Panama - dag 8 - 14 oktober 2012

Dit zou onze laatste dag in Panama zijn. We moesten al vroeg opstaan om het vliegtuig te halen (5.30 uur, midden in de nacht). Om 7 uur werden we met de taxi naar het vliegveld Tocumen gebracht. De taxichauffeur kwam uit Venezuela en woonde al een jaar of 5 in Panama. Hij moest niets van Hugo Chavez hebben, die net als president herkozen was. We hebben zijn herverkiezing nog op de Panamese televisie gevolgd. De chauffeur bleek ook lid te zijn van een pinksterkerk en was zeer vereerd toen hij hoorde, dat hij een pastor vervoerde. Zijn dag was nu gezegend. Om 7.20 uur kwamen we bij het vliegveld aan. We checkten in. Dat duurde een hele tijd. Om 9.15 uur stegen we op met een vliegtuig van Copa Airlines en we vlogen richting Curaçao. Om 11 uur Panamese tijd = 12 uur Curaçaose tijd kwamen we aan op Hato. Hier werden we opgehaald en om 14 uur waren we weer thuis. De reis was interessant en afwisselend geweest. Het was de eerste keer, dat ik in Latijns Amerika ben geweest, überhaupt een voet gezet heb in de nieuwe wereld. Nog even wat cijfers over Panama: het land heeft 3 miljoen inwoners, waarvan 1 miljoen in Panama City. Van Noord naar Zuid is het land op het smalste punt 50 kilometer breed, van Oost naar West in rechte lijn 770 kilometer. In het Westen grenst het land aan Costa Rica, in het Oosten aan Colombia. De noordkust wordt omspoeld door de Caraibische Zee en is 1290 kilometer lang. De zuidkust is de kust van de Stille Oceaan en is 1700 kilometer lang. Het was ook voor het eerst van mijn leven, dat ik de Stille Oceaan zag. Panama wordt doorsneden door het Panamakanaal, dat 80 kilometer lang is. Het kanaal is van 1904 tot 1914 gegraven door de Amerikanen. 70 procent van de bevolking bestaat uit mestiezen, een mengeling van Indianen en Spanjaarden, 14 procent is van van Afrikaanse oorsprong, 10 procent van Spaanse oorsprong, 10 procent zijn Chinezen, 6 procent is inheems (Indianen) en 5 procent van gemengd Spaans-Afrikaanse oorsprong. 85 procent van de bevolking is r.k. De hoogste berg is de vulkaan Barú in het Westen van het land. Deze berg is 3478 meter hoog. Verreweg de meeste mensen spreken Spaans. Ons papiaments konden ze redelijk verstaan. Een verrassing! Velen spraken geen Engels. We hadden geen visum nodig voor het land. Een inenting tegen de gele koorts was niet verplicht, maar werd wel aanbevolen. Men raadde ons aan ons in het oerwoud in te sprayen met een sterke anti-insectenspray. Bon nochi!

Panama - dag 7 - 13 oktober 1012

Deze zaterdag was een dag van rust. We hadden al heel veel gekeken en op veel plaatsen gelopen.We rustten uit aan het zwembad van het hotel, nota bene op de zesde verdieping. Er was ook een terrastuin om het geheel te verfraaien. We brachten daarna de huurauto terug naar de verhuurder, niet ver van ons hotel. Gelukkig zaten er geen extra deuken in de auto, zodat de afhandeling zonder problemen verliep. Daarna gingen we boodschappen doen in een supermarkt in de buurt. Om van dit alles uit te rusten vleiden we ons daarna weer neer bij het zwembad. Daarna dronken we koffie bij Mc Donalds, ook al in de buurt. Op de terugweg bezochten we een kerk, waar een kleine schare de rozenkrans aan het bidden was. Christiaan en Lotte gingen weer shoppen in een mall. Ze konden niet genoeg krijgen van de vele winkels met hun waar. We eindigden deze dag met eten bij de Libanees.

Panama - dag 6 - 12 oktober 2012

Deze dag begon zonnig, maar later ging het regenen. Om 12.15 uur vertrokken we uit ons hotel en reden we naar de oude wijk van Panama City, Casco Viejo. In de buurt van het Parque Santa Ana parkeerden we onze auto. Hier stond ook de gelijknamige kerk, maar die was dicht. Eerst liepen we de verkeerde kant op. De Avenida Central was hier een winkelstraat vol mensen uit allerlei hoeken van het land., ook Indianen. Later liepen we de goede richting op naar Casco Viejo. Hier staan oude kerken en paleizen. Zo zagen we de katehedraal aan de Plaza de la Independencia. We zagen het Palacio Bolivar aan het Parque Bolivar. Hier huist het ministerie van buitenlandse zaken. We zagen het Palacio del Gobierno, het nationaal theater en het presidentieel paleis (Palacio de las Garzas). Dit laatste werd bewaakt en we konden er niet zomaar langs lopen. We moesten langs een controlepost en onze bagage laten zien. Denkt men, dat we een handgranaat naar binnen gooien of zo? In elk geval, vóór de wachtpost stond een enorme rij. We hadden er geen zin in om daarin te staan. Bovendien zagen we het paleis uit de verte wel. Hier woont president Ricardo Martinelli.  De Avenida Central is de belangrijke straat die loopt door Casco Viejo. Aan deze straat staan enkele kerken en belangrijke gebouwen, allemaal eeuwen oud. We bezochten ook het Museum van het Panamakanaal (Museo del Canal Interoceánico). Hier werd de geschiedenis van de Kanaalzone getoond. Alles was in het Spaans, maar we kregen er toch wat van mee. We zagen ook het Palacio Municipal. Helaas was het Museum voor religieuze koloniale kunst gesloten. Het was gevestigd in het klooster van Santo Domingo. Het klooster werd gerenoveerd, evenals de gelijknamige kerk. Veel gebouwen worden in deze wijk gerenoveerd. Veel gebouwen stonden dan ook op instorten en het is goed, dat men dit culturele erfgoed wil bewaren. Vanaf de Plaza de Francia hadden we een mooi uitzicht over de zee en de Amadordam. Onze auto hadden we geparkeerd in een wijk die als crimineel bekend stond. We werden gewaarschuwd er zo snel mogelijk weg te gaan. Gelukkig was onze auto niet opengebroken, want dan ben je ver van huis. We reden nu naar de Amadordam, die de eilandjes Naos, Perico en Flamenco met het vasteland verbindt. Overal zagen we schepen varen. Op de eilandjes zelf waren jachthavens, restaurants en souvenirwinkeltjes. We kochten er ook enkele souvenirs. We streken neer in een Colombiaans café waar we wat dronken. Onderwijl keken we naar de voetbalwedstrijd Colombia-Paraguay. Het publiek, Colombianen, gekleed in de Colmobiaanse kleuren, leefde heftig mee. Aan het eind van de middag gingen we eten halen bij de Subway, weer een fastfoodrestaurant. Om 19 uur kwamen we in het hotel aan. Daar aten we het gekochte eten op voor de buis (heel Amerikaans), want onderwijl was de voetbalwedstrijd Panama-Honduras aan de gang. Het was niet zo'n goede wedstrijd, die eindigde in 0-0. De hele middag was Panama City al in staat van opwinding vanwege deze wedstrijd. Verkopers verkochten vlaggetjes, petten en andere voetbalgadgets. Politie en militairen liepen op straat de orde te bewaren. De temperaturen deze dag waren 33/25 graden C.

Panama - dag 5 - 11 oktober 2012

We vertrokken om 11.15 uur met onze huurauto van het hotel. Deze dag gingen we de Mirafloressluizen in het Panamakanaal bekijken. De sluizen zijn indrukwekkend. Grote schepen varen er door. Toen wij stonden te kijken in het bezoekerscentrum, voer er net een schip uit de Marianen door. Andere lagen te wachten. Het Panamakanaal is geopend in 1914. Tot 1999 lag het in de Amerikaanse kanaalzone. 8 mijl aan weerszuijden van het kanaal was Amerikaans gebied. Eerder was al de spoorlijn door de isthmus aangelegd. Nu wordt deze spoorweg geexploiteerd door de Panama Canal Rail Road Company. Men vervoert containers van Colón naar Panama City en omgekeerd. Ook gaat er een personentrein, die toeristen vervoert. Na het bezoek aan de Mirafloressluizen gingen we naar Gamboa. We wilden daar het Panama Rainforest Discovery Center in om er in het oerwoud te wandelen, maar het regende, zodat we er vanaf zagen. We reden nu verder naar het noorden en staken de rivier de Chagres over. We reden langs het Parque Nacional Soberania.Panama kent verschillende nationale parken om de natuur te behouden. We reden via de snelweg (tolweg) naar Colón. We kwamen terecht in een voorstad van deze havenstad: Cristobál. We aten hier wat bij de Burger King, een fastfoodrestaurant. Daarna reden we Colón in. De regen was opgehouden. Het was druk en er was een file van hier tot Tokio. Colón was een drukke stad. Maar de huizen waren sterk verwaarloosd. Ze vielen uit elkaar van ellende. Het geheel is dus verpauperd. Het is ook een gevaarlijke stad. Criminelen doen er hun werk. We stapten even uit de auto aan het eind van de Avenida Central. Daar zagen we een groot Christusbeeld met zegenende armen aan de oever van de zee. De zee was hier de Caraibische Zee. Vóór de haveningang lagen veel schepen te wachten. Ze lossen containers in de haven of ze varen door het kanaal. In Colón stonden de straten blank. Zo hard had het geregend. We zagen de cruiseterminal. Langs de vrijzone reden we de stad weer uit. Met moeite vonden we de weg naar Gatún. We wilden hier de sluizen bekijken, omdat het verval in het kanaal hier zo groot is. Maar de sluizen waren om 16.00 uur voor bezoekers al gesloten, terwijl wij om half 5 voor de deur stonden. We zagen hier het Meer van Gatún, waar het kanaal doorheen loopt. Aan de oever lagen enkele schepen, meestal loodsboten. We reden nu over de sluis naar Fort Sherman. De weg ging door het oerwoud. In Fort Sherman was een restaurant waar we wat wilden gaan eten. Toen het al schemerde kwamen we er aan. Fort Sherman is een vroegere Amerikaanse legerbasis. Hier werden commando's getraind voor de Vietnam-oorlog. Ze kregen hier dus een jungletraining. De basis is nu overgenomen door de Panamezen. We werden gecontroleerd bij de wachtpost. De huizen van de Amerikaanse soldaten waren totaal gestript. Het maakte een bizarre indruk op ons. We liepen naar de zee. Aan de ene kant zagen we de Caraibische Zee, aan de andere kant van de dijk de Bahía de Limón (de Limoenbaai). Overal lagen wachtende schepen. In de baai lag ook een gezonken schip. Er was ook een vuurtoren en een radiozender. We besloten nog even naar San Lorenzo te gaan. Daar was een strand en een belangrijk Spaans fort. We reden door het Parque Nacional San Lorenzo, dat bestaat uit oerwoud. Maar het fort was verder dan we dachten, het was al donker en laat geworden, dus besloten we terug te keren naar Fort Sherman. We aten daar een lekkere maaltijd. Om 19.37 uur vetrokken we weer richting Panama City. Aan de uitgang van de basis moesten we ons paspoort laten zien aan een Panamese soldaat. We namen weer de snelweg en om 21.23 uur bereikten we ons hotel. Moe maar voldaan zegen we neer in de fauteuils in de hotelkamer. We hadden weer heel wat gezien. De afstand Panama City-Colón is ongeveer 80 kilometer.

Panama - dag 4 - 10 oktober 2012

Deze dag reden we naar het zuidwesten van Panama. Het zal je duidelijk zijn, dat we een auto gehuurd hadden. Dat kun je al van 38 dollar/balboa per dag. Zonder auto begin je niets in het land. Het was goedkoper dan steeds met de taxi te gaan. We reden de stad uit, de brug over het Panamakanal over, langs Arraiján, La Chorrera, Capira en Chame naar Playa Malibú, aan de Golf van Panama. In de verte zagen we bergen. Ze waren opvallend groen vanwege het tropische regenwoud, dat ze bedekt. De snelweg waarlangs we reden was de Interamerican Highway. Die gaat van Alaska naar Zuid-Amerika. Alleen in de provincie Darién in Panama wordt hij even onderbroken. Men aarzelt om de twee stukken met elkaar te verbinden om drugshandelars en terroristen niet in de kaart te spelen. De provincie Darién is gevaarlijk voor toeristen. Je kunt er overvallen worden door drugshandelaren. Rebellen uit Colombia rusten er uit van de strijd in het oerwoud. Hier grenzen Panama en Colombia aan elkaar. In Playa Malibú zagen we veel hotels en vakantiehuisjes. Het strand was mooi en de golven hoog. De zee is hier dus de Stille Oceaan. Maar we konden nergens een surfplank huren - de reden voor Christiaan om naar Panama te gaan. We konden zelfs geen surfplank huren in het sporthotel Nitro City in Punta Chame. Dit ligt op de punt van een schiereiland. Aan de ene kant lag de Baai van Chame, aan de andere kant de Golf van Panama. Toen we er aankwamen, zag de lucht asgrauw en begon het te regenen. Dit zou verder de hele avond duren. We aten er wat. De kinderen speelden tafelbilliard. Toen het al donker was, vertrokken we uit het hotel-restaurant (18.45 uur). Om 20.35 uur kwamen we aan bij ons hotel in Panama City. Playa Malibú lag zo'n 80 kilometer van deze stad vandaan.

Panama - dag 3 - 9 oktober 2012

Deze morgen gingen we naar Panama Viejo. Het is de oude stad, die als eerste kolonie door de Spanjaarden gesticht is, begin 17e eeuw. De stad werd echter door de Engelse piraat kapitein Morgan verwoest. Nu zijn er alleen nog ruines te zien, o.a. van het raadhuis, de kerk en een klooster. De stad is later enkele kilometers verder weer opgebouwd. Het is wat nu heet Casco Viejo. In de buurt van Panama Viejo reden we door sloppenwijken. Na dit bezoek reden we naar de hoogste berg in de omgeving: de Cero Azul. Dezer was 950 meter hoog. De bergen waren hier mooi en de bossen groen. Kennelijk regent het hier veel, maar het gaat hier dan ook om tropisch regenwoud. We reden langs de grens van het Parque Nacional Chagres. We reden over de weg, tot die onverhard werd. Ergens langs de weg zagen we een meer. Daarna keerden we weer terug naar de stad. Aan de stadsgrens is het Parque Natural Metropolitano. Het is een stuk beschermd oerwoud. Er zijn allerlei zeldzame bomen, planten en dieren. We liepen naar de Mirador, het uitzichtspunt op een heuvel. Vandaar hadden we uitzicht op de wijde omgeving: het Panamakanaal en de stad aan de zee. Daar we nog tijd over hadden, gingen we naar de shopping mall Albrook, bij het gelijknamige vliegveld, een vroegere Amerikaanse luchtmachtbasis bij het Panamakanaal. We bekeken de winkels en boetiekjes in het winkelcentrum. Het was duizelingwekkend. Op verschillende plaatsen kon je eten. Wij aten bij een Chinees restaurant: Nihao. Op de terugweg naar het hotel verdwaalden we in het duister. We reden de stad uit, over de brug over het Panamakanaal, naar het Westen. We gingen van de grote weg af en kwamen terecht bij het Westin hotel en Hotel Intercontinental. Ik zou ze niet op de kaart kunnen aanwijzen. Uiteindelijk vonden we de weg terug naar de stad en konden we ons hotel toch nog vinden. We kwamen er om 21.30 uur aan. Het was deze dag bewolkt en 32 graden C.

Verkiezingen 3

Vol spanning volgden we gisteravond de verkiezingsuitslag op de tv. Al snel werd duidelijk wat sommige peilingen hadden voorspeld: de coalitie van de vorige regering blijft zitten. Het is zelfs zo, dat deze één zetel erbij won. En het is ook zelfs zo, dat de PS de grootste partij werd (in aantal stemmen). De independentistas hebben dus gewonnen. Dat wil niet zeggen, dat de meerderheid van de Curaçaose bevolking dan ook voor onafhankelijkheid is. De PS kreeg 5 van de 21 zetels in de Staten. Ik ben benieuwd wie er nu premier wordt. De PS zou die kunnen leveren of laat Wiels dit over aan Schotte? De uitslag is als volgt: MFK 5 zetels, PS 5, PAIS 4, PAR 4, MAN 2, PNP 1, FOL 0 en DP/Laboral 0. Waarschijnlijk zullen PS, MFK en MAN weer een regering gaan vormen. In elk geval zijn de verkiezingen gisteren rustig verlopen. Sommigen waren al bang voor een herhaling van 30 mei 1969.

Panama - dag 2 - 8 oktober 2012

De tweede dag van ons bezoek aan Panama werd geheel in beslag genomen door shopping malls. Dat zijn winkelcentra, waar van alles en nog wat te koop is. Het zijn meestal luxe producten van dure merken. Deze shopping malls geven de tegenstelling tussen arm en rijk in het land goed aan. We liepen naar de Multicentro Mall aan de Avenida Balboa, een drukke verkeersader. Hier scheidden onze wegen. Mannen en vrouwen gingen apart. Later op de middag zouden we elkaar nog een keer tegenkomen om iets te drinken. Nadat we uitgekeken waren in de Multicentro shopping mall zochten Christiaan en ik de Multiplaza Mall, maar die was verder dan we dachten. We liepen er heen in de buurt van de Via Israel. In deze buurt wonen kennelijk veel joden. We zagen inderdaad enige orthodoxe joden lopen. Het leek wel of ze uit de synagoge kwamen, maar de synagoge hebben we niet gezien. Panama onderhoudt hartelijke betrekkingen met Israel. Tegenover ons hotel was er ook een Israelische bank. Aan het eind van de dag, toen we doodmoe waren van het slenteren door de malls, gingen we eten bij McDonalds. Panama City wordt vergeven van de fastfoodrestaurants. Er is veel Amerikaanse invloed in Panama. De Amerikanen zijn de geschiedenis door altijd nadrukkelijk aanwezig geweest in het land. De Panamakanaalzone staat pas sinds 1999 onder gezag van Panama zelf. Daarvoor beheerde de VS de zone. De Panamese munt is de balboa, die gelijk is aan de Amerikaanse dollar. De bankbiljetten zijn de dollars en de munten de balboa's of Amerikaanse centen. Balboa was trouwens de eerste Spaanse kolonisator van Panama begin 16e eeuw.

Verkiezingen 2

Vanmiddag hebben we onze stem uitgebracht in de spannendste verkiezingen aller tijden. Voor Curaçao is het erop of eronder. Wordt het beleid van de voormalige regeringscoalitie voorgezet of komt er nieuw beleid? We stemden in een school bij de kerk van Montana. Het was er erg druk. Mensen stonden in groepjes te praten. Bij de ingang deelde iemand nog verkiezingsfolders uit. Een ander riep me toe op de goede partij te stemmen. Er stond een lange rij, maar dat was voor een ander stembureau. Wij waren gelukkig meteen aan de beurt. En nu maar hopen, dat onze stem de doorslag geeft. Vanavond zijn de uitslagen op de televisie. We gaan die volgen. Je hoort er meer van. Ayo!

Verkiezingen 1

Morgen zijn er op Curaçao verkiezingen voor de Staten. Het is erop of eronder. Kiest de bevolking voor de coalitie van MFK-PS-MAN en daarmee voor de maffia of voor een werkelijke toekomst? Veel mensen zijn bang, dat het morgen uit de hand loopt en er rellen komen. Anderen zijn bang voor intimidatie en houden angstvallig geheim voor wie ze gaan stemmen. Bij enquetes zegt de helft (nog) niet te weten op wie ze gaan stemmen. Waarschijnlijk durven ze het niet te zeggen. Ook ziet men minder vlaggetjes dan voorheen. Men is bang, dat de maffia het eiland in zijn greep krijgt of houdt, dat de democratie gevaar loopt en de rassentegenstellingen worden aangewakkerd. Men is daarom ook bang, dat de blanken van het eiland worden afgegooid als de voormalige regeringscoalitie wint. Veel Nederlanders hebben al aangegeven in dat geval hun huis te verkopen en het eiland te verlaten. Het zijn de spannendste verkiezingen ooit.

Panama - dag 1 - 7 oktober 2012

Panama was voor ons een onbekende bestemming. Ik was er nog nooit geweest, zelfs niet op het continent van Amerika. Christiaan wilde er graag heen om te surfen op de hoge golven van de Stille Oceaan. In de middenvakantie zagen we de gelegenheid om erheen te gaan. Hier en verder leest u de verslagen van deze vakantie. Op zondag 7 oktober vertrokken we om 13.15 uur van het vliegveld Hato op Curaçao. We vlogen in 1 uur en 45 minuten met een vliegtuig van de Panamese maatschappij Copa naar Panama. Het eerste dat we van dit land uit het vliegtuigraampje zagen waren de eilandjes voor de kust. Al gauw zagen we de kustlijn en de bergen op de achtergrond. Om 15 uur landden we op het vliegveld Tocumen, zo'n 35 kilometer van de Panamese hoofdstad Panama City. De douaneafhandeling ging vlot en vriendelijk. We zouden door een touroperator worden opgewacht om te worden gebracht naar ons hotel in Panama City. De touroperator was in geen velden of wegen te bekennen. Een telefoontje van de Touristencentrale op het vliegveld leverde ook niets op. Dan namen we maar een taxibusje. Dit bracht ons zonder omwegen naar het hotel. De stad viel op door zijn immense wolkenkrabbers. Ook zagen we de sloppenwijken. De weg ging gedeeltelijk over de zee (de Corredor Sur) en was gedeeltelijk een tolweg. Het verkeer in de stad was erg druk en chaotisch. Om 16 uur werden we afgeleverd bij Hotel Esplendor aan de Avenida Samuel Lewis, in de buurt van de Via Espana. Ons appartement was maar liefst op de 34e verdieping. In totaal had het hotel veertig verdiepingen. We hadden dus een reuze uitzicht over de stad: we zagen het vliegveld Albrook, de hijskranen bij het Panamakanaal, de bergen en de Stille Oceaan. Geweldig. We kwamen bij van de reis in het zwembad van het hotel, gelegen op de zesde verdieping. Daarna, in de avonduren, wandelden we naar de zee en zagen we de schepen liggen voor het Panamakanaal. Allemaal even indrukwekkend. In een fastfoodrestaurant (er zouden er nog vele volgen) aten we wat. Terug in ons hotel zagen we Panama City by night.

Crisis 4

Nog even een update over de politieke crisis op Curaçao. Zondagavond verliet ex-premier Gerrit Schotte Fort Amsterdam, waar hij zich met mede-regeringsleden verschanst had. Samen met de ex-minister van financien Jamaloodin verliet hij het fort en hij liep, begeleid door enkele aanhangers, naar het partijgebouw van de MFK in Salina. Waar de andere ex-ministers gebleven zijn, is niet bekend. Hebben ze eerder dan Schotte Fort Amsterdam verlaten? Maar dan wel via een achterdeur, want het is niet opgemerkt. Schotte gaf aan de interim-regering niet te erkennen. Hij beschouwt zich als de enige echte premier van de enige echte regering. Op het ogenblik is het rustig op het eiland. Van sommige politici, van wie je het wel verwacht zou hebben, hoor je niets. De zon schijnt en het is warm. We hopen, dat Curaçao in rustiger vaarwater terecht komt en dat de verkiezingen echt rust en stabiliteit brengen. Bon tardi!