De troonswisseling op Curaçao

Vannacht werden we tegen 4 uur gewekt door Christiaan. Het uur van de abdicatie genaakte. Wij stoven uit ons bed en zetten midden in de nacht de tv aan. Het was nog donker en stil. De koningin en de kroonprins en de genodigden kwamen net de zaal in het paleis op de Dam binnen, waar de abdicatie zou plaatsvinden. We zagen hoe koningin Beatrix haar handtekening zette onder de abdicatieverklaring. Buiten op de Dam stonden duizenden mensen. Willem-Alexander was nu onze koning. Na de ondertekening gingen we nog even slapen en tegen 8 uur stonden we weer op om de inhuldiging in de Nieuwe Kerk mee te maken. Na een uur was ook dit voorbij en maakten we ons klaar om naar de stad te gaan en het feest van de troonswisseling mee te maken. Het was geen Koninginnedag, want Beatrix was onze koningin niet meer en het was ook geen Koningsdag, want die wordt nu gevierd op 27 april. Het was dus het feest van de troonswisseling. Het was stervensdruk in de stad. Bij het Holiday Beach hotel zetten we onze auto neer en we liepen naar het Brionplein. Daar was een dansmanifestatie aan de gang, bekeken door duizenden mensen op de tribune. Intussen schoof het wolkendek weg en werd het steeds heter. We liepen over de Pontjesbrug naar het Wilhelminaplein. In de Breedestraat ging een seú-optocht aan ons voorbij. De deelnemers waren fleurig gekleed in oud-Curaçaose kleding. De seú is het oogstfeest, dat rond Pasen gevierd wordt. Groepen mensen gaan dansend door de straten met de vruchten van het land. Ze worden luid begeleid door muziek. Overal waren kraampjes waar je wat kon kopen. Je liep over de hoofden van de mensen. Op het plein was er een manifestatie van buikdanseressen, waarschijnlijk van Libanese herkomst, die op Curaçao wonen. Er woont een belangrijke groep Libanezen op ons eiland. We bezochten de stand van de VPG waar we natuurlijk bekenden zagen. Zo zwalkten we een paar uur door de stad. Af en toe zagen we een bekende. Veel mensen waren getooid in oranje kleren. Hier en daar was een Nederlandse vlag te zien, maar meer nog zag je oranje vlaggen. We liepen terug over de Pontjesbrug naar het Riffort. Ook hier was het vreselijk druk. Bij de ijswinkel, waar Lotte werkt, kochten we een ijsje. Daarna liepen we terug naar het Holiday Beach hotel, waar we aan de strandbar frisdrank dronken. Er waaide een lekker koel windje. Het was er niet druk, want iedereen was natuurlijk in de stad. Christiaan zwerft nu nog met zijn vrienden door de stad. Els is aan het zingen bij de chazan. Bon nochi!