Otrobanda

Gisteren heb ik Otrobanda nader bekeken. Ik was nog nooit echt geweest in de steegjes achter het Brillonplein. Ik zette mijn auto neer bij de St. Martinusuniversiteit (een medische universiteit, waar vooral Amerikanen studeren). Uit een luidspreker, die voor de ingang van een dranklokaal stond te bleren, klonk Seu-muziek. Straks is het weer de tijd van de Seu-optochten (seu = oogstfeest). Er was echter niemand in het lokaal te bespeuren. In deze buurt heb je straatjes als de Conscientiesteeg en de Sebastopolstraat. Soms waren de huizen oud en vervallen. Deuren en ramen waren met planken dichtgespijkerd. In de steegjes stonk het naar urine. Ik denk dat de chollers hier wildplassen. Andere panden waren opgeknapt en van een fris kleurtje voorzien. Otrobanda wordt in tweeen gedeeld door de Arubastraat, die later is aangelegd. Het is een zijweg van de ring. De Breedestraat loopt onder de Arubastraat door. Hier aan de andere kant kon je straten vinden als de Zaantjessteeg, de Sabasteeg en de Elleboogsteeg. Hier en daar zaten mensen voor hun huis bier te drinken of te kletsen. Anderen lanterfanterden wat op straat. Ik liep een gedeelte van de "Otrobanda Walking Tour". Het is beslist de moeite waard om hem helemaal uit te lopen. De panden van Otrobanda zijn pittoresk. Via de Breedestraat liep ik terug naar het Brionplein. Het was niet druk. Sommigen gingen het casino binnen. Curaçao is rijk aan casino's. Mensen houden van gokken. Op het Brionplein was het ook rustig. Alle uitspanningen, zoals het Brionplein Café (vroeger Café Habana geheten) waren dicht. Verderop waren er kraampjes met prullaria voor toeristen, zoals beschilderde doeken met Curaçaose taferelen, houtsnijwerk en nummerplaten voor auto's. Er was weinig klandizie. Waarschijnlijk lag er geen cruiseschip aan de pier. Via het Howard Johnson Plaza Hotel (waar we in 2008 logeerden) liep ik terug naar de auto. De zon scheen uitbundig, toen ik naar huis terugreed. Van de week heb ik de bananen geoogst. Er kwamen tientallen bananen van de boom af. Ik was vorige week ook bij iemand, die een papajaboom had. Deze bomen kunnen best groot worden en vrucht dragen. Zoals ik al schrref, hebben wij ook een papajaplant in de tuin. Vrijdag is de minister van onderwijs afgetreden. Het is de zoveelste minister van de PS, die aftreedt. Hij wordt vervangen door een partijgenoot. Er zijn veel problemen in het onderwijs op Curaçao, las ik in het Antilliaans Dagblad. Bion nochi!

Villa Monte

Het werd weer eens tijd om erop uit te trekken. Gisteren trokken we naar het onvolprezen Bandabou, dat zo schittert door zijn bergachtige landschap. We reden eerst op de grote weg naar Westpunt. Voorbij landhuis Daniel sloegen we links af en kwamen langs villapark Fontein. Voor 245.000 gulden kun je daar al een huisje kopen, lazen we op een groot bord. Nu verhieven de bergen zich voor ons. Bij Soto gingen we van de weg af en reden naar villa Monte. Daar dronken we wat op een terras. Het was niet vol. Het lijkt erop of villa Monte vroeger een hotel is geweest. Nu is het alleen een bar en een restaurant. Je kunt er inheemse gerechten eten. Dat gaan we vast eens proberen. Vanaf de villa, die op een hoogte lag, had je een mooi uitzocht over de omgeving. In de verte zagen we de Santa Marthabaai met daarvoor landhuis Groot Santa Martha en in de verte landhuis San Nicholas. We reden verder richting Lagun en probeerden toen linksaf te slaan naar San Nicholas, maar een slagboom versperde de weg. Je moest een telefoonnummer bellen om erdoor te kunnen. Dus reden we maar weer terug richting Soto. Voorbij Soto konden we wel rechtsaf buigen, een onverharde weg op. Hier was de slagboom open. De weg slingerde door de mondi. We kwamen nu bij landhuis San Juan. Het landhuis zag er verwaarloosd uit, maar het leek toch bewoond te zijn. Rond het landhuis moet vroeger een plantage zijn geweest, maar de mondi had nu alles overwoekerd. Een bijgebouw dateerde uit 1821, lazen we op de gevel. In de verte stonden een paar palmen. Daarachter lag de San Juanbaai.. We reden om het landhuis heen, verder de bush-bush in. De weg ging omhoog en omlaag. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Playa Manzanila. Het was er stil en rustig. Een groepje mensen was er aan het barbecuen. De zee klotste rustig op het strand. De rotsen rezen stijl omhoog uit het water. We namen wat stenen mee voor onze tuin. Het werd nu beter weer en de bewolking maakte plaats voor de zon. Langs Fontein reden we weer richting Willemstad. We stopten voor een koffiepauze bij De Buurvrouw (vroeger Koosje en Martha geheten). Waar waren Koosje en Martha gebleven? Terug naar Nederland gegaan? Het restaurant was vernieuwd en er was nu ook nieuw personeel. We dienden onszelf een caffeinsehot toe en welgemutst reden we naar Willemstad. Bij Grote Berg lag de stad beneden ons. In de verte zagen we de raffinaderij en de Tafelberg. De eerste wijk van de stad, die we bereikten, was Souax. Lotte had ons inmiddels gebeld en gevraagd of we haar en Myron konden afhalen van Zanzibar, want er reed geen busje. Wij reden dus over de Julianabrug richting Salina. Het verkeersplein van Janwé was weer gesloten voor verkeer wegens onderhoud, hoewel het drie maanden geleden zogenaamd klaargekomen was. Boze tongen beweren, dat er fouten zijn gemaakt bij de aanleg. Nu moesten we een parallelweg nemen. En toen gebeurde het...We kregen een lekke band. Gelukkig merkte ik het snel en ik zette de auto langs de kant. Ik begon te zwoegen om het wiel met de lekke band van de auto te krijgen en te vervangen door het reservewiel, toen er lieve vrienden langs kwamen, die ons zagen ploeteren. Binnen een mum van tijd had een van de mannen het reservewiel op mijn auto gekregen en konden we onze reis vervolgen. Het waren engelen in de nacht, die ons bezochten. Intussen was het donker geworden. Via de Caracasbaaiweg reden we naar Zanzibar, waar Lotte en Myron onze komst hevig verbeidden. We zette Myron thuis af en veel later dan verwacht kwamen we zelf thuis. Einde avontuur. Bon nochi!

Tropische planten

Onze tuin staat vol tropische planten. Allereerst is daar de bananenboom. Eer komen heuse bananen vanaf. Dan hebben we een cashewnotenboom. De cashewnoten zijn echter moeilijk te verzamelen. De bougainville is erg mooi en staat steeds in bloei. De palmbomen doen het goed, maar hebben veel water nodig. Ze zijn uitheems en door de Spanjaarden naar Curaçao gebracht. Aan de granaatappelboom hangen granaatappels. De vruchten hebben veel pitten en zijn daarom moeilijk te eten. De nonniboom groeit hard. De nonnivruchten stinken, maar men schrijft er geneeskrachtige werking aan toe. Zo zouden ze van kanker kunnen genezen. De oleanders zijn laatst door de tuinman gesnoeid. Ze hebben mooie witte of rode bloemen. De papajaboom doet het ook goed. Onlangs kreeg ik een plantje van iemand. Er moeten straks papaja's aan komen. Verder hebben we nog aloe. Het sap uit de aloestengel heelt wonden. Van de mangoboom komen af en toe lekkere vruchten. De Fayalobi is een plant in een pot. De bloemen zijn vuurrood. Vanmorgen waren we in de methodistische kerk. Er werden vrolijke liederen gezongen, o.a. van John Wesley. Een mevrouw hield een proefpreek. De dienst duurde bijna twee uur. Morgen moet Els naar Aruba. Ik moet haar wegbrengen naar het vliegveld. Dat wordt midden in de nacht opstaan en dus wat vroeger naar bed straks. Bon nochi!

Landhuis Classics

Kort geleden was Berthe een weekje op bezoek. Samen met Els is het het eiland afgestruind om mooie plaatsen te bezoeken en onderwijl uit te rusten onder de blakende zon. Zondagavond waren we bij Scampi's in het Waterfort. We luisterden naar de Caribische klanken van een steelpanband. Intussen bulderden de golven tegen de kust en tegen het fort. In deze dagen heb je de "bientu di kuaresma", een hevige wind. Hier en daar lag een schip voor de kust te wachten tot hij de haven mocht binnenvaren. Maandag waren we in het Riffort bij "Ribs & Steaks", waar we gezellig aten. Of het niet genoeg was gingen we gisteravond weer uit eten met vrienden in Landhuis Classics aan de Santa Rosaweg. Dit restaurant is sinds een jaar open, maar heeft zich al een goede naam verworven. We aten buiten op de patio. Het was gezellig. Intussen is het op het eiland politiek nog onrustig. Maandagavond was er een grote demonstratie tegen de regering. Er staan steeds meer pressiegroepen op, die protesteren tegen de politiek van de regering. Een hot item is, dat sommige ministers niet door de screening gekomen zouden zijn als die gehouden zou zijn. Ik heb er al eens over geschreven. De regering beweert, dat die screening wel gehouden is. Er is ook rumoer rond de veiligheidsdienst, het energiebedrijf en andere overheids n.v.'s. De oppositie klaagt, dat ze geen antwoord krijgt van de regering en monddood wordt gemaakt. Anderen menen, dat de democratie in gevaar is. Maandag hadden we twee-en-half uur geen stroom. Er was een staking bij het energiebedrijf. Kortom, het rommelt. Moge Curaçao in rustiger vaarwater terechtkomen. Bon tardi!