Jan Thiel

Gisteren, Tweede Kerstdag, lieten we de honden uit op Jan Thiel. Ja, je leest het goed: honden, meervoud. Want sinds kort hebben we een logé. Hij heet Zimoon en is een echte rashond, een Labrador. Hij is pikzwart, heel mooi. Het was mooi weer en de zon scheen. We reden aan het eind van de middag naar de zoutpannen van Jan Thiel. Aan het eind van de middag, want midden overdag is het in deze tijd van het jaar toch nog te warm. Bij de zoutpannen van Jan Thiel heb je mondi met wandelpaden. Bij het zoutmeer zelf heb je een grote vlakte, die drooggevallen was. De honden konden hier naar hartelust rennen. We liepen heuvel op, heuvel af. De honden werden er moe van. Het zoutmeer het eigenlijk Lagun Jan Thiel.  Aan de overkant zagen we het Sentro di Detenshon i Korekshon di Kòrsou (SDDK), vroeger Bon Futuro geheten en daarvoor de Koraal Spechtgevangenis. Het complex was omgeven door dikke muren. De gevangenis staat niet goed bekend. Er worden wapens, drugs en telefoons binnengesmokkeld. Bendes hebben er het voor het zeggen. Er is voor de gevangenen weinig te doen. Het sanitair laat te wensen over. De ene directeur volgt de andere in een rap tempo op. Even verderop lag, ook aan de overkant,  Bottelier met zijn villa's. Na een uur wandelen keerden we huiswaarts. Jan Thiel is tegenwoordig een toeristenwijk. Er staan prachtige villa's (dit wijkje heet Vista Royal met mooi zeezicht), maar er zijn ook veel hotels met mooie stranden. Ik noem u het Livingstone Resort, het Chocogo Resort en het Papagayo Resort. Er is ook een supermarkt, waar Christiaan werkt. Zanzibar heeft een mooi zandstrand. Het ligt aan de Jan Thielbaai. Er is nu ook een winkelcentrum gebouwd met mooie boetiekjes en restaurantjes. We zijn er nog niet geweest. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet. 's Avonds hadden we een kerstmaal. Onder de kunstkerstboom lagen de cadeautjes. We hadden een rustige kerst. Veel mensen hebben nu vrij. De bouwvakkers ook. Ze beginnen begin januari weer te bouwen. Ik wens iedereen voor straks een prettige jaarwisseling en een gelukkig nieuwjaar toe! Bon ana!

Kerstmarkt

Afgelopen zaterdag bezocht ik de kerstmarkt in Punda. Nu moet je bij een kerstmarkt op Curaçao niet denken aan een kerstmarkt, zoals die in de Duitse steden wordt gehouden, met vele, vele stallen en kraampjes, sneeuw en Glühwein. Niets van dat alles op Curaçao. Onder de tropische zon versmelt alles. Zo ook de kerstmarkt. Oorspronkelijk zou zij gehouden worden op het Wilhelminaplein, maar daar was niets te vinden. Ik werd verwezen naar het Gomezplein, even verderop. Daar waren een paar stalletjes, maar meer ook niet. De koopwaar was niet bijzonder. Er waren ook weinig mensen. Teleurgesteld keerde ik huiswaarts. Kerst is op Curaçao anders dan in Europa. De tropenzon brandt onverminderd voort. Het is met kerst nog altijd zo'n 28 graden. Straks is het kerst vieren onder de palmen in plaats van onder de kerstboom. Sommigen hebben hier wel een kerstboom, maar ze zijn vreselijk duur en worden geimporteerd uit Canada. Het komt zelfs voor, dat ze pas na kerst aankomen. Anderen, zoals wij, hebben een kunstkerstboom. Wel verlichten veel mensen hun huizen en tuinen met lichtjes. Ergens zag ik zelfs kunstsneeuw. Maar het gaat uiteraard meer om de inhoud van het feest. Laten we wel wezen. De perikelen na de keukenbrand zijn zo goed als voorbij. De schilder heeft alles geschilderd. De kookplaat is geplaatst. Aanvankelijk hadden we nog een gaslek, maar dat is weer verholpen. We kunnen nu weer fatsoenlijk koken. Alleen de gordijnen van de logeerkamer moeten nog genaaid worden. Ze komen pas in januari. De stoffeerder had het te druk. We leven nu in een periode van kerstvieringen. Gisteravond had ik er een, vanavond heeft Els er een. Er volgen nog vele. Alvast een zalig kerstfeest toegewenst. "Bon Pasku" zeggen ze hier. Bon nochi tambe!

Landhuis Habaai

Zaterdagavond gingen we naar het songfestival van het Rode Kruis. Dit werd gehouden in Hòfi Bill (Veeris). Gelukkig was het droog, want het was buiten. Het festval werd gehouden ter gelegenheid van het 75-jarige bestaan van het Rode Kruis op Curaçao. Gezondheidsinstellingen konden medewerkers afvaardigen, die meededen aan het festival. Het festival begon een uur te laat, maar dat mocht de pret niet drukken. Sommige deelnemers zongen de sterren van de hemel. We weten niet, wie gewonnen heeft, want we moesten eerder weg. We waren trouwens de enige blanken, die aanwezig waren. Het festival was een op en top Curaçaos gebeuren. Deze week heb ik een week vakantie. Deze week is ook de schilder bezig met het opnieuw verven van het huis na de keukenbrand. Hij hoopt morgen klaar te zijn. Morgen komt ook de timmerman om de brandplekken van het keukenblad te schuren. Daarna kan het gasstel geplaatst worden en kunnen we weer koken. De boekenkast moet nog worden ingeruimd en de gordijnen opgehangen. Hoe lang zal het nog duren vóór dit alles klaar is? Gisteren ging ik naar landhuis Habaai, waar een schilderijententoonstelling was, genaamd "Den Gara di Manan" van Wilson Garcia (zie artikel in het Antilliaans Dagblad van 2 december 2013). In het landhuis is een galerij gevestigd, de Gallery Alma Blou. Er exposeren wel vaker kunstenaars. Er waren ook sculpturen te zien en andere kunstwerken. Ze waren allemaal te koop. Ik was trouwens de enige bezoeker, dus het liep niet storm. In de galerij is ook een cadeauwinkel gevestigd. Daar kun je allerlei kunstwerken kopen. Het landhuis stamt uit de 18e eeuw en was oorspronkelijk eigendom van een joodse familie. Vanmiddag wilde ik nog een schilderijententoonstelling bezoeken en wel in landhuis Vredenberg. In dit landhuis is een restaurant gevestigd, maar helaas was het dicht. Ik keerde dus onverrichter zake naar huis terug. Op deze manier stellen wel meer lokale schilders hun werk ten toon, maar als het hek gesloten is, kom je niet ver. Het was vandaag warm en zonnig. Er is tot nog toe weinig regen gevallen, hoewel we in de regentijd zijn. Bon nochi!