Crisis 3

Dit weekend bereikte de politieke crisis op Curaçao zijn hoogtepunt. Zaterdagmiddag werd een nieuwe interim-regering beedigd door de waarnemd gouverneur. De gouverneur had met hartklachten het eiland verlaten. Maar de regering-Schotte erkent de interim-regering niet. Zij vindt deze regering illegaal. Het kabinet-Schotte vergaderde zaterdagavond in Fort-Amsterdam. Enige sympathisanten kwamen aan dit kabinet hun steun betuigen. Op het Fortplein waren zij verzameld. Daarop grendelde de politie dit plein af. De regering-Schotte verklaarde in Fort Amsterdam te blijven tot de verkiezingen van 19 oktober a.s. Schotte gaf een interview aan een Venezolaans televisiestation, waarin hij verklaarde, dat het hier ging om een door Nederland gesteunde staatsgreep. Hij vroeg de omringende landen, met name Venezuela, om hem te steunen. Hebben we een Venezolaans ingrijpen te verwachten? Dat betekent weinig goeds. Venezuela ligt maar op 70 kilometer afstand van Curaçao. TeleCuraçao berichtte de hele avond over de gespannen en onduidelijke situatie in en rond Fort Amsterdam. Uiteindelijk kwam de nieuwe interim-premier Betrian aan het woord, die verklaarde, dat hij gesteund werd door de politie en de veiligheidsdienst. Met de beediging van zijn regering was het kabinet-Schotte ontslagen. Hij leek de situatie in de hand te hebben, maar dat moet afgewacht worden. Wel hebben de vakbonden verklaard de interim-regering te steunen. De interim-regering moet de verkiezingen voorbereiden en de rust op het eiland terugbrengen. Ook moet ze een nieuwe wet aannemen waarin het screeningsproces van de ministers beter geregeld wordt. Dit alles heeft de gouverneur aan de nieuwe regering opgedragen. Deze regering regeert dus maar drie weken, tot de verkiezingen, waarschijnlijk iets langer, tot er een nieuwe regering na de verkiezingen zal aantreden. De peilingen wijzen erop, dat MFK en PS samen een nipte meerderheid behalen. In dat geval kan de regering-Schotte terugkeren; misschien hijzelf en enkele ministers niet, omdat ze niet door de screening komen. Als MFK en PS een nieuwe regering zullen vormen, zullen veel Nederlanders het eiland verlaten, is de verwachting. Ze zien dan geen grond meer voor een bestaan op Curaçao. Economisch gaat het heel slecht. Er zijn grote tekorten, die alsmaar oplopen. Bovendien wordt de regering-Schotte corruptie, incompetentie en vriendjespolitiek verweten. Hopelijk hebben de peilingen het mis. Vanmorgen hadden we een gezamenlijke dienst in een hofi in Montana. De Fortkerk was dus gesloten, maar er zou ook geen dienst hebben kunnen plaatsvinden wegens de afgrendeling van Fort Amsterdam. De Fortkerk staat naast het kantoor van de premier. Vrijdagavond keerden Els en Margit terug van Aruba. Het was een goed congres geweest, zei Els, die zelf ook nog gesproken had. Zaterdagmiddag hebben we Margit uitgezwaaid op Hato. Ze ging weer terug naar Nederland. Bon tardi!

La Bella Italia

Het weer op Curaçao is meestal goed. Het kan weleens regenen, maar het is nooit koud, ook 's avonds niet. Je leeft hier eigenlijk buiten. Binnen is het meestal benauwd, tenmminste, als je geen airco hebt. De airco heeft ook weer nadelen: de stroom is duur en je krijgt een klap in je gezicht als je vanuit de aircoruimte in de hitte komt. Veel mensen worden dan ook verkouden. Je kunt dus 's avonds altijd buiten zitten. Woendagavond aten we ijs bij La Bella Italia, een ijstent in Zuikertuintje. Het Italiaanse ijs heeft ook Curaçao veroverd. Er waren vele smaken en het ijs smaakte heerlijk. Zuikertuintje is, zoals de naam doet vermoeden, een voornmalige suikerplantage. Het is nu een winkelcentrum. Doordat het laag gelegen is, zijn er vaak overstromingen. Vrijdagavond gingen we uit eten in Bandabou. Het was de laatste avond van Lucinda op het eiland. Zaterdag vertrok ze weer naar Nederland. We gingen naar Villa Monte bij Soto. We waren de enige gasten in het restaurant. Hoe zo'n restaurant dan kan bestaan, snap je niet. Het eten was wel lekker. Zaterdag brachten we dus Lucinda naar het vliegveld en vanmiddag Els en Margit. Ze vertrokken naar Aruba. Els heeft daar deze week een congres. Ze moet er ook spreken. Margit volgt deels het congres en gaat deels luieren op het strand. Bon nochi!

L'Aldea

Zondag was er een open dag van de Struisvogelboerderij en L'Aldea. We gingen eerst naar de Struisbvogelboerderij, maar daar was niet zoveel. Er waren een paar kraampjes met snoepgoed. Wel kon je per truck een excursie maken over het terrein en de struisvogels bekijken, maar dat hadden we al een keer gedaan. Iemand verwees ons naar L'Aldea. Via een binnenweg reden we erheen. Het was vlak bij. L'Aldea is een restaurant, waar je veel vlees kunt eten. Maar wat we niet wisten, dat er nog een park/museum naast was. Daar konden we dingen bezichtigen uit de Mayacultuur en -godsdienst. Zo zagen we veel afgodsbeelden. Verder konden we reptielen zien, zoals slangen, leguanen en kikkers. We liepen door een stukje nagebootst regenwoud. Daar liepen echte aapjes rond. Ook zagen we een nagebouwd dorpje van de Arowaken-indianen, de eerste bewoners van Curaçao. Ze zijn door de Spanjaarden verdreven. Tenslotte konden we de voeten laten schooneten door vissen (bij dr. Fish). Daarna gingen Margit en Lucinda naar het strand en wij naar huis. Dinsdagavond skottelbraaiden we bij ons thuis achter. Het was gezellig. Wat niet gezellig is op het eiland zijn de vele overvallen, die tegenwoordig plaatsvinden. Mensen worden met geweld beroofd en soms doodgeschoten. Vandaag werden twee Chinezen doodgeschoten. De criminaliteit neemt toe. De overheid lijkt daar weinig of niets tegen te doen. De raffinaderij is weer in moeilijkheden en gaat tien dagen plat. Vanavond waren ze aan het affakkelen. Je kon het ruiken. Verder stijgen de prijzen van de levensmiddelen. De lonen gaan niet echt omhoog. De mensen gaan er dus op achteruit. De financien van het eiland zijn in een deplorabele toestand. Er zijn grote tekorten op de begroting. Van de rijksministerraad moet Curaçao dat rechttrekken, maar het is er nog niet in geslaagd. Bon nochi!

Crisis 2

De politieke situatie op Curaçao is op het ogenblik volkomen onduidelijk. Een meerderheid in de Staten heeft de parlementsvoorzitter en de vice-voorzitter afgezet, maar dezen blijven op hun post. Dezen ontzegden de meerderheid van de Staten ook de toegang tot het parlementsgebouw. Daarop weken die uit naar een andere plaats. Daar namen ze moties aan, waarin ze de regering direct naar huis stuurden, maar de regering blijft gewoon zitten. De meerderheid van de Staten heeft aan de gouverneur gevraagd een informateur aan te wijzen om een interim-regering te vormen. Dit tot de verkiezingen van 19 oktober. We hebben dus nu twee parlementen, elk met hun eigen voorzitter en vice-voorzitter. En hoewel de demissionaire regering direct naar huis is gestuurd, blijft zij maar zitten. Twee ministers mogen echter aanblijven om geen vacuum in het staatsbestuur te creeren. De chaos is compleet. Hopelijk grijpt de gouverneur in om orde op zaken te stellen. Sinds zaterdag zijn Margit en Lucinda hier. Ze gaan vaak naar het strand en bekijken het eiland. Ze zijn al aardig bruin geworden. Ze hebben en jeep gehuurd, waarmee ze het eiland rondcrossen. Ze waren maandagavond op het Wilhelminaplein, waar de Staten vergaderden. Welke groep, ben ik vergeten.Het was een chaos, zeiden ze. Het was vandaag weer aardig warm. Ik mat 35 graden op de porch. We hebben een nieuw probleem: het zwembad is lek, maar waar het lek zit, kan ik niet zien. Bon nochi!

Playa Hundu

Afgelopen zondag hebben we een strand gevonden, waar we al vier jaar naar op zoek waren: Playa Hundu. Het ligt bij Soto. In Soto reden we linksaf richting Sunset Waters (het vroegere resort, dat nu ontmanteld is). Bij landhuis Groot Santa Martha gingen we linksaf een onverharde weg op. We reden door de mondi. Op een gegeven ogenblik moesten we een steile heuvel nemen. De auto redde het ternauwernood. Maar daarna kwam de verrassing: een mooie geasfalteerde weg. Weliswaar groeiden de bomen eroverheen, want er wordt niet gesnoeid hier in de bush, maar toch...we reden vrolijk verder. Aan onze linkerhand moest de Seru Pilá liggen (101 meter hoog), maar die zagen we niet, want de mondi was te dicht. We reden dus verder, tot de weg weer onverhard werd, maar toen waren we ook bij het strand. Het zou kunnen zijn, dat men dit strand heeft willen exploiteren, want er staat wel een vervallen toiletgebouw of iets dergelijks. Het strand zelf is vol stenen en je kunt moeilijk de zee in komen, want ook daar zijn stenen en dat is lastig lopen. We zetten onze strandstoelen neer onder een manzanilleboom. Af en toe vielen er vruchtjes vanaf en die zijn giftig. Je moet ze niet aanraken, want dan krijg je brandblaren. We waren de enigen op het strand. Rechts boven ons waren de huizen van Playa Hundu. Ze waren als het ware geplakt tegen de rotswand. Na een rustig middagje Playa Hundu keerden we weer huiswaarts. Wie weet gaan we de volgende keer weer op zoek naar een onbekend strand. Zaterdag hopen Margit en een vriendin aan te komen. Ze blijven drie weken. We gaan dan vast ook leuke dingen doen.Het is jammer van de olieramp bij de zoutpannen  van Jan Kok. De natuur werd besmeurd met gelekte olie, waarschijnlijk afkomstig van een opslagtank aan de Bullenbaai. Ook flamingo's waren besmeurd. De natuur van Curaçao is toch kwetsbaar. Laten we er zuinig op zijn! Hieronder een foto van Playa Hundu en een van onze voortuin (zie het grind). Bon nochi!