Sinterklaas

Curaçao kent veel Nederlandse gewoonten. Het is dan ook een Nederlandase kolonie geweest, tot 1954, maar de Nederlandse invloeden zijn er nog steeds. Tot de Nederlandse uinvloeden hoort het Sinterklaasfeest. Sommigen hebben wel bezwaar tegen Zwarte Piet. Die zou een uiting zijn van Nederlands racisme, maar de meerderheid van de bevolking viert het feest gewoon. Half november komt Sinterklaas altijd met zijn stoomboot de St. Annabaai op varen en hij wordt opgewacht door duizenden kinderen. Ze zetten hun schoen niet onder de schoorsteen, want die heb je hier niet. Maar ze zingen wel liedjes. Op 2 december vieren wij Sinterklaas met Christiaans vriendengroep. Het was gezellig. We zijn weer heel wat cadeautjes rijker geworden. En we dronken warme chocolademelk en aten massa's pepernoten. Het weer is de laatste dagen nat. Er valt dus veel regen. Gemiddeld valt in Curaçao 500 mililiter regen per jaar, in Nederland zo'n 700 tot 800 mililiter. Alleen verdampt het water hier veel sneller. "Na regen komt zonneschijn" gaat hier zeker op. Als het hard regent, lijken de straten wel rivieren. De irrigatiekanalen (roois) werken nog niet optimaal. Ook brokkelt het asfalt van de wegen af. De regenbuien zijn meestal kort, maar krachtig. Op 26 november had Els een concert in de Fortkerk. Er was een "Soiree française". Ze zongen Franse liederen, zoals stukken van Gounod en Fauré. Een bekende Nederlandse organist begeleidde het koor op het orgel. De chazan (voorzanger in de joodse synagoge, op Curaçao tevens de geestelijk leider) zong mee in een katholieke mis in een protestantse kerk. Dat kan alleen op Curaçao. Het Antilliaans Dagblad schreef een lovende recensie over het koor. Het koor was een projectkoor en heette "Viva la musica", een toepasselijke naam. De kerk zat tot de nok gevuld. Het waren trouwens meestal blanke oudere mensen, die er op af kwamen. Bon nochi!