Grote Knip

Gisteren gingen we weer eens naar het strand. Het weer was er naar. Het was erg warm. We zouden naar de baai van Lagun. Via Tera Corá en Soto reden we erheen. We kwamen onderweg langs villapark Fontein. Het park is bijna af. De villa's stonden er mooi bij. Er waren nog enkele kavels te koop. Bij het strand van Lagun stond het vol auto's. Het was er vreselijk druk. Daarom reden we verder naar Kleine Knip. Ook hier was het erg druk. Wegens het warme weer? We reden dan maar door naar de Grote Knip. In de verte zagen we landhuis Knip liggen. Dit heeft een rol gespeeld in de slavenopstand van eind 18e eeuw. Hier begon de opstand onder leiding van Tula. Later werd die neergeslagen door het Nederlandse leger. Er is een film van gemaakt (Tula the revolt) waarin Christiaan nog heeft meegespeeld. Hij speelde voor soldaat. We hebben deze film nog vorig jaar bekeken in Utrecht. Ook op Grote Knip was het erg druk, maar we konden onze auto toch nog kwijt. En op het strand was nog plaats genoeg, ook onder de bomen. Alleen hadden we lat van mieren. Het water was lekker en verkoelend. Er zaten veel families te eten en te drinken op het strand. Het was er gezellig. Dit strand is een van de mooiste stranden van Curaçao. Toen de zon ondergegaan was, vertrokken we. We zagen nog en wild zwijn, dat op zoek was naar etensresten op het strand. De Curaçaoenaars zijn niet zo opruimerig en laten veel afval slingeren c.q. gebruiken de openbare ruimte als vuilnisvat. Dit is een ware plaag. Overal in de mondi wordt illegaal vuil gestort. Ook langs de wegen ligt veel vuil. Soms houdt men een schoonmaakactie, waar veel vrijwilligers aan mee doen, maar binnen een mum van tijd ligt er overal weer afval. Terwijl de reinigingsdienst toch goed functioneert. Er is ook een vuilstortplaats waar je je vuil kan dumpen, maar die is zeker te ver of zo. Dumpen in de mondi is gemakkelijker. Zo is er op ons eiland helaas veel vervuiling. Bon nochi!

Daaibooibaai

Gisteren was het weer strandweer zoals bijna elke dag op Curaçao. Via Grote Berg en St. Willibrordus reden we naar de Daaibooibaai. We waren er al een tijdje niet geweest. Het laatste gedeelte van de rit was door de mondi. Het was druk bij de baai. We konden nauwelijks een plekje vinden in de schaduw. We gaan liever niet in de brandende zon zitten, want dan verbrand je levend. De tropenzon is verraderlijk fel. We kwamen terecht in de schaduw van de rotsen. Het water van de zee was niet zo helder als normaal. Waarschijnlijk was er veel zand omgewoeld. Toch was het water lekker fris. Enkele mensen zaten onder palmbomen, andere onder palapa's. Enkele jongens probeerden op de rotsen te klauteren. Enkele vissersboten lagen aan wal. Dat is in het kort het beeld van de Daaibooibaai. Het ligt in de buurt van Coral Estate. Voor de rest gaat alles goed hier. Het Openbaar Ministerie is een campagne gestart om het eiland wapenvrij te krijgen. Dit vanwege de vele overvallen en inbraken, waarbij wapengeweld aan te pas kwam. Mensen kunnen tot eind van deze maand hun wapen inleveren. Ze krijgen er honderd gulden voor. Waarschijnlijk zijn er duizenden illegale vuurwapens op het eiland. Ze worden binnengesmokkeld via de Venezolaanse barkjes en op andere illegale manieren. Tot nu toe hebben ongveer honderd mensen hun wapen ingeleverd. De krant houdt elke dag de teller bij. Het proces tegen de mensen, die verdacht worden van de moord op Wiels is geeindigd. Eind deze maand komt de uitspraak. We gaan het zien. Intussen worden de prijzen van de levensmiddelen steeds hoger. We betalen ook meer voor water en stroom sinds we een nieuwe meter hebben. Ik ben begonnen met het lezen van Antilliaanse literatuur. Ik had al wel wat gelezen, maar ik ga het nu intensiever doen. Ik ben bezig met een boek van Boeli van Leeuwen. Het werpt veel licht op de maatschappij van ons eiland. Bon nochi!

Afscheid

Gisteren is Christiaan vertrokken naar Nederland. We brachten hem weg naar Hato en namen afscheid van hem. Hij heeft zes jaar op Curaçao gewoond. Hij gaat bouwkunde studeren in Delft. Jaarlijks vertrekken vele bursalen uit Curaçao naar Nederland om daar te gaan studeren. Velen van hen keren niet terug, omdat hier weinig werk is en ze weinig vooruitzichten hebben. En als ze terugkeren, worden ze vaak wantrouwend aangekeken, want ze hebben nieuwe ideeen en daar is men niet van gediend. Men wil alles graag bij het oude houden. Dat velen wegblijven, betekent wel een braindrain voor Curaçao. Laatst is ons buureiland Aruba ontsnapt aan een Venezolaanse bezetting. De Venezolaanse consul-generaal in spe was opgepakt, omdat hij verdacht was van drugshandel en het witwassen van zwart geld. Venezuela nam de arrestatie niet en er waren al vier oorlogsschepen op weg om hem te bevrijden. Zover kwam het niet, want de man werd op last van Nederland vrijgelaten. Kennelijk helpt de ouderwetse kanonneerbootpolitiek nog steeds. Venezuela had ook gedreigd de toevoer van ruwe olie naar Curaçao stil te leggen, zodat de raffinaderij gesloten zou moeten worden. En het land sloot het luchtruim voor vliegtuigen uit Aruba, Curaçao en Bonaire, zodat opeens veel passagiers vast kwamen te zitten op vliegvelden. Aruba ligt 30 kilometer van de Venezolaanse kust, Curaçao 70. Als het heel helder weer is, kun je de Venezolaanse kust vanaf ons eiland zien. Dat is vaak in september het geval. Sinds gisteren is het proces aan de gang tegen de vermeende moordenaars op de bekende politicus Helmin Wiels. Toen we Christiaan wegbrachten naar het vliegveld, aan het eind van de middag, werden de verdachten juist teruggebracht naar de cellen op het politiebureau van Rio Canario. Paramilitairen met stenguns hielden het verkeer tegen en leidden alles in goede banen. De van moord verdachte hoorde levenslang tegen zich eisen. Hij was in Nederland gedetineerd, omdat men hier zijn veiligheid niet kon garanderen. Interessant is of men ook te weten komt wie de opdrachtgevers zijn. In verband hiermee zit een ex-minister van financien in de cel. Hij wordt verhoord. Een andere verdachte, een loterijbaas, is weer vrijgelaten. En er is nog een ex-minister verdacht. Het rommelt hier. Zou er nu een beerput opengaan? Bon nochi!

Geologische expeditie

Vorige week maakte ik deel uit van een geologische expeditie naar de binnenlanden. Het was een hele ervaring. Lees hier mijn verslag. Vóór dag en dauw vertrokken we van huis naar het verzamelpunt aan de St. Michielsweg in Julianadorp. Hier woonde de leider van de expeditie, een geoloog. Een goed half uur later dan de bedoeling was, vertrokken we naar het eerste punt, waar onderzoek zou worden gedaan. Een half uur later vertrekken is normaal voor Curaçaose begrippen. Ten Westen van Julianadorp was een berg, waarop olietanks staan. De olietanks waren niet het onderwerp van onderzoek, maar de verschillende aardlagen en breuklijnen. Curaçao lag miljoenen jaren geleden waar nu de Galápagos-eilanden liggen, ten Westen van Ecuador. De plaat waarop ons eiland lag schoof tussen Noord- en Zuid-Amerika, die toen nog niet met elkaar verbonden waren door een landengte, door en kwam terecht in wat nu de Caribische Zee is. De sporen zijn daarvan nog te vinden op ons eiland. We hadden een mooi uitzicht op de Drie Gebroeders, drie lage bergen. Achter de olietanks hadden we een prachtig uitzicht op Wechi en Malpais. Daar moet ergens de oudste Indianennederzetting gevonden zijn. Deze Indianen kwamen uit Venezuela. We reden nu naar de Vlakte van Hato. Die bestaat voor een groot deel uit kalksteen, dat poreus is en regenwater doorlaat. Er was ook een ondergronds meertje. We konden allerlei fossielen vinden. Even verderop waren er rotswanden, die van onderen uitgeschuurd waren door zeewater of opgegeten door kalksteen etende diertjes. De rotsformaties waren interessant om te zien. We waren hier op het heetst van de dag en we moesten ons een weg banen door de mondi. Vele giftige cacteeen versperden ons de weg. Daarna gingen we naar de Seru Djaka a Kom'e, een berg van 113 meter hoog bij Tera Corá. De berg heet vertaald "de rat heeft hem gegeten" omdat de bergwand er zo uitziet. Hier zagen we de verschillende aardlagen en nog resten van gesteente uit het Noordelijke Andesgebergte, dat hier in de loop van miljoenen jaren was terecht gekomen. De zon zinderde aan het firmament toen we hier ons onderzoek deden en uitleg kregen van de deskundige. Van Tera Corá reden we nu naar landhuis Savonet in  het noorden. Hier hadden we een eetpauze. We werden vergezeld door padvinders uit de regio. Er was een jamboree van padvinders uit de verschillende eilanden van de Cariben. Sommige spraken Engels (van de Engelse eilanden), anderen Frans (van Martinique en Guadeloupe). Na de eetpauze liepen we het Christoffelpark in. Diep in het park zagen we interessante rotsformaties en aardlagen, die over elkaar geschoven waren, weer in de loop van miljoenen jaren. In de verte zagen we de Christoffelberg. We liepen niet over een pad, maar over een natuurlijke rooi, waarlangs het regenwater werd afgevoerd. Moe maar tevreden sloten we de excursie af. De meeste deelnemers aan de excutrsie hadden een korte cursus geologie gevolgd. Ik was introducé. De volgende dag rustten we uit op het strand van Playa Manzalina bij landhuis San Juan. We waren niet de enigen, maar het was er niet druk. Daar is het strand te afgelegen voor. We zaten in de schaduw van een Manzalinaboom, die giftige vruchten heeft.Ze branden in je huid als je niet oppast. We zwommen even in de zee. Voor de kust lag een catamaran, die later weer vertrok. Voordat de slagboom van het terrein van San Juan dicht ging, verlieten we het gebied. Het was een rustige middag geweest. Nog iets over het weer van vanavond (21.45 uur plaatselijke tijd) (ik heb immers een weerstation aangeschaft): de luchtvochtigheid is 75%, de temperatuur 30,5 graden Celsius en de luchtdruk 1004 milibar. Het was vandaag overdag 35 graden. Maar de Passaatwind maakt het draaglijk. Ik ben, na het lezen van Nederlandse literatuur, begonnen met het lezen van Antilliaanse literatuur. Je moet dan denken aan schrijvers als Boeli van Leeuwen, Diana Lebacs en Frank Martinus Arion. De nationale bibliotheek "Frank Martinus Arion" is mij daarbij behulpzaam, want daar kan ik deze boeken lenen. Bon nochi!

Sunset Waters

Gisteren zijn we weer in Bandabou geweest. Via Soto reden we naar Sunset Waters. We kwamen hierbij langs Groot Santa Martha. Het is een landhuis op een voormalige plantage. Nu is er een sociale werkplaats gevestigd. Er waren onlangs moeilijkheden met de deelnemers en de directie. Dit heeft de minister van Sociale Zaken de kop gekost. Men zoekt nu een ander. Maar de screening is nog in volle gang. We waren een tijdje niet geweest in Sunset Waters. De weg erheen was er niet beter op geworden. Er waren nu gaten in het wegdek. Sunset Waters is een ressort, dat enkele jaren geleden failliet gegaan is. Het werd onbewaakt achtergelaten en de plaatselijke bevolking heeft het helemaal gestript. We waren niet de enigen op het strand. Er wordt toch nog gebruik gemaakt van Sunset Waters, hoewel er geen faciliteiten meer zijn. We lazen in de krant, dat het ressort een nieuwe eigenaar heeft. Die wil er wel weer in investeren. Hopelijk wordt het dan weer een leuk ressort. Toen het nog een fungerend ressort was, gingen vele Curaçaoenaars erheen met vakantie. Vakantie in eigen land, heet dat. Sunset Water ligt op het punt, waar de Santa Marthabaai uitmondt in de zee. In de verte zagen we de Christoffelberg. Van Sunset Waters reden we naar Lagun. We dronken daar koffie op het terras van Bahia. We hadden een mooi uitzicht op de baai en de bergen. Playa Lagun is meer een familiestrand. Van Lagun  reden we via Westpunt en Barber weer naar Willemstad. In Westpunt zijn er veel appartementen en vakantiehuisjes. Het is het verste punt van Willemstad, bijna 40 kilometer. We hebben dus een rondje eiland gedaan. Christiaan is bezig met zijn  stempels te halen voor de uitreis. Els gaat eraan beginnen. Ik heb onlangs een weerstation gekocht. Ik beheer nu dus een weerstation en ik kan je het weer van ons deel van het eiland doorgeven. Op het ogenblik is het 21.15 uur plaatselijke tijd en de weeersomstandigheden zijn als volgt: de temperatuur is 29,7 graden Celsius; de luchtvochtigheid is 72%; het kwik staat op 1004 hPa (dit is al dagen zo; het weer is hier erg stabiel). Bon nochi!

Vertrek

Hier dan weer een bericht uit Curaçao na weken afwezigheid. We hebben Lotte gisteren uitgezwaaid op het vliegveld Hato. Ze heeft drie jaar bij ons gewoond. Ze gaat naar de hogere hotelschool in Den Haag. Op 27 juni j.l. was de diploma-uitreiking op het Radulphus College. Ze heeft de Havo gedaan. Christiaan neemt het vliegtuig op 4 augustus a.s. Hij gaat bouwkunde studeren in Delft. We hopen, dat hij er nu blijft. Els heeft een baan aanvaard in Nederland. Eind september vertrekt ze. Ik hoop ook werk te vinden in Nederland. Zolang dat niet lukt, blijf ik hier, want je moet toch ergens van leven. Zodra er nieuws is, hoor je het.
Christiaan heeft zijn rijbewijs gehaald. Gefeliciteerd! Het halen van het rijbewijs is hier veel goedkoper dan in Nederland. Voor ca. 850 gulden kun je het halen. 1 euro = NAf 2,42. Dan kun je het zelf uitrekenen.
We zijn vorige maand twee weken in Nederland geweest om onze kinderen en onze ouders te bezoeken. Het was een drukke tijd. Nu zijn we dus weer terug op Curaçao. Het is warm hier, maar gelukkig kan ik er goed tegen. Het is regelmatig 34 graden. Door de passaatwind is het draaglijk. Die waait altijd, behalve in augustus/september. Dan is het hier bloedheet. In deze tijd van het jaar koelt het 'avonds en 's nachts nauwelijks af. Laatst was het te middernacht nog 30 graden! Een heerlijke temperatuur hier.
Politiek is het rustig op ons eiland. Ex-premier Schotte is weer vrijgelaten. Hij werd alleen verhoord in verband met het witwassen van geld en valsheid in geschrifte. De bewijzen tegen hem worden verzameld. We weten nog steeds niet wie opdracht gegeven heeft tot de moord op Helmin Wiels, nu al meer dan een jaar geleden. De daders zijn wel gepakt. Ik denk, dat een hele beerput opengaat als de intellectuele daders worden gevonden. De minister van sociale zaken en werkgelegenheid is opgestapt. Dat is niet vrijwillig gebeurd. Ze kreeg een motie van wantrouwen in de Staten. Ze was lid van de PS. Die partij zoekt nu naar een andere kandidaat. De veiligheidsdienst is nu bezig met de screening van de beoogde kandidaat. Premier Asjes heeft onlangs het Parke Tropikal heropend, de dierentuin. Ze hadden geldgebrek en de dierentuin dreigde gesloten te worden. Dat zou jammer zijn geweest. Zo gaat alles achteruit. Laatst hebben we trouwens een ananas gegeten uit eigen tuin. We hebben hem zelf opgekweekt en hij was lekker. Er hangen weer veel banen aan de bananenboom, zag ik. Dat wordt straks weer lekker smullen van tropisch fruit. Bon nochi!

Koningsdag 2014

Gisteren vierden we op Curaçao koningsdag. Het was nog op 30 april, want de regering had de wet niet op tijd klaar, die de vrije dagen regelt. Boze tongen beweren echter, dat men dit jaar de koningsdag op 30 april vierde om geen vrije dag te missen. De koning is op 27 april jarig, maar aangezien deze dag op een zondag viel, zou de koningsdag op zaterdag 26 april gevierd moeten worden, zoals in Nederland en op Aruba en St. Maarten wel is gebeurd. Zaterdag is echter al een vrije dag, waardoor men dus en vrije dag zou missen. En vrije dagen zijn hier heilig. Kom er niet aan. Men viert liever feest dan te werken. We kregen ook twee dagen geen krant.
We reden naar het Holiday Beach hotel, waar we de auto neerzetten. Overal stonden auto's geparkeerd, maar hier viel het mee. We liepen naar het Renaissance hotel en het Riffort, waar we de kraampjes en stalletjes al tegenkwamen. Velen liepen in een oranje shirt. Hier en daar wapperde de Nederlandse vlag. Het was minder druk dan vorig jaar, was onze indruk, maar nu werd ook op de Boulevard aan zee en in Zuikertuintje de koningsmarkt gehouden. We liepen over de pontjesbrug naar Punda. Er lag eren cruiseschip in de Sint-Annabaai. Aan de Handelskade dronken we een kop koffie. Er was nog net een plaatsje vrij voor ons. De marine en de kustwacht voeren op de baai rondjes. Aan de Sha Caprilleskade was er een stand van de Caprilleskliniek, waar we gingen kijken. We liepen daarna door naar het Wilhelminaplein, waar verschillende bekenden een stand hadden. Het was dus gezellig druk. Na een paar uur in de stad verbleven te hebben, vonden we het welletjes en keerden we huiswaarts. We dronken nog wat bij het Holiday Beach hotel aan het strand. Er kwam juist een nieuw cruiseschip binnenvaren. Het liep tegen 12 uur en het was wel een beetje laat voor de aankomst van een cruiseschip. We wisten niet tot wanneer het schip hier bleef. Vandaag is het 1 mei. Dan hebben we ook een vrije dag, want het is de Dag van de Arbeid. Velen nemen morgen een snipperdag, zodat ze vijf aaneengesloten dagen niet hoeven te werken. Ik zei het al: men houdt hier van feestvieren. De Vereniging van het Bedrijfsleven van Curaçao vindt echter dat de productie te laag ligt door al dat feest vieren. Ik denk, dat ze gelijk hebben. Om welvaart te creeren zul je hard moeten werken. Het gaat allemaal niet vanzelf. De economie van Curaçao kromp de laatste jaren of zat op de nullijn. Nu voorspelt men een heel lichte groei. Volgend jaar wordt de koningsdag wel op 27 april gevierd, tenminste als de wet dan wel klaar is! Bon nochi!

Santa Barbara

Gisteren was het Pasen. Het was stralend weer en we reden naar Santa Barbara. Toen we bij de poort van het resort  aankwamen, moest ik mijn identiteitsbewijs laten zien. Dat was eerder nooit het geval geweest. Nu heeft het Santa Barbara beach and golf resort nieuwe eigenaren. Voorheen heette het Hyatt Regency. Misschien hebben de strengere maatregelen hiermee te maken. In elk geval, nadat mijn identiteitsbewijs gecontroleerd was, ging de slagboom open. Het was alsof je bij een grens was. We reden langs een goede weg naar de jachthaven. Er lagen weinig boten. Misschien waren de meeste aan het varen op het Spaanse Water. We liepen voor een deel over het golfparcours. Er stonden mooie villa's. Op de achtergrond zagen we de Tafelberg. Jammer, dat men die aan het afgraven is. Daarna gingen we naar het hotel met strand. Alleen hotelgasten mogen hier aan het strand. Voorheen mochten ook lokale bewoners van het strand gebruik maken, maar dan moest je wel 50 US dollar per dag betalen - een schandalig hoog bedrag. Dus lokale mensen kunnen geen gebruik maken van dit strand, terwijl het vroeger een populair strand was. We dronken wat aan de strandbar en we liepen langs de zee. Daar zagen  we een schip in moeilijkheden. Het dreigde te stranden. De reddingsbrigade kwam er al aan, maar gelukkig ging alles nog net goed en kon het schip ongedeerd de haven binnenvaren. Stranden met de haven in zicht - dat is ook wat! Het was in het resort drukker dan ooit. Kwam het door de nieuwe eigenaar of omdat het Pasen was? Veel lokale bewoners gaan soms een weekend met hun familie in een  resort op het eiland zitten. Aan het eind van de middag gingen we weer naar huis. De volgende dag zou ik gaan wandelen op de Koredor bij de waterfabriek, maar toen ik eraan kwam, was de weg afgesloten. Het was seú, het oogstfeest en dan was er een parade van mensen in klederdracht. Ik liep dus maar een rondje langs het Holiday Beach hotel, de begraafplaats aan de Roodeweg en winkelcentrum Colón. Dit winkelcentrum is in verval. Veel panden stonden leeg. Het zal ook afgebroken worden om plaats te maken voor het nieuwe ziekenhuis. Dit wordt gebouwd tegenover het oude. Graafmachines waren er al bezig. Er lag een hele hoop puin. Verder moeten er nog enkele percelen onteigend worden, maar men is alvast begonnen. Eindelijk, na veertig jaar praten! Bon nochi!

Blauwbaai

Het was gisteren weer mooi weer (wanneer niet op ons eiland?) en we gingen naar Blauwbaai. Het is een voormalige plantage bij Klein Sint-Michiel, aan de zuidkust. Langs de voormalige Weg naar Bullenbaai (nu genoemd naar msgr. Romer, de voormalige pastoor van Jan Doret, in de buurt van Blauwbaai). Op hert terrein van Blauwbaai kun je golfen. Er staan ook vakantiewoningen. Ook is er het landhuis Blauw (heb ik niet gezien). We reden naar het strand. Op de parkeerplaats zagen we onze oude auto staan. Het eiland is klein. Ik was voor het eerst op het strand van Blauwbaai. We hoefden niet te betalen, hoewel het wel aangegeven was, en konden gewoon doorlopen. Je mocht geen eten en drinken en stoelen meenemen. Je kon gratis gebruik maken van de ligbedden. We lagen onder de palmen en keken uit op zee. Het water was lekker koel in de hitte van de dag. Het wordt hier elke dag weer warmer. We hebben weinig regen gehad de laatste tijd. Het eiland verdort. Alles ziet bruin. We moeten de planten elke avond water geven. Het was niet gek druk op het strand. Ik heb verder niets meer te melden. Het leven gaat zijn gangetje. Wel worden er veel moorden gepleegd op het eiland. Overvallen op winkels (toko's) zijn er ook vaak. Er zijn blijkbaar mensen, die snel rijk willen worden ten koste van anderen. Ze zouden eerlijk de kost moeten verdienen in plaats van zich bezig te houden met de misdaad. Maar dit schijnt nu wereldwijd een probleem te zijn . Wel pakt de politie de boeven regelmatig op, maar dat weerhoudt anderen niet om zich toch misdadig te gedragen. Christiaan heeft de ziekte van Pfeiffer en moet zich rustig houden. Hij gaat nu halve dagen werken in de supermarkt te Jan Thiel. Lotte is aangenomen op de hogere hotelschool in Den Haag. Ik hoop, dat je nu weer bij bent. Bon nochi!

Cabana Beach

Na lange tijd gingen we afgelopen zaterdag weer naar Cabana Beach. Het is een mooi zandstrand aan de zuidkust van Curaçao. Het is een toeristische trekpleister. Je kunt hier de zee in zonder waterschoenen, want het strand is hier kunstmatig aangelegd en er zijn geen puntige rotsen. Je kunt hier op een strandbed liggen onder een palapa of in de felle zon, je kunt er eten en drinken en volleyballen. De stranden zijn hier naast elkaar. Aangrenzend was Wet and Wild, waar veel discofeesten worden gehouden. Daar zijn ook nieuwe winkeltjes gebouwd. Het is er leuk geworden. We waren met Janny op het strand. Ze logeert bij ons. De volgende dag gingen we naar Playa Manzanilla op Bandabou. Dit ligt bij landhuis San Juan. De toegangsprijs was omhooggegaan van vijf naar acht gulden, dus een prijsverhoging van maar liefst zestig procent. Vandaar, dat het rustig was op het strand. Aan het eind van de middag gingen we weer weg. Om 6 uur ging de slagboom namelijk dicht. We reden naar landhuis Daniel, waar we koffie dronken. Ook daar was het rustig. Toen we thuis kwamen was het al donker. Op het ogenblik is het rustig op het eiland, afgezien van overvallen en moorden. Politiek gezien is het rustig. De regering heeft een dreigend faillissement voorkomen. Dat gebeurde o.a. door lastenverzwaring voor de burgers. Vooral de ouderen hebben hieronder te lijden. De Caribische gulden is nog steeds niet ingevoerd. Over dollarisering spreekt men niet meer. We hebben nog steeds de oude Antilliaanse gulden. Hij is nog steeds gekoppeld aan de dollar. Hopelijk blijft dat zo. Christiaan werkt nog steeds in de supermarkt en Lotte bereidt zich voor op het eindexamen Havo. Bon nochi!

 

 

The sky is the limit

Het wordt weer tijd voor een blog. Het leven gaat hier zijn gangetje. De regentijd lijkt voorbij te zijn. Het is dan ook alweer half februari. En het wordt ook weer warmer. De mensen hier zijn zich aan het voorbereiden op carnaval. Op de radio hoor je carnavalshits en op straat zie je af en toe praalwagens, die nog opgebouwd moeten worden. Het tumbafestival is ook weer voorbij. We hoorden het, omdat we niet zover wonen van het SDK-stadion, waar het festival werd gehouden. Zondag waren we weer op Playa Kanoa. Het was er aangenaam toeven. Er waren veel surfers. Er is nu ook een surfschool gevestigd. De wind was gunstig en de golven spatten hoog op. We keken vanuit onze strandstoel uit op de wijde Caraibische Zee. Deze reikte voor zover het oog reikte. "The sky is the limit" was hier dan ook van toepassing. We zagen het punt waar zee en lucht elkaar raakten. Dat was de horizon. Overigens Kan Playa Kanoa wel een opknapbeurt gebruiken. Veel palapa's zijn aan vervanging toe. Er zou heel wat meer van het strand gemaakt kunnen worden dan wat het nu is. Maar er is waarschijnlijk geen geld voor. De regering moet bezuinigen, anders gaan we failliet. In feite stat Curaçao nu onder curatele van het Koninkrijk. De Rijksregering houdt de financiele situatie nauwlettend in de gaten. Bon nochi!

Shete Boka

Het was alweer een tijdje geleden, dat we op Bandabou waren geweest. Vroeg in de middag gingen we erheen, gewapend met onze zwemspullen en strandstoelen. We reden via Barber naar het nationale park Shete Boka. "Shete boka" betekent in het Papiaments letterlijk "zeven monden". Het zijn zeven baaien of inhammen in de kust. Ze liggen aan de noordkust, waar de zee erg ruw is. Het water spat hoog op tegen de rotsen. Hier en daar wordern grillige inhammen gevormd. We passeerden de ingang van het park en reden naar de parkeerplaats. Daar gingen we de mondi in via een ruw pad. Hier en daar zagen we mangrovebossen. Daarna kwam er een woestijnachtig gebied. We liepen richting Westpunt, maar halverwege keerden we terug. Overal zagen we bolcactussen en spaarzame begroeiing. De wind blies fel om ons heen. We liepen naar een kleine baai, waar de golven vrij spel hadden. Een prachtig gezicht. We liepen door naar de "natuurlijke brug". Dat is een stuk rots aan de kust waarvan de benedenkant is uitgeschuurd door het water. Zo ontstond er een natuurlijke brug. Bij de parkeerplaats stond een soort wachttoren, vanwaar je een mooi uitzicht had over de omgeving. Een vliegtuig van de Kustwacht vloog langs. Toen we dit alles bekeken hadden, reden we via Westpunt en landhuis Knip naar de Kleine Knip. Dit is een gezellig strand. We koelden af in het zeewater en rustten uit op het strand. We zagen net de zonsondergang niet meer toen we aan het eind van de middag vertrokken. Via Soto reden we naar landhuis Daniel. Toen we aankwamen, was het inmiddels donker geworden. We dronken er een kop koffie en genoten van de rust. Daarna reden we weer naar huis, waar we in de vroege avond aankwamen. Het was een leuk middagje geweest. Sinds 14 januari j.l. heb ik trouwens een nieuwe auto: een paarse Hyundai i10. De oude Kia Carens kon ik inruilen bij de garage. Deze was niet meer betrouwbaar. Ik heb veel problemen met deze auto gehad. Het was een diesel en aangezien de diesel (benzine) hier slecht was, moest ik de motor laten reviseren. Nu is er nieuwe diesel: Low Sulphur Diesel, maar volgens een andere garage bevat die ook nog teveel zwavel, zodat je motor er uiteindelijk toch weer aan gaat. Je kunt de Kia Carens diesel aan de straatstenen niet kwijt. Geen enkele autohandelaar wilde hem nemen. Ik kreeg er ook bijzonder weinig geld voor bij de inruil. En hij had maar 143.000 kilometer gelopen. Ik heb hem maar weggedaan voor ik nog meer reparaties kreeg. Ik was het zat. Ik hoop, dat ik met mijn nieuwe auto meer geluk heb. Hij is wel kleiner, maar gelukkig passen de strandstoelen er met gemak in. Bon nochi!

De St. Jorisbaai

In het Oosten van het eiland bevindt zich de St. Jorisbaai. Gisteren gingen we er wandelen. We zetten onze auto neer bij de struisvogelboerderij en liepen naar de baai. Er stond veel wind. Sommigen deden aan kitesurfing. We liepen langs de mangrovebossen. Hier en daar waren er zandvlakten, af en toe zagen we zeegras. We hadden Crosby meegenomen. Die kon naar hartelust rennen. De zon begon al lag te staan aan het eind van de middag. Het was er stil. We kwamen een enkele wandelaar tegen. Na geruime tijd liepen we terug. We zagen het bouwseltje van de surfclub. We liepen terug naar de struisvogelboerderij, maar wat zagen we, toen we er aankwamen? Het hek was hermetisch gesloten en onze auto stond erachter. Op het bord zagen we, dat het restaurant al om 5 uur dicht ging, terwijl het nu al 6 uur was. Het restaurant zou pas dinsdagmiddag weer opengaan. Het zou dus nog twee dagen duren voor ik mijn auto weer kon krijgen. Lichte paniek. Ik belde het nummer, dat op het bord aangegeven stond. Geen gehoor. We delibereerden voor de gesloten poort. Maar wat zag ik? Er kwam iemand aan. We legden de situatie uit. We hadden na de wandeling nog iets willen drinken, maar de poort was al gesloten. Zo goed en zo kwaad als het ging in het Papiaments. Er werd een man geroepen, dier voor ons de poort opendeed. Gelukkig, want anders hadden we nog twee uur moeten lopen naar huis en ik was mijn auto twee dagen kwijt geweest. Opgelucht reden we weer naar huis. We hadden geluk gehad. Volgende keer beter op de borden lezen. Bon nochi!

Nieuwjaarsduik

Allereerst wil ik iedereen een gelukkig jaar toewensen. De jaarwisseling brachten we door op de pontjesbrug (de Emmabrug) tussen Punda en Otrobanda; het is de brug over de Annabaai. Het was er vreselijk druk. De brug was mooi versierd met lichtjes, sprookjesachtig. Om 12 uur werd er vuurwerk afgestoken en werd er menig champagneglas geleegd. Ook wij hadden champagne bij ons, evenals oliebollen, appelflappen,chips en andere drank. We hadden ook stoelen meegenomen om op te zitten, want een paar uur staan valt ook niet mee. We zagen in de drukte nog enkele kennissen, die we een gelukkig nieuwjaar (bon anja) konden wensen. We waren laat weer thuis. De volgende dag gingen we naar het strand, Playa Kanoa, aan de noordkust. Het was er rustig. We namen een nieuwjaarsduik in het soms koele, soms lauwe water. Het was verfrissend. Halverwege de middag echter begon het te regenen en moesten we ons huiswaarts spoeden. Gelukkig was het daar droog, zodat we de middag verder doorbrachten op de achterporch bij het zwembad. Vandaag was het een grijze dag met veel regen. Hopelijk is het morgen beter. Afgelopen zondag hebben we nog gelopen op de Koredor aan de zee. Dat is een route, die speciaal is aangelegd voor wandelaars, joggers en fietsers. Het is goed voor de lichaamsbeweging. De route loopt van het Holiday Beachhotel tot aan het Sonesta strand bij het Mariott hotel. We gaan het vaker doen. Dat is een goed voornemen. Bon nochi!