Playa Largu

Het was gisteren weer warm weer. Daarom togen we eer naar het strand. Ditmaal was Playa Largu aan de beurt. We reden van Willemstad richting Soto. In de buurt van dat dorp heb je een afslag naar links, naar landhuis San Juan. We reden door de mondi tot we bij het landhuis kwamen. Iemand sprong op uit zijn stoel en vroeg ons vijf gulden te betalen vooraleer we konden doorrijden. We waren nu op privéterrein en ook het strand is op privéterrein. Door de mondi reden we verder, heuvel op heuvel af. De weg was onverhard. We passeerden de Barik'e Seru (106 meter hoog) en sloegen linksaf naar Playa Largu. Vlak vóór de zee kwamen we langs een zoutmeer. Het was grotendeelsd drooggevallen. Toen we bij het strand aankwamen, waren er mensen aan het barbecuen. Anderen zwommenm in zee. De golven sloegen te pletter tegen de rotsen. Het strand was langgerekt. Vandaar de naam. We gingen zitten onder een boom, want in de zon was het niet te doen. Het strand hier is steenachtig. Er ligt veel koraal. In de zee liggen veel rotsen. Voor je het weet haal je je benen eraan open en bebloed kom je uit het water. Niet zo ideaal dus. Toch hebben we een rustig middagje doorgebracht aan het strand. Verderop zagen we de huizen van Cas Abao. Een schilderachtig gezicht. Juist op tijd vetrokken we weer naar huis, want de slagboom bij de hoofdweg ging om 6 uur dicht. 's Avonds las ik op internet, dat de regering haar meerderheid in het parlement kwijt is. Een ontevreden parlementarier van de MAN trok zich terug, met zijn zetel. De regering probeert nu de FOL te interesseren om tot de regering toe te treden, zodat die overeind blijft. Het lot van deze regering is dus ongewis en hangt aan een zijden draadje. Het parlement heeft tot dusverre niets gezegd. De regering gaat er nu van uit, dat ze nog de meerderheid heeft, tot het tegendeel blijkt. We wachten het af.Er zijn weer spannende tijden voor Curaçao aangebroken. De tijden waren al spannend toen de rijksregering halverwege deze maand een aanwijzing gaf aan Curaçao. Vóór 1 september moet de regering de begroting op orde hebben. Er dreigden weer grote tekorten. De regering moet voor al zijn  uitgaven toestemming vragen aan de gouverneur. Ze mag geen nieuwe verplichtingen aangaan. Er moet flink bezuinigd worden. Intussen is de regering het met de gouverneur oneens over de betekenis en draagwijdte van de aanwijzing. Als zij de aanwijzing naast zich neerlegt, volgt er een algemene maatregel van rijksbestuur. Dat betekent, dat Nederland gewoon ingrijpt in Curaçao en orde op zaken stelt. Bon tardi!

Cas Abao

Gisteren zijn we weer eens naar het strand van Cas Abao geweest. Het was al weer een tijdje geleden, dat we er waren geweest. Cas Abao ligt in Bandabou, aan de zuidkust van het eiland. Bij Fontein gingen we linksaf. We reden door de kunuku. We kwamen bij landhuis Cas Abao, waar een wachthuisje was. Normaal moest je per auto betalen, maar we hadden en vrijkaartje, dus we konden zo doorrijden. Nu was de weg onverhard. Na een paar minuten rijden kwamen we bij het strand, omgeven door hoge heuvels. Het was er vrij druk, maar het was dan ook vakantie. We zochten een plekje in de schaduw, helemaal aan de rand, tegen de heuvel aan. In de tropische zon verbrand je immers levend, maar zelfs in de schaduw verbrand je! We zwommen lekker in de kristalheldere zee, die er blauw uitziet. Voor de kust lagen twee jachten. De mensen daarvan zwommen in het water of waren aan het vissen. Na een paar uur aan het strand gezeten te hebben, gingen we weer huiswaarts. Het is altijd ontspannend een middagje aan het strand te zijn. Het zwembadwater is nog niet in orde. Ik moet er morgen shock in gooien (chloor). Zo blijf je altijd bezig met het zwembad, maar het is wel lekker om er in te zwemmen, want je koelt lekker af in de hitte. Het dripsysteem in de tuin is ook nog niet helemaal in orde. Er is te weinig waterdruk. Woensdag komt er iemand kijken. Bon tardi!

Archief

Curaçao heeft een eigen nationaal archief. Het is gevestigd in een mooi gebouw ("bolo di batrei" geheten, uit de 19e eeuw) aan de Scharlooweg. Ik bezocht het gisteren voor het eerst. Het archief van de VPG ligt er opgeslagen (het eerste deel ontbreekt trouwens; de medewerkster wist niet, waar het was). Toen ik het gebouw wilde binnengaan, schoot er vanuit het niets een bewaker op me toe. Hij opende voor mij de deur en wees mij de weg. Ik moest wachten op een medewerkster, die mij tekst en uitleg gaf over het archief. Ik kreeg de inventarislijst en kon die bestuderen. Naderhand moest ik mij nog identificeren. De documenten van het nationaal archief zijn immers van nationaal belang en we dienen er zorgvuldig mee om te springen. Behalve ik was er nog iemand anders in de studiezaal, die de archieven raadpleegde. Het archief is tussen de middag gesloten en een half uur voor sluitingstijd worden er geen archiefstukken meer opgehaald uit het depot. Ik zal er nog wel een keer terugkomen. 's Middags werd ik opgebeld door een kennis of ik nog wel genoeg bezine had. De pompen dreigden te gaan staken. Ik zag inderdaad, dat er lange rijen auto's voor het benzinestation stonden. Later hoorde ik, dat er een algemene staking dreigde uit te breken, waardoor we verstoken zouden raken van water, elektriciteit en gas en dus ook nog van benzine. Men is uiterst ontevreden over de regering. Volgende week gaan de vakbonden praten met de regering. Het weekeind worden we nog voorzien van water, licht en gas. De gemoederen zijn verhit. Komt dat door het hete weer? Nee, er sluimert al lang onrust in de maatschappij. De ene pressiegroep na de andere staat op om zijn ongenoegen over de regeringspolitiek te uiten. Vanmiddag mat ik 35 graden op de porch. Ik heb eens wat cijfers wat betreft temperatuur en luchtvochtigheid op een rijtje gezet. Hier volgen ze. Het zijn de cijfers van gisteren:
Plaats                                           temperatuur max.- min.                     luchtvochtigheid
Amsterdam                                  19 - 12 graden Celsius                                       59 %
Curaçao                                       32 - 27 gr.                                                         66 %
Paramaribo                                  32 - 24 gr.                                                         66 %
Jakarta                                         34 - 25 gr.                                                         84 %
Eilat                                             44 - 28 gr.                                                         13 %
Hieruit blijkt, dat de luchtvochtigheid op Curaçao hoger is dan in Amsterdam. Dat had ik niet verwacht. Ik had eerder andersom verwacht. In Eilat is de luchtvochtigheid extreem laag. In Paramaribo koelt het 's avonds en 's nachts harder af dan op Curaçao. In Jakarta is de luchtvochtigheid extreem hoog. Het is maar, dat je het weet! Bon tardi! 

                                    

Dag van de Vlag

Gisteren was het de Dag van de Vlag, een nationale feestdag. We hadden dus een vrije dag. Premier Schotte hield een toespraak op het Brionplein, maar daar zijn we niet geweest. 's Middags gingen we naar Bandabou. Via Soto reden we helemaal door tot Westpunt. Bij Kura Hulanda dronken we ijsthee. Het gezicht op de zee was schitterend. Enkele badgasten zonden op het strand, in de verzengende hitte. We zijn weer in de hete tijd van het jaar aangeland. Van Westpunt reden we naar landhuis Daniel, waar we een heerlijke cappucino dronken. Onderweg kwamen we feestvierende mensen tegen. Overal wapperde de Curaçaose vlag. Na enkele weken vakantie in het koude Nederland zijn we weer begonnen met het werk. Christiaan hebben we vanmiddag opgehaald van Hato. Maar de kinderen hebben nog vakantie tot begin augustus. Bon nochi!