The sky is the limit

Het wordt weer tijd voor een blog. Het leven gaat hier zijn gangetje. De regentijd lijkt voorbij te zijn. Het is dan ook alweer half februari. En het wordt ook weer warmer. De mensen hier zijn zich aan het voorbereiden op carnaval. Op de radio hoor je carnavalshits en op straat zie je af en toe praalwagens, die nog opgebouwd moeten worden. Het tumbafestival is ook weer voorbij. We hoorden het, omdat we niet zover wonen van het SDK-stadion, waar het festival werd gehouden. Zondag waren we weer op Playa Kanoa. Het was er aangenaam toeven. Er waren veel surfers. Er is nu ook een surfschool gevestigd. De wind was gunstig en de golven spatten hoog op. We keken vanuit onze strandstoel uit op de wijde Caraibische Zee. Deze reikte voor zover het oog reikte. "The sky is the limit" was hier dan ook van toepassing. We zagen het punt waar zee en lucht elkaar raakten. Dat was de horizon. Overigens Kan Playa Kanoa wel een opknapbeurt gebruiken. Veel palapa's zijn aan vervanging toe. Er zou heel wat meer van het strand gemaakt kunnen worden dan wat het nu is. Maar er is waarschijnlijk geen geld voor. De regering moet bezuinigen, anders gaan we failliet. In feite stat Curaçao nu onder curatele van het Koninkrijk. De Rijksregering houdt de financiele situatie nauwlettend in de gaten. Bon nochi!