De St. Jorisbaai

In het Oosten van het eiland bevindt zich de St. Jorisbaai. Gisteren gingen we er wandelen. We zetten onze auto neer bij de struisvogelboerderij en liepen naar de baai. Er stond veel wind. Sommigen deden aan kitesurfing. We liepen langs de mangrovebossen. Hier en daar waren er zandvlakten, af en toe zagen we zeegras. We hadden Crosby meegenomen. Die kon naar hartelust rennen. De zon begon al lag te staan aan het eind van de middag. Het was er stil. We kwamen een enkele wandelaar tegen. Na geruime tijd liepen we terug. We zagen het bouwseltje van de surfclub. We liepen terug naar de struisvogelboerderij, maar wat zagen we, toen we er aankwamen? Het hek was hermetisch gesloten en onze auto stond erachter. Op het bord zagen we, dat het restaurant al om 5 uur dicht ging, terwijl het nu al 6 uur was. Het restaurant zou pas dinsdagmiddag weer opengaan. Het zou dus nog twee dagen duren voor ik mijn auto weer kon krijgen. Lichte paniek. Ik belde het nummer, dat op het bord aangegeven stond. Geen gehoor. We delibereerden voor de gesloten poort. Maar wat zag ik? Er kwam iemand aan. We legden de situatie uit. We hadden na de wandeling nog iets willen drinken, maar de poort was al gesloten. Zo goed en zo kwaad als het ging in het Papiaments. Er werd een man geroepen, dier voor ons de poort opendeed. Gelukkig, want anders hadden we nog twee uur moeten lopen naar huis en ik was mijn auto twee dagen kwijt geweest. Opgelucht reden we weer naar huis. We hadden geluk gehad. Volgende keer beter op de borden lezen. Bon nochi!