Aruba - dag 7 - 28 juni 2013

Deze dag zou onze laatste dag op Aruba zijn. Om 11 uur in de morgen verlieten we ons appartement aan de Keito in Noord. Via Oranjestad reden we naar de Reina Beatrix-luchthaven. We leverden onze auto in bij het verhuurbedrijf en we checkten ons in bij de balie van Inselair. We waren vroeg. We zaten in de wachtzaal met allerlei Venezolanen, die terug naar hun vaderland moesten. Om 13.40 uur vertrokken we met een klein vliegtuigje (een Embraer 110P1 voor 15 personen) van Aruba. Een half uur later landden we op Curaçao. Paul kwam ons weer afhalen en om 15 uur waren we thuis. Nog even een paar cijfers over Aruba: het eiland ligt ongeveer 30 kilometer van de kust van Venezuela. De oppervlakte is 193 km2 (Curaçao: 444 km2), het heeft 100.000 inwoners (Curaçao: 150.000). Oranjestad heeft 25.000 inwoners (Willemstad: 100.000).
's Avonds gingen we naar de diplomauitreiking van Christiaan. Het was op het dak van de parkeergarage van Pietermaai. De plechtigheid begon vijf kwartier te laat en duurde uren. Honderden leerlingen ontvingen hun diploma en nog meer ouders en familie waren gekomen. Op zondag 30 juni is Christiaan dan vertrokken naar Nederland. We zwaaiden hem uit op Hato. Nu is hij bij Rock Werchter in Belgie, waar dagenlang een popconcert wordt gehouden. Bon nochi!

Aruba - dag 6 - donderdag 27 juni 2013

Deze dag was het eerst halfbewolkt, later kwam er meer zon. Om half 12 vertrokken we vanaf ons appartement in Noord naar de Seroe Cristal. We reden via Paradera. De Seroe Cristal ligt in het noorden, dat wil zeggen: bij de noordkust, van het eiland. Toen we boven op de berg waren, hadden we een mooi uitzicht naar alle kanten. We zagen de zee en de Hooiberg. We zagen hoe vlak en dichtbevolkt Aruba hier was. Van de Seroe Crystal reden we naar Ayo. Daar was een park met een schitterende steenformatie. Het waren reuzenkeien, waartussen paadjes liepen. Hoe die keien hier gekomen zijn, is mij een raadsel. Hadden ze vroeger een religieuze betekenis? Hebben de Indianen hier vroeger hun godsdienstige rituelen uitgevoerd? Of dienden de holten hun als woning? Ik weet het niet en ik heb het ook nergens kunnen lezen. Misschien, dat ze in het Nationaal Archeologisch Museum het antwoord weten. We wilden nog gaan naar de natuurlijke brug (bij de zee) en naar de goudmijn, maar we konden de weg niet vinden. Waarschijnlijk waren deze twee plaatsen alleen toegankelijk voor auto's met vierwielaandrijving. De wegen in dit gedeelte van het eiland waren slecht. We reden nu nar Piedra Plat. We zochten de steenhopen van Casibari, maar we konden ze niet zo gauw vinden. De weg erheen werd negens aangegeven. Toen Els een erf opliep om het te vragen, werd ze gebeten door een hond. Gelukkig was de baas vriendelijk en wees ons de weg. Dit gebeurde nota bene naast de protestantse kerk van Piedra Plat. In deze kerk worden de diensten in het papiaments gehouden. Uiteindelijk vonden we de reuzenkeien van Casibari. We liepen er langs, op en onder. Daarna dronken we wat bij het Casibari café. Ook dit werd gerund door Nederlanders. Het was er niet druk. Daarna reden we via Paradera weer naar Noord. Bij de Chinees deden we boodschappen. De megasupermarkt Hong Fui was dicht. Zijn ze failliet gegaan? Er stond geen bordje bij. Om kwart voor 3 kwamen we weer bij ons appartement aan, waar we wat aten. De dag was echter nog niet voorbij en daarom besloten we nog maar een tijdje van het strand te genieten. Om half 4 vertrokken we naar het strand van Malmok. Het ligt voorbij de hoge hotels. We konden de vuurtoren van California zien. Er stond een straffe wind, maar het water was lekker. Om half 7 waren we weer terug bij ons appartement. 's Avonds aten we in het restaurant Pam Pam in Tanki Flip. Het behoort bij het hotelappartement Perle d'Or. De eigenaar was ook weer een Nederlander. Hij vertelde ons, dat hier veel stagiaires verbleven. Er was een mooi zwembad bij. Het restaurant was een zelfbedieningsrestaurant. Het was er niet zo druk. Zo brachten we onze laatste avond door op Aruba. Deze foto is genomen bij de stenen van Ayo. Bon nochi!

Aruba - dag 5 - woensdag 26 juni 2013

Ook deze dag was het zonnig en warm. We vertrokken om half 12 van ons appartement en reden naar Oranjestad, de hoofdstad van het eiland. De stad is genoemd naar het huis Oranje. We gingen eerst naar het hoofdpostkantoor, waar ik een ansichtkaart moest posten. We parkeerden daar meteen ook. Dichtbij het postkantoor stond een grote r.k. kerk (aan de Domincanessenstraat). Er stond ook een school bij en een gebouw, waar de paters woonden, die les gaven. Via de Hendrikstraat liepen we naar de Caya G.F. Betico Croes (de hoofdstraat van de stad). Betico Croes was de grondlegger van de status aparte van 1986. Aruba maakte zich toen los van de Nederlandse Antillen en kreeg een zelfstandige status binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Het boterde niet zo tussen Curaçao en Aruba. Aruba wilde onder de heerschappij van Willemstad uit. In datzelfde jaar stapte de Protestantse Gemeente van Aruba uit de Protestantse Kerk van de Nederlandse Antillen (PKNA). Of het een te maken had met het ander, weet ik niet. De regering van Aruba probeert de binnenstad van Oranjestad weer op te kalefateren. De straten worden opnieuw bestraat en er is een tramlijn aangelegd. Die moet de passagiers van de cruiseschepen rechtstreeks naar de binnenstad brengen. De binnenstad was in verval geraakt. De ene na de andere winkel sloot en verhuisde naar shopping malls aan de havenkant. De winkels in de Caya Betico Croes waren mooi, maar niet bijzonder. Er waren veel kledingwinkels bij. We bezochten het Nationaal Archeologisch Museum aan de Schelpstraat. Het was mooi en modern ingericht, met audiovisuele middelen. Er werd veel aandacht besteed aan het Aruba van voor de koloniale tijd. Er werden potten en pannen en andere gebruiksvoorwerpen van de Indianen getoond. Kortom, er werd veel aandacht besteed aan de Indianencultuur. Aruba is op zoek naar zijn roots. Het was trouwens niet te merken, want wij als blanke Nederlanders waren de enige bezoekers. Het museum is ondergebracht in oude koloniale panden, die zijn opgeknapt. Deze panden behoren tot de weinige oude panden, die bewaard zijn gebleven. De rest is afgebroken. Van historische waarde had men een aantal jaren geleden nog geen benul. Alles moest modern. Via de Plaza Daniel Leo (ook met veel winkels) liepen we naar de Renaissance Mall. Hier had je de duurdere winkels. Hier kopen ook de rijkere Amerikaanse cruisetoeristen. Aan de zeekant was de L.G. Smith Boulevard. Aan de ene kant stond het Crystal casino en theater, aan de andere kant was de jachthaven en de aanlegsteiger voor de cruiseschepen. Bij het eetcafé Paddock dronken we wat. Het werd gerund door Nederlanders. We liepen verder naar het parlement en Fort Zoutman. Dit laatste lag vroeger aan zee, maar door de dichtslibbing van de haven nu niet meer. Het fort stamt uit de 19e eeuw. Het wordt gedomineerd door de Willem III-toren. Het is omgeven door muren. Bij de ingang stonden twee oude kanonnen. Aan de overkant van de boulevard lag het fraaie Wilhelminapark met een standbeeld van onze ex-koningin. In het park stonden talrijke palmen en het stikte er van de leguanen. Bij het park komt de Lagoen in zee uit. Vandaar heb je een mooi gezicht op de zee. Naast het Wilhelminapark was de Renaissance marktplaats, waar veel eettentjes en boetiekjes waren. Aan het eind van de middag aten we heuse Hollandse pannenkoeken bij het Dutch Pancake House (het Nederlandse pannenkoekrestaurant). Nederlandse pannenkoeken zijn blijkbaar een exportproduct. Ook van dit etablissement waren Nederlanders de eigenaar. Nederlanders willen nog wel weleens in de horeca werken. Na de heerlijke pannenkoeken gingen we weer huiswaarts. Om kwart voor 8 kwamen we bij ons appartement aan. Het was toen al donker. De foto toont het Nationaal Archeologisch Museum. Bon nochi!

Aruba - dag 4 - dinsdag 25 juni 2013

Deze dag zouden we het nationale park Arikok aan de noordkust bezoeken. Het was weer zonnig en warm, toen we om 12 uur van ons appartement vertrokken. Via Santa Cruz reden we naar het nationale park.Om half 1 kwamen we hier aan. We vervoegden ons bij het bezoekerscentrum, waar er een tentoonstelling was over flora en fauna in het park. We betaalden de nodige dollars en we werden door de wachtpost in het park gelaten. We zagen hier goed hoe dor en droog Aruba eigenlijk is. De vegetatie bestaat eigenlijk alleen maar uit cactussen en hier en daar een dividiviboom. We reden via de noordelijke route naar Dos Playa. Het was een mooi strand, maar je mocht er niet zwemmen vanwege de gevaarlijke onderstroom. Onderweg waren we nog heuse duinen tegengekomen. Bij Boca Prins zagen we nog de Fuente, een gat in de rotsachtige bodem, waar het zeewater spoelt. We reden nu naar de Fonteingrot. Een parkwachter maakte ons hier wegwijs. Hij liet ons het vervallen gouverneurshuis zien, een bron, waar de Indianen uit Venezuela uit dronken en tenslotte de grot. Hier waren interessante Indianentekeningen te zien. We reden verder langs de kust en kwamen terecht bij andere grotten: de Quadirikiri-grotten. Juist toen we er aankwamen kwam er een kolonne Landrovers aan, die op safaritocht waren door het dorre land. We gingen met de groep mee de grot in. Het was er stikdonker, maar de gids had en zaklantaarn, die ons bijlichtte. Hier en daar was de grot laag, zodat je je hoofd stootte. In een bepaald gedeelte van de grot waren er duizenden vleermuizen. Het was er warm en er was weinig lucht. We haastten ons dan ook weer naar buiten.  Via het windmolenpark van Vader Piet reden we naar de uitgang van het park. Het bezoek was beslist de moeite waard. In het park bevindt zich trouwens de hoogste berg van Aruba: de Jamanota. Via San Nicolas reden we naar Savaneta, waar we een goed strand dachten aan te treffen om uit te rusten van de vermoeienissen van het park, maar een goed strand was er niet. Daarom reden we nu in één ruk naar het noorden en via Noord reden we naar Moomba Beach bij de hoge hotels. We kwamen hier om 4 uur in de middag aan. We rustten heerlijk uit op het strand en pas na zessen vertrokken we weer. In een ijssalon in de buurt aten we heerlijk ijs en daarna gingen we boodschappen doen bij de Chinees. Om half 8 kwamen we weer aan bij ons appartement. Het was toen al donker. Bon nochi!

Aruba - dag 3 - maandag 24 juni 2013

Deze dag gingen we naar het zuiden van het eiland. Het was zonnig en warm, toen we om half 12 vertrokken van ons appartement. Langs Shaba en Siribana reden we nar de Hooiberg op het midden van het eiland. Deze berg rijst als en hooiberg op midden uit het landschap. Via een trap kon je de top beklimmen. We hebben dat maar niet gedaan, want het was heet. De zon zou je van de berg af branden. Via Santa Cruz, de Spaanse Lagoen (een inham vanuit zee), Savaneta (waar het Korps Mariniers zijn basis heeft) en San Nicolas reden we naar Baby Beach, helemaal in het zuiden. We reden de raffinaderij van Valero voorbij. De raffinaderij is niet meer in gebruik, tot spijt van zeer velen, want velen zijn nu werkeloos. De laatste jaren is de raffinaderij in verschillende handen geweest, maar nu komt er dus geen rook meer uit. De exploitatie bleek na jaren onrendabel te zijn. Baby Beach is een prachtig zandstrand. Het was er rustig. De zee was hier niet diep en het water was lekker warm. Op het strand stonden verschillende palapa's, die schaduw tegen de brandende zon boden. Om 3 uur 's middags vertrokken we weer van het strand. Dicht bij Baby Beach stond de protestantse kerk van Seroe Colorado. Oorspronkelijk was dit een interconfessionele kerk voor de werknemers van de raffinaderij. Nu behoort ze dus tot de protestantse gemeente. De diensten zijn in het Engels. We reden door nar Colorado Point, de uiterste zuidpunt van het eiland. Hier stond een vuurtoren, die de schepen moet waarschuwen voor de riffen voor de kust. In de buurt van de raffinaderij zagen we de vervallen villa's van het hogere personeel en de verlaten barakken van het lagere personeel. De raffinaderij wordt nog wel bewaakt, maar is dus buiten bedrijf. Enkele villa's worden nog wel verhuurd. Het hele gebied was in concessie gegeven aan de raffinaderij. Het was een maatschappij op zichzelf. Op de terugweg zagen we ook nog de protestantse kerk van San Nicolas. Hier kerkte het lagere personeel van de raffinaderij. Deze mensen waren Engels sprekend en afkomstig van de Bovenwindse eilanden. Sommigen zijn hier blijven hangen na de sluiting van de raffinaderij. De diensten zijn in het Engels. We reden nu verder terug in noordelijke richting. Bij Pos Chiquito sloegen we af naar de Frenchmen's pass. Hier hebben de Fransen slag geleverd met de Indianen. Links van ons zagen we de Spaanse Lagoen. Verderop bezochten we de voormalige goudsmelterij. De gebouwen zijn verlaten en ruines geworden. In de 19e eeuw werd er goud gevonden en gedolven op Aruba, maar de mijnen en smelterijen bleken toch niet rendabel te zijn. De goudkoorts was dus snel gezakt. Via Santa Cruz en Noord reden we terug naar ons appartement, waar we om kwart over 5 aankwamen. Aruba is niet zo groot. Het is ongeveer één derde van Curaçao, maar er wonen wel 100.000 mensen. Overal zie je bewoning en er is veel verkeer. Onderstaande foto is genomen bij de voormalige goudsmelterij van Balashi. Bon nochi!

Aruba - dag 2 - zondag 23 juni 2013

's Morgens bezochten we om half 11 een kerkdienst in de protestantse kerk aan de Wilhelminastraat in Oranjestad. De kerk is in 1950 gebouwd en heeft een hoge toren, die al van ver te zien is. Daarnaast staat het oudste kerkje van het eiland uit halverwege de 19e eeuw. Helaas is dit kerkje in verval en wordt het niet meer gebruikt. De Protestantse Gemeente van Aruba heeft vier kerken: naast die in Oranjestad een in Seroe Colorado, een in San Nicolas (in het zuiden) en een in Piedra Plat (in het midden). Die in Oranjestad is Nederlandstalig, die in Seroe Colorado en San Nocolas Engelstalig en die in Pioedra Plat papiamentstalig. 's Middags gingen we weer het een en ander bezien. Om 4 uur vertrokken we van ons appartement en gingen naar de noordpunt van het eiland. Hier stond de California lighthouse (vuurtoren). Het waaide er enorm. In de verte zagen we de hoge hotels. Via een ongebaand pad langs de kust reden we naar een klein kapelletje, dat gebruikt wordt bij bedevaarten. De kust is ruig en er liggen talrijke reuzekeien. Sinds begin jaren '50 is het kapelletje weer in gebruik. Er zaten enkele mensen te bidden voor het Maria-altaar. Buiten verkocht een venter ijs en frisdrank. Via Noord reden we nu naar de Palmpier, die zich uitstrekt in zee. Deze pier is gelegen bij het Riu-hotel, dat een merkwaardig suikertaartmodel heeft. Op de pier was het gezellig. Er speelde een band. We dronken er koffie en we aten er wat. We zagen van hier een prachtige zonsondergang. Om 8 uur waren we weer in ons appartement. Bon nochi!

Aruba - dag 1 - zaterdag 22 juni 2013

Van 22 tot en met 28 juni 2013 waren Els en ik op Aruba. Ik had het eiland nog nooit bezocht. Wel had ik er een keer een tussenlanding gemaakt. Els had het eiland twee keer bezocht voor haar werk. Al om half 8 's morgens stond Paul voor de deur om ons weg te brengen naar het vliegveld. Om 8 uur kwamen we aan op Hato. We moesten twee uur van te voren inchecken. We checkten ons dan ook in bij de balie van Inselair. Om 9.50 uur vertrokken we eindelijk met een Fokker 50 van deze maatschappij van Curaçao. Een half uur later, om 10.20 uur, landden we op de Reina Beatrix Airport van Aruba. De afhandeling van douane en bagage ging snel en we stonden zo buiten. We wachtten op de eigenaar van het door ons gehuurde appartement. Hij zou ons komen afhalen, maar hij bleek het vergeten te zijn. Na een belletje kwam hij eraan. Hij bracht ons naar Pauline's appartementen aan de Keito in Noord, niet ver van de hoofdstad Oranjestad.Om 11.30 uur kwamen we hier aan. Om mobiel te zijn huurden we nog diezelfde middag een auto en om wat eten in huis te hebben gingen we meteen naar de supermarkt. We konden betalen in Arubaanse florijnen of in Amerikaanse dollars. De Arubaanse florijn is evenveel waard als de Antilliaanse gulden. Na al deze dingen vertrokken we om half 4 naar het strand en wel naar Moomba Beach. Dat is bij de high rise hotels in de toeristische noordwesthoek van het eiland. Hier staan vele grote hotels. Het geheel doet wat Amerikaans aan. Tot 6 uur zaten we op het strand. Aruba heeft mooie zandstranden. Er is veel vertier op en bij het strand. Je kunt strandstoelen en ligbedden huren, maar je kunt ook surfen of paragliden of roeien of varen. Verder zijn er veel restaurants en eethuizen. Veel Amerikanen komen hier. Bij Moomba Beach is ook een oude vissershaven. We zagen de vissersbootjes en de netten liggen. 's Avonds aten we in een Mexicaans restaurant, niet ver van het strand. Hier waren veel boetiekjes en winkeltjes. We zagen het schouwspel van het waterorgel en het was er druk.