Playa Manzalina

Zondag gingen we naar Playa Manzalina. Het was mooi weer en we hadden zin om te luieren aan een rustig strand. Via Grote Berg en Tera Corá reden we naar Krakeel. Daar sloegen we linksaf richting Soto. Rechts van ons was de Seru Rondo (125 meter hoog) en links van ons de Seru Dakue (150 meter). Vlak vóór Soto gingen we linksaf een onverharde weg over. Aan het begin ervan was een slagboom, maar nu was deze open. Tot 6 uur 's avonds konden we op het terrein zijn. We reden tot aan landhuis San Juan. Daar moesten we vijf gulden betalen voor het strand, want de baaien hier horen bij dit landhuis. Kennelijk wil de eigenaar er een slaatje uit slaan. We reden naar Playa Manzalina. "Mansalina" is een papiamentse naam voor een schaduwrijke boom. Deze heeft kleine vruchtjes, die op appels lijken. De bast, de bladeren, de vruchtjes en ervan afdruipend regenwater kan brandblaartjes veroorzaken. Crosby, die ook meegekomen was, at van deze giftige vrucht, maar later ging hij eraan voorbij. Hij voelde waarschijnlijk intuitief aan, dat het giftige vruchten waren. Het lag er bezaaid met deze vruchten. Op het strand waren er weinig mensen. Een groep was aan het picknicken. Sommigen zwommen in het water. Er lag maar één iemand te zonnen op het strand. De rest vond het te heet en zat in  de schaduw van een boom. Je kon moeilijk zwemmen in de zee hier, want overal waren er rotsen. Na uitgerust te zijn, keerden we weer huiswaarts. Het schemerde al, toen we er aankwamen. Gisteren werd ik geênqueteerd door iemand van het Centraal Bureau voor de Statistiek. De enquête ging uit van het Volksgezondheid Instituut Curaçao. De enquêtrice vroeg naar mijn gezondheid en eetgewoonten en of ik aan sport deed, enzovoort. Men wil een beeld krijgen van de gezondheid van de Curaçaoenaar. Het was de "Nationale Gezondheidsenquête Curaçao 2013" waarvoor ik uitverkoren was om mee te doen. Men ondervroeg zo'n 3000 personen. Het was dus een steekproef. Het tumbafestival is weer begonnen. Gisteravond was er een concert in het Festivalcentrum. Je kon het bij ons huis goed horen. Minister Plasterk van Koninkrijkszaken, hier op Curaçao op bezoek, was ook aanwezig. Ik had de Nederlandse delegatie die middag gezien op het Fortplein, waar ze bij de ministerraad op bezoek waren. Bon nochi!

The sky is the limit

Op oudjaar kwamen Imre en Yo-yi aan voor een verblijf van bijna drie weken in Curaçao. Ze hebben veel uitjes gemaakt, maar ook veel uitgerust. Ook samen hebben we dingen gedaan. Zo gingen we gelijk al op oudejaarsdag naar de Pontjesbrug, waar we de jaarwisseling meemaakten. Een sensationele ervaring. Rondom was er vuurwerk, toen het nieuwe jaar ingeluid werd. Mensen vielen elkaar in de armen en wensten elkaar een bon ana. We kwamen nog enkele kennissen tegen. Het was overvol op de brug en nog voller op het Brionplein, waar een concert werd gegeven. De dag daarna, op1 januari, gingen we  ijs eten bij La Bella Italia op Jan Thiel. Deze ijssalon heeft heerlijk ijs. Op 2 januari gingen we naar het middaggebed in de Fortkerk. Op 6 januari gingen we met elkaar midgetgolfen op de nieuwe baan bij het landhuis Brakkeput Meimei, nu een restaurant. Er woei een fris windje en de banen waren perfect. We sloegen ons balletje met op de achtergerond het mooie uitzicht op de Tafelberg. Schitterend. Ik golfde beter dan verwacht en kwam hoog uit! We hebben een keer met elkaar gegeten in restaurant 't Kunstkwartier op Salina. We waren bijna de enige gasten, maar het eten was heerlijk. Het restaurant is gevestigd in het huis van een kunstenaar, die niet zo lang geleden is overleden. Zijn werken hingen nog aan de wand. De eigenaresse van het restaurant was een Colombiaanse en sprak Engels. Ze begreep, dat wij op het eiland woonden en toen we weggingen nodigde ze ons uit om nog een keer te komen. Dat zal zeker nog een keer gebeuren. Vorige week zaterdag gingen we met elkaar iets drinken bij het Holiday Beach hotel. We zaten bij de strandbar. De zee klotste zacht op het strand. In de verte lagen enkele schepen voor de kust. Het was er gezellig en het gesprek kabbelde rustig voort, net zoals de zee. Maandagavond gingen we naar Café De Tropen in Mahaai, alwaar de Tropenquiz werd gehouden. Er deden heel wat teams mee. De vragen waren moeilijk, maar uiteindelijk werden we toch negende. Woensdag gingen Imre en ik op stap in Otrobanda. We bekeken de oude wijk. We zagen vervallen panden en gerestaureerde huizen. Sommige hadden een fris fel kleurtje. De Santa Famiakerk torende hoog boven de wijk uit. Door een Jehovagetuige werden we gewaarschuwd niet al te ver de wijk in te gaan, want het was er gevaarlijk. Je kon er overvallen worden, zeker als toerist. Hij gaf ons nog een folder mee over zijn beweging. We dronken wat bij het restaurant De Gouverneur. We zaten op de gaanderij op de eerste verdieping en hadden een schitterend uitzicht op de St.Annabaai. Tegenover ons waren de felgekleurde panden van de Handelskade. Toen de Pontjesbrug open ging, voeren de veerboten heen en weer van de ene oever naar de andere. Een groep Panamese toeristen spoedde zich naar de veerboot om hem niet te missen. Even later gleed een reusachtig containerschip door de baai, getrokken door een sleepboot en begeleid door een loods. We liepen verder door Otrobanda en aanschouwden nog enkele mooie panden, al pratend en filosoferend over geloof en wereld. Donderdag hebben we nog een keer ijs met elkaar gegeten, maar nu in Zuikertuintje. We zaten buiten, maar helaas begon het te regenen. We aten het overheerlijke ijs dan maar op onder een afdak bij de mall. Gisteren hebben we Imre en Yo-yi weggebracht naar Hato, waarvandaan ze weer naar Nederland vertrokken. Ze vlogen in de sky, die als limit Nederland had. Maar als je op het strand van Curaçao staat, is de sky the limit. De zee strekt zich uit tot zover het oog kan zien. Zelfs kun je de ronding van de aarde zien. We zijn deze maand nog in de regentijd. We hadden de afgelopen weken nog enkele regenbuien, waarvan sommige hevig. Gelukkig is de lekkage van ons dak gerepareerd. We zitten nu weer droog. Alleen het zwembad lekt en dat is nu weer jammer. We kijken wel wat we er aan gaan doen. Bon nochi!