Jan Kok

Op het ogenblik is Janny bij ons op bezoek. Het is vandaag mooi weer en ze is met dorpsgenoten naar het strand.  Zaterdag zijn we met haar op stap geweest naar Bandabou. We reden naar de zoutpannen van Jan Kok. Vroeger werd hier zout gewonnen. Slaven werkten in de zoutpannen. Het was zwaar werk. De zoutwinning is er nu niet meer. Nu zijn de zoutpannen bekend om de flamingo's. We zagen er een paar. Er zijn hier tegenwoordig meer flamingo's dan een tijd geleden. Veel flamingo's komen uit Bonaire, waar het Gotomeer vervuild is. Maar de zoutpannen van Jan Kok waren ook vervuild. Enkele maanden geleden voltrok zich hier een olieramp. Er is olie gestroomd in het zoutmeer, waarschijnlijk uit een van de tanks aan de Bullenbaai. Met man en macht heeft men de olie opgeruimd, maar er is toch veel schade aangericht. De mangroves zullen nog jaren nodig hebben om te herstellen. Van de zoutpannen gingen we naar het nabijgelegen landhuis Jan Kok. Hier heeft de lokale kunstenares Nena Sancheze een galerij. Ze stelt hier haar kleurige werken ten toon. Ze schildert Curaçaose taferelen, zoals slavenhuisjes, palmen en portretten van lokale bewoners van het eiland. Van landhuis Jan Kok reden we via Soto en Lagun naar landhuis Knip, midden in de bergen. De hoogste berg is hier de Christoffelberg (375 meter). Die verhief zich majestueus in het landschap. We waren nog net op tijd voor een rondleiding. De gids vertelde ons van het leven van de slaven op het eiland en van de slavenopstand onder leiding van Tula in 1795. Uiteindelijk werden Tula c.s. verslagen door het Nederlandse leger bij Ser'i Neger. Er is onlangs een film opgenomen over deze strijd. Deze heet "Tula, the revolt". Volgende maand gaat hij in premiere. Christiaan speelt ook in deze film mee, als soldaat. We gaan hem beslist zien. De film zal ook te zien zijn in de Nederlandse bioscopen. Landhuis Knip is schitterend gelegen en we genoten van het uitzicht. Van dit landhuis reden we naar Westpunt, waar we bij Rancho El Sobrino koffie dronken. De koffie was slecht en lauw, bitter en sterk. Waarschijnlijk was hij die morgen gezet en het was beslist geen verse koffie. Maar we hadden in ieder geval onze caffeine binnen en konden weer verder. We reden nu langs de noordkant via Barber, Ser'i Neger en Tera Corá naar landhuis Daniel. Daar genoten we van een heerlijke maaltijd. Het was rustig, maar gezellig. Toen het al donker was, reden we weer terug naar Willemstad. De volgende dag zijn we naar Playa Kanoa geweest, het enige strand aan de noordkust. We zwommen in de baai en zaten lekker onder een palappa. De wind waaide flink en er waren hoge golven. Menige surfer waagde zich op zee en genoot van de golven, die op de oever stuk sloegen. Er waait in deze tijd van het jaar altijd een felle wind. Aan het eind van de middag betrok de lucht en toen die bijna zwart was, vertrokken we. Toen we onze wijk binnen reden, zagen we, dat het flink geregend had. Maar we hadden toch een lekker middagje aan het strand gehad! Bon tardi!