwijzing. Als zij de aanwijzing naast zich neerlegt, volgt er een algemene maatregel van rijksbestuur. Dat betekent, dat Nederland gewoon ingrijpt in Curaçao en orde op zaken stelt. Bon tardi!

Cas Abao

Gisteren zijn we weer eens naar het strand van Cas Abao geweest. Het was al weer een tijdje geleden, dat we er waren geweest. Cas Abao ligt in Bandabou, aan de zuidkust van het eiland. Bij Fontein gingen we linksaf. We reden door de kunuku. We kwamen bij landhuis Cas Abao, waar een wachthuisje was. Normaal moest je per auto betalen, maar we hadden en vrijkaartje, dus we konden zo doorrijden. Nu was de weg onverhard. Na een paar minuten rijden kwamen we bij het strand, omgeven door hoge heuvels. Het was er vrij druk, maar het was dan ook vakantie. We zochten een plekje in de schaduw, helemaal aan de rand, tegen de heuvel aan. In de tropische zon verbrand je immers levend, maar zelfs in de schaduw verbrand je! We zwommen lekker in de kristalheldere zee, die er blauw uitziet. Voor de kust lagen twee jachten. De mensen daarvan zwommen in het water of waren aan het vissen. Na een paar uur aan het strand gezeten te hebben, gingen we weer huiswaarts. Het is altijd ontspannend een middagje aan het strand te zijn. Het zwembadwater is nog niet in orde. Ik moet er morgen shock in gooien (chloor). Zo blijf je altijd bezig met het zwembad, maar het is wel lekker om er in te zwemmen, want je koelt lekker af in de hitte. Het dripsysteem in de tuin is ook nog niet helemaal in orde. Er is te weinig waterdruk. Woensdag komt er iemand kijken. Bon tardi!

Archief

Curaçao heeft een eigen nationaal archief. Het is gevestigd in een mooi gebouw ("bolo di batrei" geheten, uit de 19e eeuw) aan de Scharlooweg. Ik bezocht het gisteren voor het eerst. Het archief van de VPG ligt er opgeslagen (het eerste deel ontbreekt trouwens; de medewerkster wist niet, waar het was). Toen ik het gebouw wilde binnengaan, schoot er vanuit het niets een bewaker op me toe. Hij opende voor mij de deur en wees mij de weg. Ik moest wachten op een medewerkster, die mij tekst en uitleg gaf over het archief. Ik kreeg de inventarislijst en kon die bestuderen. Naderhand moest ik mij nog identificeren. De documenten van het nationaal archief zijn immers van nationaal belang en we dienen er zorgvuldig mee om te springen. Behalve ik was er nog iemand anders in de studiezaal, die de archieven raadpleegde. Het archief is tussen de middag gesloten en een half uur voor sluitingstijd worden er geen archiefstukken meer opgehaald uit het depot. Ik zal er nog wel een keer terugkomen. 's Middags werd ik opgebeld door een kennis of ik nog wel genoeg bezine had. De pompen dreigden te gaan staken. Ik zag inderdaad, dat er lange rijen auto's voor het benzinestation stonden. Later hoorde ik, dat er een algemene staking dreigde uit te breken, waardoor we verstoken zouden raken van water, elektriciteit en gas en dus ook nog van benzine. Men is uiterst ontevreden over de regering. Volgende week gaan de vakbonden praten met de regering. Het weekeind worden we nog voorzien van water, licht en gas. De gemoederen zijn verhit. Komt dat door het hete weer? Nee, er sluimert al lang onrust in de maatschappij. De ene pressiegroep na de andere staat op om zijn ongenoegen over de regeringspolitiek te uiten. Vanmiddag mat ik 35 graden op de porch. Ik heb eens wat cijfers wat betreft temperatuur en luchtvochtigheid op een rijtje gezet. Hier volgen ze. Het zijn de cijfers van gisteren:
Plaats                                           temperatuur max.- min.                     luchtvochtigheid
Amsterdam                                  19 - 12 graden Celsius                                       59 %
Curaçao                                       32 - 27 gr.                                                         66 %
Paramaribo                                  32 - 24 gr.                                                         66 %
Jakarta                                         34 - 25 gr.                                                         84 %
Eilat                                             44 - 28 gr.                                                         13 %
Hieruit blijkt, dat de luchtvochtigheid op Curaçao hoger is dan in Amsterdam. Dat had ik niet verwacht. Ik had eerder andersom verwacht. In Eilat is de luchtvochtigheid extreem laag. In Paramaribo koelt het 's avonds en 's nachts harder af dan op Curaçao. In Jakarta is de luchtvochtigheid extreem hoog. Het is maar, dat je het weet! Bon tardi! 

                                    

Dag van de Vlag

Gisteren was het de Dag van de Vlag, een nationale feestdag. We hadden dus een vrije dag. Premier Schotte hield een toespraak op het Brionplein, maar daar zijn we niet geweest. 's Middags gingen we naar Bandabou. Via Soto reden we helemaal door tot Westpunt. Bij Kura Hulanda dronken we ijsthee. Het gezicht op de zee was schitterend. Enkele badgasten zonden op het strand, in de verzengende hitte. We zijn weer in de hete tijd van het jaar aangeland. Van Westpunt reden we naar landhuis Daniel, waar we een heerlijke cappucino dronken. Onderweg kwamen we feestvierende mensen tegen. Overal wapperde de Curaçaose vlag. Na enkele weken vakantie in het koude Nederland zijn we weer begonnen met het werk. Christiaan hebben we vanmiddag opgehaald van Hato. Maar de kinderen hebben nog vakantie tot begin augustus. Bon nochi!

Playa Shon Mosa

Afgelopen donderdag was het hemelvaartsdag. Iedereen had vrij, wij dus ook. In de namiddag gingen we naar Bandabou om het een en ander te bekijken. We rijden richting Soto. Het is mooi weer en de zon schijnt. Het is warm. Vlak voor Soto buigen we af naar het koffiehuis Union, midden in de kunuku, maar het koffiehuis is gesloten. We hadden er graag koffie gedronken. We rijden nu naar Lagun, waar we koffie willen gaan drinken in het restaurant Bahia bij de baai. Maar ook dit is wegens hemelvaartsdag gesloten. Je zou zeggen: op hemelvaartsdag komen er extra klanten, maar nee...hier niet. We rijden nu terug richting Soto en voor dit dorp willen we de zandweg naar Boka Santu Pretu nemen, een zwart zandstrand. Maar een slagboom verspert ons de weg. Een derde teleurstelling op rij. Je kunt hier op Curaçao van alles beleven. Je kunt dus niet zomaar bij Santu Pretu komen. We rijden verder richting landhuis San Juan. Daar is ook een slagboom, dat weten we, maar die is open, althans tot 6 uur 's avonds. Via de zandweg rijden we naar het landhuis San Juan. Daar springt iemand op en we moeten vijf gulden betalen om verder te mogen rijden. Dit is namelijk privéterrein en de eigenaar slaat een slaatje uit strandbezoekers. We rijden verder naar Playa Shon Mosa. Het is een klein strandje en het is niet al te druk. In de baai ligt het schip de "Zeelandia", dat met duikers vaart. Er wordt hier dus veel gedoken en gesnorkeld. We zwemmen wat in de baai. Els zwemt naar het schip en bezoekt de eigenaresse, die ze kent. We liggen een beetje in de zon en als laatsten vertrekken we van het strand. Nog voor 6 uur bereiken we de slagboom en gelukkig kunnen we er nog door rijden. We rijden weer naar Willermstad. Het was een leuke middag. Bon tardi!

Moederdag

Op Curaçao wordt veel aandacht besteed aan moederdag. De kranten stonden vol advertenties met felicitaties en aanbiedingen rond moederdag. De winkels waren vol met mensen, die cadeau's voor moederdag wilden kopen. De moeder is een belangrijk figuur in onze maatschappij. Zij runt het gezin. Er zijn veel eenoudergezinnen. De moeder voedt de kinderen op. De vaders zijn vaak onbekend of spoorloos. Veel vaders nemen hun verantwoordelijkheid niet. Hun aandacht gaat niet verder dan het verwekken van kinderen. Dat is een van de problemen van deze maatschappij. In de kerk werd ook aandacht besteed aan moederdag. Politiek is het onrustig op Curaçao. Nu is de minister van justitie weer verwikkeld in een dispuut met het openbaar ministerie over de stopzetting van een strafzaak tegen een loterijbaas. Dit alles doet veel stof opwaaien. Buiten wordt het steeds warmer. Het is nu regelmatig 35 graden C. We moeten de planten weer veel water geven en het zwembad regelmatig bijvullen, want het water verdampt snel door de hitte. De mangoboom doet het goed. We krijgen straks een rijke oogst aan mango's. De hond heeft de karpattenziekte. We zijn nu al tweemaal bij de dierenarts geweest met hem. Hij krijgt medicijnen en het gaat nu weer wat beter. Vrijdag moeten we terugkomen. Dan moet ik ook naar de garage, want de auto lekt olie. Dat zijn onze dagelijkse beslommeringen hier. Bon nochi!

Koninginnedag

Ook op Curaçao wordt Koninginnedag uitgebreid gevierd. Er zijn vele manifestaties en feesten. Wij gingen naar Punda, maar het was zo druk, dat wij onze auto bij het Avila Beach Hotel in de Penstraat moesten neerzetten. We liepen langs Pietermaai Smal naar het centrum. Vele panden waren hier schitterend opgeknapt, andere waren vervallen. De eerste kraampjes en stalletjes zagen we op het Wilhelminaplein. Het was er erg druk. Je kon er van alles kopen, vooral boeken en kleren. De terrassen waren overvol. Overal waren mensen in oranje kleding. Hier en daar werd muziek gemaakt door straatmuzikanten. Op de Pontjesbrug krioelde het van de mensen en het werd steeds warmer. We streken neer op een terrasje aan de Handelskade. We aten en dronken er wat. De kerk had daar dichtbij een stand. Men verkocht allerhande dingen voor het goede doel: het bekostigen van de reis voor de ex-Yammers naar Trinidad, waar ze een reünie zullen hebben in augustus. YAM staat voor: Young Adults in Mission.Volgens Farida liep de verkoop goed. De kerken doen hier veel aan fund raising. Zaterdag was er al een rommelmarkt en een carwash geweest bij de Emmakerk, voor hetzelfde doel. Ook in de Nieuwstraat bij Mundo Bizarro was het druk. Af en toe kwamen we een bekende tegen. Vandaag is het 1 mei, de dag van de arbeid. Alle winkels zijn dicht. Iedereen heeft vrij. Els is de tuin aan het doen en Christiaan is aan het voetballen met zijn vrienden. Bon nochi!

Het muntmuseum

Vandaag is me iets gelukt, wat ik al langere tijd had willen doen: het muntmuseum bezoeken. Vroeger was het gevestigd in de Breedestraat in Punda. Daarna was het verhuisd, maar niemand wist waarheen. De officiele gidsen gaven nog steeds de Breedestraat aan als locatie. Enige tijd geleden ontdekte ik bij toeval waar het museum nu is gevestigd: aan de Scharlooweg in Scharloo. Het museum is ook niet altijd open, slechts 's middags van 13 tot 16.30 uur. Het museum heet "Yotin Korta", naar een oude Curaçaose munt. De portier deed de deur voor mij open en ik stapte binnen. Er was niemand. Ik bekeek de oude munten, van de Spaanse tijd tot nu toe. Er waren ook bankbiljetten te zien. Tenslotte werd het werk van de Centrale Bank uitgelegd: hoe het geld werd gemaakt en gedistribueerd. Het was een leerzaam museum. Even verderop lag de Centrale Bank van Curaçao en Sint-Maarten. Daarvoor was het standbeeld van Simon Bolivar te zien. Wat hij doet voor de Centrale Bank, weet ik niet. Aan de zijkant was het gebouw van de Bolivariaanse club. Simon Bolivar, de grote bevrijder van Zuid-Amerika, heeft twee jaar op Curaçao gewoond, in het Octagon bij Hotel Avilla aan de Penstraat. Het is, zoals de naam al zegt, een achthoekig gebouwtje. Het is nu een museum. Het is mij nog nooit gelukt om daar binnen te komen. Ik bekeek nog enkele fraaie panden aan de Scharlooweg en ging toen boodschappen doen. Bon nochi!

Westpunt

Ik besloot in deze vakantie een dag zo ver mogelijk van huis te gaan. Els moest werken. Het verste punt van huis was Westpunt. Het is 35 graden C. als ik vertrek. Aan de ring tank ik nog wat benzine en langs Souax rijd ik naar Bandabou. Dat begint na Souax. Als ik bij Grote Berg ben, zie ik de Christoffelberg. Ik buig af richting Soto. Daar zie ik, dat de kerk in de steigers staat. Zij wordt geschilderd. Enkele werklieden zijn bezig op het kerkhof. Aan de overkant van de weg ligt het klooster Emaus. Of het nog functioneert, weet ik niet. Ik heb de indruk, dat ook op de Antillen de roepingen minder worden. Verder is het stil in Soto. Ik rijd verder naar Lagun. Daar is het nog stiller. Een man zit bij een toko. De zon brandt genadeloos aan de hemel.  Na enige tijd kom ik bij landhuis Knip. Niet lang daarna rijd ik Westpunt binnen. Ik parkeer mijn auto bij Rancho el Sobrino en drink daar een kop koffie. Het is er niet druk. Westpunt is een badplaats, waar vooral Curaçaoenaars op vakantie gaan. Je kunt er een huisje of een appartement huren. Er zijn enkele snacks waar je wat kunt eten en drinken. De kerk van Westpunt is vrij groot. Ik rijd naar Playa Grandi. Daar is niets te doen. Enkele jongens spelen in het water. Niemand zit onder de palapa's. Enkele mensen op een terras kijken toe. Anderen zitten voor hun caravan. Hoe die hier gekomen is, is mij een raadsel. Ik ga naar Playa Kalki, waar het wat drukker is. Misschien zijn het gasten van Kura Hulanda Lodge, daar vlak achter. Aan de steiger ligt een jacht. Enkele mensen gaan duiken. Anderen liggen op het strand te zonnen. Ik kies een plaats in de schaduw onder een boom, maar toch ben ik aan het eind van de middag verbrand. De tropenzon is feller dan je denkt. Ik verzamel wat stenen voor onze tuin en rijd naar Playa Forti. Op de resten van dit oude fort is een restaurant gebouwd. En kanonsloop bij de ingang herinnert nog aan het fort. Er waren vroeger veel forten en kustbatterijen aan de zuidkust om indringers tegen te houden. De Engelsen en Fransen aasden op het eiland. Ze hebben het ook wel eens bezet. In het restaurant drink ik een kop koffie. Er is verder niemand. Het restaurant ziet er wat verlopen uit. Tenslotte ga ik terug naar Rancho el Sobrino. Ik eet er een typisch Curaçaos gerecht: kabritu stoba (gestoofd geitenvlees met rijst).Tegenover me zie ik twee bergen: de Seru di Sabana (171 meter) en de Seru Kortapé (178 meter hoog). De schemering gaat over in de duisternis. Dat gebeurt snel in de tropen. In de duisternis rijd ik terug naar Willemstad, nu via Barber en Ser'i Neger. Bij deze berg raakten destijds Tula en zijn volgelingen slaags met het koloniale leger, nadat zijn opstand tegen de slavernij uitgebroken was. Tula en de zijnen werden in de pan gehakt en gruwelijk gemarteld en ter dood gebracht. Een zwarte bladzijde in de koloniale geschiedenis. Na een uur rijden ben ik weer thuis. Bon nochi!

Landhuis Bloemhof

Deze week heb ik vakantie. Ik heb dus tijd om wat dingen te regelen en te bekijken. Het is vandaag 35 graden. Na de koffie ga ik eerst naar de bibliotheek in Scharloo om enkele boeken te gaan lenen. Op de terugweg ga ik langs landhuis Bloemhof. Hier zijn vaak kunsttentoonstellingen. Zo ook nu. Er is een tentoonstelling die heet "Door het oog van Egberdien". Egberdien van Rossum is een kunstenares en curator van deze tentoonstelling. Ik ontmoet haar en ze vertelt wat over de tentoonstelling. Ze heeft diverse Curaçaose kunstenaars bijelkaar gehaald om hun werken tentoon te stellen. Het thema is "Een gezond milieu". Ook op Curaçao wordt men zich steeds bewuster van het milieu. Er is hier veel milieuvervuiling door de raffinaderij. Vroeger had Egberdien zelf een kunstgalerij in dit landhuis. Enkele bekende kunstenaars, die hier exposeren, zijn: Tirzo Martha, Philippe Zanolino en Yubi Kirindongo. Zelf stelt Egberdien ook een kunstwerk ten toon. Ook de tuin van het landhuis is interessant. Er staat een oud badhuis, waar vroeger waarschijnlijk rituele wassingen hebben plaatsgevonden. Waarschijnlijk waren de bewoners joods. Het landhuis dateert uit 1735. Bij de ingang is er een "zoo", waar een kunstenares verschillende koraalstenen tentoonstelt, die op dieren lijken.  De kunstenares heette May Henriquez. Ze is in 1999 overleden. Haar atelier kan ook bezocht worden. Ze beeldhouwde hier. Het atelier staat er ongeschonden bij. Er hangen ook enkele kunstwerken van anderen, zoals een schilderij van ds. Eldermans, uit ca. 1958. Het stelt het Spaanse Water voor. Ik wist niet, dat hij ook schilderde. Zo heb ik mijn behoefte aan kunst en cultuur deze morgen bevredigd. Bon nochi!

Playa Santa Cruz

Het Paasweekend is altijd een weekend om erop uit te gaan. Gisteren trokken we weer naar Bandabou, dat talloze mooie plekjes heeft. Het was 33 graden C. Via een omweg reden we naar Bandabou. Aan het eind van de Winston Churchillweg werden we tegengehouden door de politie. De weg was afgezet. Wat was het geval? De optocht van de Seu, het oogstfeest, zou passeren. Die is elk jaar op tweede Paasdag. Vorig jaar hebben we hem gezien. Fleurig uitgedoste mensen springen en dansen op de muziek, blij als ze zijn, dat de oogst is binnengehaald. Via de Seru Fortunaweg en Hato en via Souax reden we nu naar Bandabou. In de verte zien we de Christoffelberg. Via Fontein en Soto rijden we naar Playa Santa Cruz. Als we er aankomen, is het druk. Sommigen kamperen er. Dat doen de Curaçaoenaars vaak met Pasen. We ontmoeten er ook enkele mensen van de Ebenezer church. Kinderen spelen volleybal, anderen zwemmen in de zee. Aan het eind van het strand is een kleine baai, waar vissersboten liggen. Er verheffen zich enkele bergen rond Santa Cruz. Ze zien er imponerend uit, maar zijn niet zo hoog. Het zijn de Seru Commandant (134 meter) en de Santa Krus (122 meter). Je kunt vanaf Playa Santa Cruz boottochtjes maken. Er is ook een klein restaurantje. Enkele jongens eten er luidruchtig. Een papegaai zit in zijn kooi. Bij de ingang zijn twee kanonslopen ingemetseld. Als we gegeten hebben en uitgerust zijn, vertrekken we naar Playa Jeremi. We komen langs het landhuis Sint-Kruis (Santa Cruz) en het dorpje Lagun. Even verder bereiken we Playa Jeremi al. Ook hier is het druk. Hele families hebben zich naar het strand begeven om zich er te verpozen. Er licht een jacht voor de kust. Enkele duikers wagen een duik om het koraalrif te bekijken. De zon brandt genadeloos. Er is bijna geen schaduw op het strand. Aan het eind van de middag besluiten we terug te gaan naar Willemstad. Bij Santa Cruz zien we Max en Thalita, die ons een kokos verkopen. We drinken de kokosmelk op (heerlijk zoet!) en nemen de kokos mee voor het vruchtvlees. Zo verdienen Max en Thalita er een zakcentje bij. De kokossen zijn uit eigen tuin. Onderweg willen we koffie drinken in landhuis Pannekoek, maar dat is wegens verbouwing gesloten. We rijden een heel stuk door naar landhuis Daniel. Gelukkig is dat wel open en we drinken er een heerlijke cappucino. In landhuis Daniel is het altijd gezellig en gemoedelijk. We besluiten te gaan eten bij de Buurvrouw, maar hier wacht ons een teleurstelling. Een kertting verspert de ingang. Op maandag zijn ze gesloten. Dan maar door naar Willemstad. We rijden naar Pirate Bay in Piscadera. Het is er behoorlijk druk, want het is happy hour. Maar gelukkig kunnen we nog wat eten. Het is gezellig aan zee. De zon gaat net onder en dat geeft een speciaal effect. Tegen half 9 zijn we weer thuis. Bon nochi!

Straattekeningen in Punda

Curaçao heeft een bepaald soort straatcultuur. Op gezette tijden is dat te zien. Gisteren gingen we naar Punda om straattekeningen te bekijken. Verspreid over de hele binnenstad hadden kunstenaars hun best gedaan om mooie tekeningen met krijt neer te zetten op de straatstenen. Er waren mooie werken bij. Op het Wilhelminaplein was er ook een zandsculptuur te zien. En op datzelfde plein was er ook iemand, die als standbeeld fungeerde. Hij had genoeg bekijks. Na dit alles bezien te hebben liepen we over de pontjesbrug naar de overkant. Door het Riffort liepen we naar Starbucks, waar we koffie dronken. Het is te merken, dat het weer wat heter wordt. En het regent minder. De tuin moet weer besproeid worden. Helaas is onze deepwellpomp stuk. Hij moet weeer gemaakt worden. In de tropen gaat alles gauw stuk. Zaterdag is de tuinman geweest. Ze doen het grove werk voor ons. Het zijn Haitianen, die van aanpakken weten.  Ze spreken geen Nederlands, dus we moeten wel papiaments met hen praten. Onze tuin ziet er nu weer keurig uit.
Bon nochi!

Otrobanda

Gisteren heb ik Otrobanda nader bekeken. Ik was nog nooit echt geweest in de steegjes achter het Brillonplein. Ik zette mijn auto neer bij de St. Martinusuniversiteit (een medische universiteit, waar vooral Amerikanen studeren). Uit een luidspreker, die voor de ingang van een dranklokaal stond te bleren, klonk Seu-muziek. Straks is het weer de tijd van de Seu-optochten (seu = oogstfeest). Er was echter niemand in het lokaal te bespeuren. In deze buurt heb je straatjes als de Conscientiesteeg en de Sebastopolstraat. Soms waren de huizen oud en vervallen. Deuren en ramen waren met planken dichtgespijkerd. In de steegjes stonk het naar urine. Ik denk dat de chollers hier wildplassen. Andere panden waren opgeknapt en van een fris kleurtje voorzien. Otrobanda wordt in tweeen gedeeld door de Arubastraat, die later is aangelegd. Het is een zijweg van de ring. De Breedestraat loopt onder de Arubastraat door. Hier aan de andere kant kon je straten vinden als de Zaantjessteeg, de Sabasteeg en de Elleboogsteeg. Hier en daar zaten mensen voor hun huis bier te drinken of te kletsen. Anderen lanterfanterden wat op straat. Ik liep een gedeelte van de "Otrobanda Walking Tour". Het is beslist de moeite waard om hem helemaal uit te lopen. De panden van Otrobanda zijn pittoresk. Via de Breedestraat liep ik terug naar het Brionplein. Het was niet druk. Sommigen gingen het casino binnen. Curaçao is rijk aan casino's. Mensen houden van gokken. Op het Brionplein was het ook rustig. Alle uitspanningen, zoals het Brionplein Café (vroeger Café Habana geheten) waren dicht. Verderop waren er kraampjes met prullaria voor toeristen, zoals beschilderde doeken met Curaçaose taferelen, houtsnijwerk en nummerplaten voor auto's. Er was weinig klandizie. Waarschijnlijk lag er geen cruiseschip aan de pier. Via het Howard Johnson Plaza Hotel (waar we in 2008 logeerden) liep ik terug naar de auto. De zon scheen uitbundig, toen ik naar huis terugreed. Van de week heb ik de bananen geoogst. Er kwamen tientallen bananen van de boom af. Ik was vorige week ook bij iemand, die een papajaboom had. Deze bomen kunnen best groot worden en vrucht dragen. Zoals ik al schrref, hebben wij ook een papajaplant in de tuin. Vrijdag is de minister van onderwijs afgetreden. Het is de zoveelste minister van de PS, die aftreedt. Hij wordt vervangen door een partijgenoot. Er zijn veel problemen in het onderwijs op Curaçao, las ik in het Antilliaans Dagblad. Bion nochi!

Villa Monte

Het werd weer eens tijd om erop uit te trekken. Gisteren trokken we naar het onvolprezen Bandabou, dat zo schittert door zijn bergachtige landschap. We reden eerst op de grote weg naar Westpunt. Voorbij landhuis Daniel sloegen we links af en kwamen langs villapark Fontein. Voor 245.000 gulden kun je daar al een huisje kopen, lazen we op een groot bord. Nu verhieven de bergen zich voor ons. Bij Soto gingen we van de weg af en reden naar villa Monte. Daar dronken we wat op een terras. Het was niet vol. Het lijkt erop of villa Monte vroeger een hotel is geweest. Nu is het alleen een bar en een restaurant. Je kunt er inheemse gerechten eten. Dat gaan we vast eens proberen. Vanaf de villa, die op een hoogte lag, had je een mooi uitzocht over de omgeving. In de verte zagen we de Santa Marthabaai met daarvoor landhuis Groot Santa Martha en in de verte landhuis San Nicholas. We reden verder richting Lagun en probeerden toen linksaf te slaan naar San Nicholas, maar een slagboom versperde de weg. Je moest een telefoonnummer bellen om erdoor te kunnen. Dus reden we maar weer terug richting Soto. Voorbij Soto konden we wel rechtsaf buigen, een onverharde weg op. Hier was de slagboom open. De weg slingerde door de mondi. We kwamen nu bij landhuis San Juan. Het landhuis zag er verwaarloosd uit, maar het leek toch bewoond te zijn. Rond het landhuis moet vroeger een plantage zijn geweest, maar de mondi had nu alles overwoekerd. Een bijgebouw dateerde uit 1821, lazen we op de gevel. In de verte stonden een paar palmen. Daarachter lag de San Juanbaai.. We reden om het landhuis heen, verder de bush-bush in. De weg ging omhoog en omlaag. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Playa Manzanila. Het was er stil en rustig. Een groepje mensen was er aan het barbecuen. De zee klotste rustig op het strand. De rotsen rezen stijl omhoog uit het water. We namen wat stenen mee voor onze tuin. Het werd nu beter weer en de bewolking maakte plaats voor de zon. Langs Fontein reden we weer richting Willemstad. We stopten voor een koffiepauze bij De Buurvrouw (vroeger Koosje en Martha geheten). Waar waren Koosje en Martha gebleven? Terug naar Nederland gegaan? Het restaurant was vernieuwd en er was nu ook nieuw personeel. We dienden onszelf een caffeinsehot toe en welgemutst reden we naar Willemstad. Bij Grote Berg lag de stad beneden ons. In de verte zagen we de raffinaderij en de Tafelberg. De eerste wijk van de stad, die we bereikten, was Souax. Lotte had ons inmiddels gebeld en gevraagd of we haar en Myron konden afhalen van Zanzibar, want er reed geen busje. Wij reden dus over de Julianabrug richting Salina. Het verkeersplein van Janwé was weer gesloten voor verkeer wegens onderhoud, hoewel het drie maanden geleden zogenaamd klaargekomen was. Boze tongen beweren, dat er fouten zijn gemaakt bij de aanleg. Nu moesten we een parallelweg nemen. En toen gebeurde het...We kregen een lekke band. Gelukkig merkte ik het snel en ik zette de auto langs de kant. Ik begon te zwoegen om het wiel met de lekke band van de auto te krijgen en te vervangen door het reservewiel, toen er lieve vrienden langs kwamen, die ons zagen ploeteren. Binnen een mum van tijd had een van de mannen het reservewiel op mijn auto gekregen en konden we onze reis vervolgen. Het waren engelen in de nacht, die ons bezochten. Intussen was het donker geworden. Via de Caracasbaaiweg reden we naar Zanzibar, waar Lotte en Myron onze komst hevig verbeidden. We zette Myron thuis af en veel later dan verwacht kwamen we zelf thuis. Einde avontuur. Bon nochi!

Tropische planten

Onze tuin staat vol tropische planten. Allereerst is daar de bananenboom. Eer komen heuse bananen vanaf. Dan hebben we een cashewnotenboom. De cashewnoten zijn echter moeilijk te verzamelen. De bougainville is erg mooi en staat steeds in bloei. De palmbomen doen het goed, maar hebben veel water nodig. Ze zijn uitheems en door de Spanjaarden naar Curaçao gebracht. Aan de granaatappelboom hangen granaatappels. De vruchten hebben veel pitten en zijn daarom moeilijk te eten. De nonniboom groeit hard. De nonnivruchten stinken, maar men schrijft er geneeskrachtige werking aan toe. Zo zouden ze van kanker kunnen genezen. De oleanders zijn laatst door de tuinman gesnoeid. Ze hebben mooie witte of rode bloemen. De papajaboom doet het ook goed. Onlangs kreeg ik een plantje van iemand. Er moeten straks papaja's aan komen. Verder hebben we nog aloe. Het sap uit de aloestengel heelt wonden. Van de mangoboom komen af en toe lekkere vruchten. De Fayalobi is een plant in een pot. De bloemen zijn vuurrood. Vanmorgen waren we in de methodistische kerk. Er werden vrolijke liederen gezongen, o.a. van John Wesley. Een mevrouw hield een proefpreek. De dienst duurde bijna twee uur. Morgen moet Els naar Aruba. Ik moet haar wegbrengen naar het vliegveld. Dat wordt midden in de nacht opstaan en dus wat vroeger naar bed straks. Bon nochi!

Landhuis Classics

Kort geleden was Berthe een weekje op bezoek. Samen met Els is het het eiland afgestruind om mooie plaatsen te bezoeken en onderwijl uit te rusten onder de blakende zon. Zondagavond waren we bij Scampi's in het Waterfort. We luisterden naar de Caribische klanken van een steelpanband. Intussen bulderden de golven tegen de kust en tegen het fort. In deze dagen heb je de "bientu di kuaresma", een hevige wind. Hier en daar lag een schip voor de kust te wachten tot hij de haven mocht binnenvaren. Maandag waren we in het Riffort bij "Ribs & Steaks", waar we gezellig aten. Of het niet genoeg was gingen we gisteravond weer uit eten met vrienden in Landhuis Classics aan de Santa Rosaweg. Dit restaurant is sinds een jaar open, maar heeft zich al een goede naam verworven. We aten buiten op de patio. Het was gezellig. Intussen is het op het eiland politiek nog onrustig. Maandagavond was er een grote demonstratie tegen de regering. Er staan steeds meer pressiegroepen op, die protesteren tegen de politiek van de regering. Een hot item is, dat sommige ministers niet door de screening gekomen zouden zijn als die gehouden zou zijn. Ik heb er al eens over geschreven. De regering beweert, dat die screening wel gehouden is. Er is ook rumoer rond de veiligheidsdienst, het energiebedrijf en andere overheids n.v.'s. De oppositie klaagt, dat ze geen antwoord krijgt van de regering en monddood wordt gemaakt. Anderen menen, dat de democratie in gevaar is. Maandag hadden we twee-en-half uur geen stroom. Er was een staking bij het energiebedrijf. Kortom, het rommelt. Moge Curaçao in rustiger vaarwater terechtkomen. Bon tardi!