Suriname - dag 7 - 19 februari 2013

Deze dag verliet ik tegen half 10 het hotel om nog het een en ander te bekijken in de stad. Els was weer naar haar werk. Het was zwaar bewolkt, maar een bleek zonnetje was toch nog te zien. Ik ging naar Fort Zeelandia, dat vlak bij het hotel was. Deze keer was het wel open. Het fort is prachtig gerestaureerd en herbergt het Surinaams Museum. Dit museum gaat vooral over de geschiedenis van Suriname, van de pre-Columbaanse tijd tot heden. Ook het gebouw aan de overkant reken ik dan mee. Dit bezocht ik later. De geschiedenis van Suriname is verbonden met de slavernij. Deze heeft een grote rol gespeeld. Ik bezocht de verschillende kantelen en bastions. Op een van deze bastions werden in december 1982 de decembermoorden gepleegd. Vijftien tegenstanders van het regiem-Bouterse werden toe gefusilleerd. Bouterse was in die tijd de legerleider. Hij is nu weer president. Op de plaats van de moordpartij is een gedenkteken geplaatst door de vorige regering onder leiding van president Ronald Venetiaan. Het is tragisch wat hier gebeurd is. Deze gebeurtenis hangt nog steeds als een donkere wolk boven Suriname. Dat Bouterse weer tot president gekozen is, is vooral te danken aan de jongere mensen, die niets of weinig weten van de decembermoorden. Zij staan positiever tegenover Bouterse dan de ouderen. Ze zeggen, dat hij meer voor het volk doet dan de vorige regering. Onlangs is aan de coupplegers van1980 amnestie verleend. Hieronder vallen ook de decembermoorden. Maar onlangs las ik ook, dat de krijgsraad door wil gaan met het proces. We zullen het zien. Hopelijk zegeviert het recht. In het fort zag ik ook nog de gevangenis. In een nauwe kerker, zonder ramen, werden de gevangenen opgesloten. Ook de apotheek zag ik. Deze was lange tijd de stadsapotheek van Paramaribo. Nu is het fort weer voor het publiek toegankelijk. Lange tijd was dit niet het geval, omdat het de zetel was van het militaire regiem. Vanaf de bastions van het fort had je een heerlijk uitzicht over de Surinamerivier. Om 11 uur verliet ik het fort weer en liep ik naar de Waterkant. Ik bezocht daar nogmaals de Centrale markt. Mensen willen niet, dat je een foto van hen maakt, want dan "steel je hun ziel". Daar moet je dus rekening mee houden. Ik kocht bij een toko twee potten peperpindakaas, iets wat je alleen in Suriname kunt krijgen. Els' baas had daar om gevraagd.Verder zag ik bij de markt kantoren, waar goud van goudzoekers werd opgekocht. Ook waren er veel Chinese restaurants en toko's. Ik liep naar de Maagdenstraat, waar opvallend veel juweliers waren. Op het Kerkplein was de hervormde kerk gesloten. Wat nu wel open was, was de houten kathedraal van St. Petrus en Paulus. Er was namelijk een dienst aan de gang in verband met de veertigdagentijd. Er zat een twintigtal mensen. Een priester hield de preek en reikte de heilige communie uit. Zo heb ik de kathedraal toch nog van binnen gezien. Daarna liep ik terug naar het hotel, waar ik om 1 uur aankwam. 's Middags gingen we uit eten in het Indische restaurant "Sarinah" in de Javaanse wijk, samen met de directie van het PCS. De maaltijd smaakte heerlijk. Els kreeg een mooi fotoboek van Suriname aangeboden. De directeur bedankte haar voor de samenwerking. Toen we teruggebracht waren in het hotel, gingen we zwemmen in het zwembad daar. We moesten echter vluchten voor de regen.