Plantage Santa Barbara

Afgelopen zondag reed ik naar plantage Santa Barbara, aan de oostkant van het eiland. Als ik bij de poort kom, moet ik mijn naam opgeven aan de bewaker. Dan gaat de slagboom open. De uitgestrekte voormalige plantage ligt voor me. Het is nu allemaal mondi en verderop is er een golfbaan. Aan mijn linkerhand verheft zich de Tafelberg. Die wordt nu afgegraven door de Mijnmaatschappij. Jammer, want het is zo'n mooie berg. Vroeger werd hier fosfaat gewonnen. Ik weet niet of het nu nog zo is. Aan mijn rechterhand zie ik, op een hoogte, landhuis Santa Barbara. Het is nog bewoond. Ik kom langs de jachthaven aan het Spaanse Water. Er liggen mooie, luxe jachten. Ik rijd door naar het Hyatt Resort, waar ik Christiaan afzet. Hij gaat kijken naar de uitvoering van een muziekgroep in de balzaal. Nadat ik de plantage weer verlaten heb, rijd ik door Fuik. Plotseling houd de weg op. Daar begint het land van Willy Maal, de grootgrondbezitter van Oost-Curaçao. Ik keer terug op mijn schreden. Ik rijd langs de moderne kerk van Fuik Via Santa Rosa kom ik weer aan in Jongbloed, waar we wonen. De wijken van Willemstad zijn gevormd uit voormalige plantages. De plantages zijn faillliet gegaan wegens te weinig opbrengst. Het was vaak te droog om gewassen te telen. De kerstdrukte staat weer voor de deur. Els moet een paar keer zingen in het koor. Volgende week hebben Christiaan en Lotte kerstvakantie. Christiaan blijft deze keer thuis. De Koninkrijksconferentie van gisteren is agfgelopen. Cura‡ao heeft niet gesproken over onafhankelijkheid, maar over investeren in het Koninkrijk. Ik ben benieuwd hoe de PS dit vindt. Misschien lezen we het morgen in de krant. Ik volg het op de voet. Het is een spannend feuilleton hier. Op het ogenblik ontstaat de ene na de andere actiegroep tegen de regering. Bon nochi!