Plantage Santa Barbara

Afgelopen zondag reed ik naar plantage Santa Barbara, aan de oostkant van het eiland. Als ik bij de poort kom, moet ik mijn naam opgeven aan de bewaker. Dan gaat de slagboom open. De uitgestrekte voormalige plantage ligt voor me. Het is nu allemaal mondi en verderop is er een golfbaan. Aan mijn linkerhand verheft zich de Tafelberg. Die wordt nu afgegraven door de Mijnmaatschappij. Jammer, want het is zo'n mooie berg. Vroeger werd hier fosfaat gewonnen. Ik weet niet of het nu nog zo is. Aan mijn rechterhand zie ik, op een hoogte, landhuis Santa Barbara. Het is nog bewoond. Ik kom langs de jachthaven aan het Spaanse Water. Er liggen mooie, luxe jachten. Ik rijd door naar het Hyatt Resort, waar ik Christiaan afzet. Hij gaat kijken naar de uitvoering van een muziekgroep in de balzaal. Nadat ik de plantage weer verlaten heb, rijd ik door Fuik. Plotseling houd de weg op. Daar begint het land van Willy Maal, de grootgrondbezitter van Oost-Curaçao. Ik keer terug op mijn schreden. Ik rijd langs de moderne kerk van Fuik Via Santa Rosa kom ik weer aan in Jongbloed, waar we wonen. De wijken van Willemstad zijn gevormd uit voormalige plantages. De plantages zijn faillliet gegaan wegens te weinig opbrengst. Het was vaak te droog om gewassen te telen. De kerstdrukte staat weer voor de deur. Els moet een paar keer zingen in het koor. Volgende week hebben Christiaan en Lotte kerstvakantie. Christiaan blijft deze keer thuis. De Koninkrijksconferentie van gisteren is agfgelopen. Cura‡ao heeft niet gesproken over onafhankelijkheid, maar over investeren in het Koninkrijk. Ik ben benieuwd hoe de PS dit vindt. Misschien lezen we het morgen in de krant. Ik volg het op de voet. Het is een spannend feuilleton hier. Op het ogenblik ontstaat de ene na de andere actiegroep tegen de regering. Bon nochi!

Sinterklaas

Curaçao kent veel Nederlandse gewoonten. Het is dan ook een Nederlandase kolonie geweest, tot 1954, maar de Nederlandse invloeden zijn er nog steeds. Tot de Nederlandse uinvloeden hoort het Sinterklaasfeest. Sommigen hebben wel bezwaar tegen Zwarte Piet. Die zou een uiting zijn van Nederlands racisme, maar de meerderheid van de bevolking viert het feest gewoon. Half november komt Sinterklaas altijd met zijn stoomboot de St. Annabaai op varen en hij wordt opgewacht door duizenden kinderen. Ze zetten hun schoen niet onder de schoorsteen, want die heb je hier niet. Maar ze zingen wel liedjes. Op 2 december vieren wij Sinterklaas met Christiaans vriendengroep. Het was gezellig. We zijn weer heel wat cadeautjes rijker geworden. En we dronken warme chocolademelk en aten massa's pepernoten. Het weer is de laatste dagen nat. Er valt dus veel regen. Gemiddeld valt in Curaçao 500 mililiter regen per jaar, in Nederland zo'n 700 tot 800 mililiter. Alleen verdampt het water hier veel sneller. "Na regen komt zonneschijn" gaat hier zeker op. Als het hard regent, lijken de straten wel rivieren. De irrigatiekanalen (roois) werken nog niet optimaal. Ook brokkelt het asfalt van de wegen af. De regenbuien zijn meestal kort, maar krachtig. Op 26 november had Els een concert in de Fortkerk. Er was een "Soiree française". Ze zongen Franse liederen, zoals stukken van Gounod en Fauré. Een bekende Nederlandse organist begeleidde het koor op het orgel. De chazan (voorzanger in de joodse synagoge, op Curaçao tevens de geestelijk leider) zong mee in een katholieke mis in een protestantse kerk. Dat kan alleen op Curaçao. Het Antilliaans Dagblad schreef een lovende recensie over het koor. Het koor was een projectkoor en heette "Viva la musica", een toepasselijke naam. De kerk zat tot de nok gevuld. Het waren trouwens meestal blanke oudere mensen, die er op af kwamen. Bon nochi!