Playa Hundu

Afgelopen zondag hebben we een strand gevonden, waar we al vier jaar naar op zoek waren: Playa Hundu. Het ligt bij Soto. In Soto reden we linksaf richting Sunset Waters (het vroegere resort, dat nu ontmanteld is). Bij landhuis Groot Santa Martha gingen we linksaf een onverharde weg op. We reden door de mondi. Op een gegeven ogenblik moesten we een steile heuvel nemen. De auto redde het ternauwernood. Maar daarna kwam de verrassing: een mooie geasfalteerde weg. Weliswaar groeiden de bomen eroverheen, want er wordt niet gesnoeid hier in de bush, maar toch...we reden vrolijk verder. Aan onze linkerhand moest de Seru Pilá liggen (101 meter hoog), maar die zagen we niet, want de mondi was te dicht. We reden dus verder, tot de weg weer onverhard werd, maar toen waren we ook bij het strand. Het zou kunnen zijn, dat men dit strand heeft willen exploiteren, want er staat wel een vervallen toiletgebouw of iets dergelijks. Het strand zelf is vol stenen en je kunt moeilijk de zee in komen, want ook daar zijn stenen en dat is lastig lopen. We zetten onze strandstoelen neer onder een manzanilleboom. Af en toe vielen er vruchtjes vanaf en die zijn giftig. Je moet ze niet aanraken, want dan krijg je brandblaren. We waren de enigen op het strand. Rechts boven ons waren de huizen van Playa Hundu. Ze waren als het ware geplakt tegen de rotswand. Na een rustig middagje Playa Hundu keerden we weer huiswaarts. Wie weet gaan we de volgende keer weer op zoek naar een onbekend strand. Zaterdag hopen Margit en een vriendin aan te komen. Ze blijven drie weken. We gaan dan vast ook leuke dingen doen.Het is jammer van de olieramp bij de zoutpannen  van Jan Kok. De natuur werd besmeurd met gelekte olie, waarschijnlijk afkomstig van een opslagtank aan de Bullenbaai. Ook flamingo's waren besmeurd. De natuur van Curaçao is toch kwetsbaar. Laten we er zuinig op zijn! Hieronder een foto van Playa Hundu en een van onze voortuin (zie het grind). Bon nochi!