Suriname - dag 2 - 14 februari 2013

Els ging die morgen naar haar werk en ik trok de stad in. Om kwart over 11 verliet ik het hotel. Dichtbij het hotel is de Palmentuin. Het is eigenlijk de achtertuin van het presidentieel paleis. Er staan honderden palmen, met name Koningspalmen. In de tuin was een speeltuin, waar kinderen speelden. Vlak bij de Palmentuin is het Onafhankelijkheidsplein. Later op de dag zouden vanaf hier helikopters opstijgen en landen met mensen, die wel eens een vluchtje wilden maken boven Paramaribo. Misschien als cadeau van hun geliefde voor Valentijnsdag. Aan het Onafhankelijkheidsplein staat het presidentieel paleis, vroeger het paleis van de gouverneur. Het wordt nu gerestaureerd. Ik liep langs verschillende ministeries in de stad. De meeste gebouwen zijn van hout. In het verleden hebben branden grote delen van de stad verwoest. Aan de Surinamerivier zag ik Fort Zeelandia. Daarnaast stond het gebouw van de Staatsraad en aan de andere kant het standbeeld van koningin Wilhelmina. Dit stond voor de onafhankelijkheid (november 1975) op het Oranjeplein (nu Onafhankelijkheidsplein. Wilhelmina kijkt uit over de brede Surinamerivier met in de verte de Wijdenboschbrug, die Paramaribo met het district Commewijne verbindt. Verder in de stad zag ik de Hervormde kerk op het Kerkplein. Het is het oudste kerkgebouw van Suriname. Hier vond in november 1975 de souvereiniteitsoverdracht plaats. De kerk was helaas gesloten. Aan de Henck Arronstraat (vroeger: Gravenstraat) stond de houten kathedraal van de heiligen Petrus en Paulus. Ook deze kathedraal werd gerestaureerd en was helaas dicht. Men zegt, dat dit de grootste houten kerk van Zuid-Amerika is. Verder stond aan de Henck Arronstraat een oud ziekenhuis. Langzamerhand liep ik terug naar het hotel. Aan de Grote Combeweg zag ik een fleurige bloemenmarkt. Het was er druk in verband met Valentijnsdag. Rond de klok van half twee betrad ik het hotel weer. Het was een eerste kennismaking met Paramaribo. Later zouden we nog vele malen door de stad dwalen. 's Middags liep ik met Els, die inmiddels terug was van haar werk, langs de Waterkant (aan de Surinamerivier). Daar waren stalletjes waar je kon eten en drinken. We liepen langs de SMS-pier en langs en door de Centrale Markt,. Het was er een drukte van belang. Van alles werd er verkocht: groente en fruit, maar ook tassen en petten. Veel mensen uit het binnenland verkopen hun waar in de hoofdstad. Rijk beladen met geld keren ze naar hun dorpje terug. Aan de Steenbakkerijstraat zagen we de Maarten Lutherkerk. Bij een Chinese geldwisselaar naast Hotel Krasnapolsky wisselden we onze Amerikaanse dollars voor Surinaamse dollars in. 1 USD is 3,30 SRD waard. 1 SRD is NAf 0,54. We kregen de beste koers, volgens het bord. Een van de belangrijkste winkelstraten van de stad is de Domineestraat. In deze straat staat ook de Stadskerk van de Evangelische Broedergemeente, uit 1778. Ook deze kerk is van hout. In de Keizerstraat stonden de Hoogduitse synagoge en de moskee broederlijk naast elkaar. In Suriname leven de godsdiensten en rassen broederlijk en zusterlijk naast elkaar. Er is tolerantie. In de Keizerstraat aten we bij een Chinees. Het waren Chinezen, die pas uit de Volksrepubliek waren gekomen. De vrouw sprak alleen Engels en Sranan Tongo, geen Nederlands. Maar goed, we kregen ons eten. Via de Palmentuin liepen we weer naar ons hotel. Uitgeput zegen we neer en wel bij het zwembad. We koelden heerlijk af in het water.